Yannick Noah
 Hélène Ségara i Yannick Noah | |
| Państwo | |
|---|---|
| Data i miejsce urodzenia | 18 maja 1960 |
| Wzrost | 193 cm |
| Gra | praworęczna, jednoręczny backhand |
| Status profesjonalny | 1977 |
| Zakończenie kariery | 1996 |
| Gra pojedyncza | |
| Wygrane turnieje | 23 |
| Najwyżej w rankingu | 3 (7 lipca 1986) |
| Australian Open | SF (1990) |
| Roland Garros | W (1983) |
| Wimbledon | 3R (1979, 1985) |
| US Open | QF (1983, 1985, 1989) |
| Gra podwójna | |
| Wygrane turnieje | 16 |
| Najwyżej w rankingu | 1 (25 sierpnia 1986) |
| Australian Open | 2R (1990) |
| Roland Garros | W (1984) |
| Wimbledon | QF (1987) |
| US Open | F (1985) |
| Strona internetowa | |
Yannick Noah (ur. 18 maja 1960 w Sedanie) – francuski tenisista, zwycięzca French Open 1983 w grze pojedynczej i French Open 1984 w grze podwójnej, lider rankingu deblowego, reprezentant w Pucharze Davisa.
Po zakończeniu kariery sportowej rozpoczął karierę muzyczną. Jest wykonawcą piosenek reggae.
Yannick Noah jest ojcem koszykarza zawodowej ligi NBA Joakima Noaha[1].
Kariera tenisowa
Jako zawodowy tenisista startował w latach 1977–1996.
W grze pojedynczej wygrał 23 turnieje rangi ATP World Tour i osiągnął 13 finałów. W 1983 roku był najlepszy podczas wielkoszlemowego French Open, po pokonaniu w finale Matsa Wilandera.
W grze podwójnej odniósł 16 triumfów turniejowych z cyklu ATP World Tour i 9 razy uczestniczył w finale. W 1984 roku zwyciężył we French Open, podczas którego tworzył parę z Henrim Lecontem. Wspólnie z Lecontem awansował w 1985 roku do finału US Open, a w 1987 dotarł, tym razem z Guym Forgetem do finału Rolanda Garrosa.
W latach 1978–1990 Noah reprezentował Francję w Pucharze Davisa. Zagrał łącznię w 61 meczach, z których w 39 zwyciężył. W 1991 roku został kapitanem reprezentacji i doprowadził Francuzów do zwycięstwa w zawodach, pierwszego od 49 lat. W finale pokonali 3:1 Stany Zjednoczone. Sukces ten Francuzi powtórzyli w 1996 roku, tym razem po finale zwycięskim ze Szwecją.
W rankingu gry pojedynczej Noah najwyżej był na 3. miejscu (7 lipca 1986), a w klasyfikacji gry podwójnej na 1. pozycji (25 sierpnia 1986). Jako lider w zestawieniu deblistów znajdował się przez 19 tygodni.
W 2005 roku został włączony do Międzynarodowej Tenisowej Galerii Sławy.
Od sezonu 2016 jest kapitanem reprezentacji Francji w Pucharze Davisa[2]. Podczas edycji 2017 doprowadził reprezentację do pierwszego triumfu w turnieju od 2001 roku, a w finale Francuzi pokonali 3:2 Belgię[3].
Finały w turniejach wielkoszlemowych
Gra pojedyncza (1–0)
| Końcowy wynik | Nr | Data | Turniej | Nawierzchnia | Przeciwnik | Wynik finału |
|---|---|---|---|---|---|---|
| Zwycięzca | 1. | 5 czerwca 1983 | French Open, Paryż | Ceglana |  Mats Wilander | 6:2, 7:5, 7:6 |
Gra podwójna (1–2)
| Końcowy wynik | Nr | Data | Turniej | Nawierzchnia | Partner | Przeciwnicy | Wynik finału |
|---|---|---|---|---|---|---|---|
| Zwycięzca | 1. | 9 czerwca 1984 | French Open, Paryż | Ceglana |  Henri Leconte |  Pavel Složil Tomáš Šmíd | 6:4, 2:6, 3:6, 6:3, 6:2 |
| Finalista | 1. | 7 września 1985 | US Open, Nowy Jork | Twarda | Henri Leconte |  Ken Flach Robert Seguso | 7:6, 6:7, 6:7, 0:6 |
| Finalista | 2. | 6 czerwca 1987 | French Open, Paryż | Ceglana | Guy Forget | Anders Järryd Robert Seguso | 7:6, 7:6, 3:6, 4:6, 2:6 |
Kariera muzyczna
Wziął udział w nagraniu singla charytatywnego "Je reprends ma route" wspierającego organizację UNITAID, który ukazał się 24 września 2012, wykonanego przez formację Les Voix de l'Enfant (Głos dziecka)[4] w towarzystwie takich wykonawców jak Quentin Mosimann, Matt Pokora, Emmanuel Moire, Joyce Jonathan, Gérard Lenorman, Florent Mothe, Mikelangelo Loconte, Pedro Alves, Merwan Rim i Marie Myriam.
Nagrał albumy solowe:
- 1991: Black & What !
- 1993: Urban Tribu
- 1998: Zam Zam
- 2000: Yannick Noah
- 2002: Live
- 2003: Pokhara
- 2005: Métisse(s)
- 2006: Charango
- 2010: Frontières
- 2012: Hommage
- 2014: Combats ordinaires
Przypisy
- ↑ Yannick Noah What Nationality Ancestry Race (ang.). Ethnicity of Celebs. [dostęp 2022-01-29].
- ↑ Wirtualna Polska Media, Yannick Noah pozostanie kapitanem reprezentacji Francji w Pucharze Davisa - WP SportoweFakty, „sportowefakty.wp.pl”, 1 grudnia 2017 [dostęp 2017-12-02] (pol.).
- ↑ Wirtualna Polska Media, Wymarzona "10" Francji. Czekała na nią 16 lat - WP SportoweFakty, „sportowefakty.wp.pl”, 27 listopada 2017 [dostęp 2017-12-02] (pol.).
- ↑ Découvrez le nouveau clip des Voix de l'Enfant, "Je reprends ma route" (fr.). Charts in France. [dostęp 2016-12-08].
Bibliografia
- Profil na stronie ATP, Association of Tennis Professionals [dostęp 2013-10-12] (ang.).
- Profil na stronie ITF, International Tennis Federation [dostęp 2013-10-12] (ang.).
- Profil na stronie Pucharu Davisa, Davis Cup [dostęp 2013-10-12] (ang.).
Media użyte na tej stronie
Pictograms of Olympic sports - Tennis. This is unofficial sample picture. Images of official Olympic pictograms for 1948 Summer Olympics and all Summer Olympics since 1964 can be found in corresponding Official Reports.
.svg)
The flag of Navassa Island is simply the United States flag. It does not have a "local" flag or "unofficial" flag; it is an uninhabited island. The version with a profile view was based on Flags of the World and as a fictional design has no status warranting a place on any Wiki. It was made up by a random person with no connection to the island, it has never flown on the island, and it has never received any sort of recognition or validation by any authority. The person quoted on that page has no authority to bestow a flag, "unofficial" or otherwise, on the island.
Autor: E-enfance, Licencja: CC BY-SA 3.0
Hélène Ségara et Yannick Noah posent pour la campagne « Enfants, Ados : l'internet sans danger ».