Yingluck Shinawatra

Yingluck Shinawatra

Data i miejsce urodzenia	21 czerwca 1967 Chiang Mai
Premier Tajlandii
Okres	od 8 sierpnia 2011 do 7 maja 2014
Przynależność polityczna	Phuea Thai
Poprzednik	Abhisit Vejjajiva
Następca	Niwatthamrong Boonsongpaisan (p.o.)
Odznaczenia

Yingluck Shinawatra (taj. ยิ่งลักษณ์ ชินวัตร, {jîŋ.lák tɕʰīn.nā.wát}, ur. 21 czerwca 1967 w prowincji Chiang Mai^[1]) – tajlandzka polityk, premier Tajlandii od 8 sierpnia 2011 do 7 maja 2014.

Jest siostrą byłego premiera Tajlandii, Thaksina Shinawatry.

Życiorys

Yingluck Shinawatra urodziła się w 1967 jako najmłodsze z dziewięciorga dzieci Lerta i Yindee Shinawatrów. W 1988 ukończyła studia na Wydziale Nauk Politycznych i Administracji Uniwersytetu Chiang Mai w mieście Chiang Mai. Dwa lata później ukończyła studia magisterskie z zakresu nauk politycznych na Kentucky State University w Stanach Zjednoczonych^[2][3].

Po studiach rozpoczęła pracę w korporacji Shin Corporation, należącej do jej brata Thaksina Shinawatry, późniejszego premiera Tajlandii w latach 2001–2006. W 2002 objęła stanowisko prezesa wchodzącej w skład tejże korporacji firmy Advanced Info Service (AIS), największego tajskiego operatora sieci komórkowej. Zajmowała je do 2006, kiedy Thaksin Shinawatra sprzedał swoje udziały w Shin Corporation singapurskiej spółce Temasek Holdings za 73 mld bahtów, co wzbudziło kontrowersje w kraju i oskarżenia o korupcję, a w rezultacie przyczyniło się do wybuchu zamachu stanu^[2][3].

W 2006 objęła stanowisko dyrektora zarządzającego SC Asset Co, spółki rozwoju nieruchomości znajdującej się w posiadaniu dzieci premiera Shinawatry. Dodatkowo objęła funkcję członka komitetu i sekretariatu Thaicom Foundation. Yingluck Shinawatra jest zamężna z biznesmenem Anusornem Amornchatem, ma jednego syna^[2][3].

16 maja 2011 została wybrana kandydatką opozycyjnej partii Phuea Thai na stanowisko premiera przed wyborami parlamentarnymi zaplanowanymi na 3 lipca 2011. Partia Phuea Thai została utworzona w 2008 przez dawnych działaczy Partii Władzy Ludu, rozwiązanej decyzją Sądu Konstytucyjnego w 2008, która z kolei była sukcesorką partii Thai Rak Thai premiera Shinawatry, rozwiązanej również na mocy decyzji Sądu Konstytucyjnego w 2007. W czasie wyborów jej głównym rywalem do urzędu był urzędujący premier Abhisit Vejjajiva^[3][4].

W wyborach parlamentarnych 3 lipca 2011 roku Phuea Thai odniosła zdecydowane zwycięstwo, zdobywając większość mandatów w parlamencie (265 z 500). Partia utworzyła koalicję rządową z 6 mniejszymi ugrupowaniami, dysponującą w sumie większością 300 mandatów. 5 sierpnia 2011 Yingluck Shinawatra została wybrana przez parlament na urząd premiera Tajlandii. Jej kandydatura zyskała poparcie 296 deputowanych^[5][6]. Nominację 8 sierpnia 2011 zatwierdził król Bhumibol Adulyadej, co pozwoliło jej formalnie objąć stanowisko jako pierwszej kobiecie w historii Tajlandii^[7].

Wobec protestów społecznych trwających od listopada 2013, z powodu projektu ustawy amnestyjnej, która mogłaby umożliwić powrót do Tajlandii brata obecnej premier, Thaksina Shinawatry, skazanego w 2008 roku za korupcję, w parlamencie przygotowano wniosek o wotum nieufności, który jednak nie został przyjęty, gdyż większość 28 listopada 2013 głosowała przeciwko niemu (134 głosów za i 297 przeciw wnioskowi)^[8].

7 maja 2014 Sąd Konstytucyjny usunął Shinawatrę ze stanowiska^[9][10], jej obowiązki przejął tymczasowo Niwatthamrong Boonsongpaisan^[11], do czasu zamachu stanu, z 22 maja 2014 r., kiedy władzę objęło wojsko pod dowództwem generała Prayutha Chan-ochy^[12].

Od 2015 r.^[13] toczył się wobec niej proces o zaniedbanie obowiązków^[14] przy nadzorze programu dopłat do cen ryżu w latach 2011–2014. W tym czasie rząd kupował od rolników po zawyżonych cenach ryż marnej jakości, którego nie sposób było potem sprzedać. Oponenci Shinawatry oskarżali ją o kupowanie głosów za publiczne pieniądze^[13]. 25 sierpnia 2017 r. wyrok w jej sprawie miał wydać Sąd Najwyższy, ale Shinawatra zbiegła z kraju, gdyż groziło jej 10 lat więzienia^[15]. Od czasu ucieczki jej miejsce pobytu pozostaje nieznane, prawdopodobnie udała się do Dubaju, gdzie osiadł jej brat. Ostatecznie 27 września 2017 r. została zaocznie skazana na pięć lat więzienia^[13].

Przypisy