Yixin
| |||||||||
 | |||||||||
| Nazwisko chińskie | |||||||||
| |||||||||
Yixin, książę Gong (恭親王, Gōng qīnwáng; ur. 11 stycznia 1833, zm. 29 maja 1898[1]) – arystokrata mandżurski, książę.
Młodszy, przyrodni brat cesarza Xianfenga, syn cesarza Daoguanga i Xiao Jing[2]. Otrzymał klasyczne wykształcenie konfucjańskie. Bardzo szybko zdobył sobie na dworze opinię zdolnego polityka i dyplomaty[3]. Negocjator w rokowaniach pokojowych kończących II wojnę opiumową, podpisał traktaty pekińskie[4]. Jeden z twórców Zongli Yamen i jej pierwszy przewodniczący (od 1861). Po śmierci brata uczestniczył w obaleniu Głównego Regenta, Su Shuna. Stał na czele Trybunału Rodu Cesarskiego, który w pokazowym procesie skazał go na karę śmierci. W uznaniu zasług otrzymał od nowej Głównej Regentki, cesarzowej Cixi, tytuły Księcia Krwi i Księcia Doradcy[5]. W 1865 regentka praktycznie go pozbawiła go wpływu na sprawy państwowe.
Mszcząc się za swoją marginalizację w 1869 doprowadził do ścięcia ulubionego eunucha Cixi, An Dehai.
Wielokrotnie brał udział w ceremoniach składania ofiar Niebu w Tai Shan.
Przypisy
- ↑ Vasilij Âkovlevič Sidihmenov: Ostatni cesarze Chin. Katowice: Wydawnictwo Śląsk, 1990, s. 142. ISBN 83-216-0900-7.
- ↑ Vasilij Âkovlevič Sidihmenov: Ostatni cesarze Chin. Katowice: Wydawnictwo Śląsk, 1990, s. 71. ISBN 83-216-0900-7.
- ↑ Vasilij Âkovlevič Sidihmenov: Ostatni cesarze Chin. Katowice: Wydawnictwo Śląsk, 1990, s. 85. ISBN 83-216-0900-7.
- ↑ Pu Yi: Ostatni cesarz. Kraków: Wydawnictwo A. Liber, 2002, s. 8. ISBN 83-916554-2-3.Sprawdź autora:1.
- ↑ Vasilij Âkovlevič Sidihmenov: Ostatni cesarze Chin. Katowice: Wydawnictwo Śląsk, 1990, s. 126. ISBN 83-216-0900-7.
Bibliografia
- Historia nowożytna Chin. Warszawa: Wyd. "Książka i Wiedza", 1979.
- Laidler Keith: Ostatnia cesarzowa. Warszawa: Wyd. Muza, 2006. ISBN 83-7319-728-1.