Yinghuo-1

Yinghuo-1
Inne nazwy

萤火一号, Mars-1, Firefly-1

Zaangażowani

CNSA

Rakieta nośna

Zenit-2SB41

Miejsce startu

Bajkonur, Kazachstan

Cel misji

Mars

Orbita (docelowa, początkowa)
Czas trwania
Początek misji

8 listopada 2011 (20:16:02,871 UTC)

Koniec misji

15 stycznia 2012

Wymiary
Kształt

sześcienny

Wymiary

kadłub: 0,75 m x 0,75 m x 0,65 m; rozpiętość całkowita 6,85 m

Masa całkowita

115 kg

Yinghuo-1 – chińska sonda marsjańska, której misja była realizowana we współpracy z rosyjską agencją kosmiczną. Sonda miała zostać przetransportowana na orbitę wokółmarsjańską przez rosyjską sondę Fobos-Grunt. Z powodu awarii po starcie, Fobos-Grunt wraz Yinghuo-1 pozostały na niskiej orbicie wokółziemskiej i 15 stycznia 2012 roku spłonęły w atmosferze Ziemi.

Cele misji

Głównym zadaniem misji Yinghuo-1 miało być przeprowadzenie badań środowiska kosmicznego w otoczeniu Marsa, a w szczególności:

Konstrukcja sondy

Kadłub sondy miał kształt prostopadłościanu o wymiarach 0,75 m długości i szerokości oraz 0,65 m wysokości. W trakcie misji marsjańskiej sonda miała być zasilana z dwóch paneli baterii słonecznych o całkowitej rozpiętości 6,85 m, które były w stanie wygenerować maksymalną moc około 180 W (średnio 90 W).

Łączność z sondą miała być utrzymywana za pomocą anteny wysokiego zysku o średnicy 0,95 m oraz za pomocą anteny niskiego zysku. Nadajnik o mocy 12 W umożliwiał przekaz danych (na częstotliwościach 8,4 and 7,17 GHz) z prędkością do 16 kb/s (antena wysokiego zysku) lub z prędkością 80 bitów na sekundę (antena niskiego zysku).

Orientacja przestrzenna sondy miała być utrzymywana w trybie trójosiowym tak, aby panele słoneczne były przez cały czas zwrócone w kierunku Słońca.

Całkowita masa sondy w chwili startu wynosiła 115 kg[1].

Plan misji

27 marca 2007 roku zawarto porozumienie o współpracy pomiędzy Chińską Narodową Agencją Kosmiczną a agencją Roskosmos, które obejmowało m.in. wystrzelenie Yinghuo-1 przez rosyjską rakietę nośną, wraz z sondą Fobos-Grunt. Po wspólnej 11-miesięcznej podróży, obydwie sondy miały w październiku 2012 roku wejść na orbitę Marsa, a następnie się rozdzielić, aby kontynuować swoje własne misje[2]. Yinghuo-1 miał pozostać na orbicie o rozmiarach około 800 km × 80 000 km, nachyleniu od 1° do 5° i okresie orbitalnym około 72 h[1].

Rzeczywisty przebieg misji

  • 8 listopada 2011 – start rakiety Zenit-2 z sondami Fobos-Grunt i Yinghuo-1 z kosmodromu Bajkonur. Fobos-Grunt nie wykonał zaplanowanych odpaleń silnika członu napędowego, co uniemożliwiło opuszczenie orbity okołoziemskiej.
  • 15 stycznia 2012 – wejście w atmosferę ziemską i zniszczenie obydwu sond.

Przypisy

  1. ↑ a b NASA - NSSDC: Yinghuo-1 (ang.). [dostęp 2012-01-29].
  2. ↑ History of the Phobos Grunt project (ang.). [dostęp 2009-01-09].
Misje na Marsa
Trwające
Orbitery
Lądowniki / Łaziki
Przeszłe
Przeloty
Orbitery
Lądowniki / Łaziki
Nieudane starty
Przyszłe misje
Przygotowywane
Proponowane
Zobacz też

Mars Viking 22e169.png

  1. ↑ a b c d e f g h i j k l m sonda nie przesłała danych lub uległa awarii w drodze do Marsa

Media użyte na tej stronie

Mars Viking 22e169.png

Original Caption Released with NASA Image:

Photo from Viking Lander 2 shows late-winter frost on the ground on Mars around the lander. The view is southeast over the top of Lander 2, and shows patches of frost around dark rocks. The surface is reddish-brown; the dark rocks vary in size from 10 centimeters (four inches) to 76 centimeters (30 inches) in diameter. This picture was obtained September 25, 1977. The frost deposits were detected for the first time 12 Martian days (sols) earlier in a black-and-white image. Color differences between the white frost and the reddish soil confirm that we are observing frost. The Lander Imaging Team is trying to determine if frost deposits routinely form due to cold night temperatures, then disappear during the warmer daytime. Preliminary analysis, however, indicates the frost was on the ground for some time and is disappearing over many days. That suggests to scientists that the frost is not frozen carbon dioxide (dry ice) but is more likely a carbon dioxide clathrate (six parts water to one part carbon dioxide). Detailed studies of the frost formation and disappearance, in conjunction with temperature measurements from the lander’s meteorology experiment, should be able to confirm or deny that hypothesis, scientists say.