Yokosuka P1Y
 | |
| Dane podstawowe | |
| Państwo | |
|---|---|
| Producent | Yokosuka |
| Typ | samolot bombowy |
| Załoga | 3 |
| Historia | |
| Data oblotu | sierpień 1943 |
| Liczba egzemplarzy | 1002 lub 1008 |
| Dane techniczne | |
| Napęd | 2 x silnik gwiazdowy Nakajima NK9C Homare 12 |
| Moc | 1825 KM |
| Wymiary | |
| Rozpiętość | 20 m |
| Długość | 15 m |
| Wysokość | 4,30 m |
| Powierzchnia nośna | 55 m² |
| Masa | |
| Własna | 7265 kg |
| Startowa | 13 500 kg |
| Osiągi | |
| Prędkość maks. | 547 km/h na 5900 m |
| Prędkość przelotowa | 370 km/h na 4000 m |
| Pułap | 9400 m |
| Zasięg | 5370 km |
| Dane operacyjne | |
| Uzbrojenie | |
| 1 przednie działko Typ 99 20 mm, 1 grzbietowy karabin maszynowy Typ 2 13 mm | |
| Wyposażenie dodatkowe | |
| 1000 kg bomb lub 1 torpeda 800 kg | |
| Użytkownicy | |
| Japońska Cesarska Marynarka Wojenna | |
Yokosuka P1Y Ginga (jap. 横須賀 P1Y 銀河 Yokosuka P1Y Droga Mleczna) - dwusilnikowy bombowiec, bazujący na lądzie, skonstruowany podczas II wojny światowej dla Japońskiej Cesarskiej Marynarki Wojennej. Był on następcą samolotu Mitsubishi G4M i nosił nadany przez aliantów kryptonim „Frances”.
Historia
P1Y został zaprojektowany przez morskie zakłady techniczne w Yokosuka na potrzeby marynarki wojennej, która potrzebowała samolotu o prędkości porównywalnej z myśliwcem Zero, zasięgiem porównywalnym z bombowcem G4M, ładunkiem bomb 907 kg, zdolnością do bombardowania nurkowego oraz do przenoszenia torped.
W wyniku takich wymagań konstrukcja samolotu raziła nadmiernym skomplikowaniem, trudnościami w produkcji oraz kiepskimi możliwościami serwisu. Problemy z silnikiem Nakajima Homare przyspieszyły jego wymianę na silnik Mitsubishi Kasei.
Użycie bojowe
Yokosuka P1Y został użyty po raz pierwszy w sierpniu 1943. Nakajima wyprodukował 1002 egzemplarze, które działały dla pięciu grup powietrznych jako samoloty średniego typu, bazujące na lądzie oraz bombowce torpedowe, startujące z lotnisk polowych w Chinach, na Tajwanie, Marianach, Filipinach, wyspach Riukiu, Sikoku i Kiusiu.
Podczas ostatnich akcji wojny P1Y zostały użyte jako samoloty kamikaze. Samoloty w tej roli użyto przeciwko US Navy podczas bitwy o Okinawę w operacji Tan nr 2. Wersja myśliwca nocnego, P1Y2-S Kyokkō, była wyposażona w radar i 20-milimetrowe działko, które oprócz standardowego ostrzału do przodu działało także w układzie Schräge Musik. W sumie zakłady Kawanishi wyprodukowały 97 sztuk tego samolotu, ale wiele z tych samolotów zostało z powrotem przemienione na bombowce Ginga z powodu nieprawidłowego działania na dużych wysokościach przeciwko amerykańskim bombowcom B-29.
Zobacz też
Bibliografia
- René J. Francillon: Japanese Aircraft of the Pacific War. Londyn: Putnam, 1979, s. 462-468. ISBN 0-370-30251-6.
| Samoloty myśliwskie | |
|---|---|
| Samoloty bombowe i torpedowe | |
| Samoloty rozpoznawcze i łącznikowe | |
| Samoloty szkolno-treningowe | |
| Szybowce | |
| Samoloty kamikaze | |
| Samoloty transportowe | |
| Wiatrakowce | |
| Konstrukcje prototypowe i doświadczalne | |
| Systemy oznaczeń samolotów marynarki japońskiej |
.svg)
Media użyte na tej stronie
.svg)
Variant version of a flag of Japan, used between January 27, 1870 and August 13, 1999 (aspect ratio 7:10).
Period Japanese photo circa WW2, source and author unknown.
Japanese imperial-era roundel, post-1943.