Yoshiho Umeda

Yoshiho Umeda

梅田 芳穂

Data i miejsce urodzenia	16 września 1949 Mobara
Data i miejsce śmierci	4 maja 2012 Warszawa
Miejsce spoczynku	Cmentarz Wojskowy na Powązkach
Zawód, zajęcie	przedsiębiorca
Alma Mater	Uniwersytet Warszawski
Odznaczenia

Grób Yoshiho Umedy na Cmentarzu Wojskowym na Powązkach w Warszawie

Yoshiho Umeda (jap. 梅田 芳穂 Umeda Yoshiho; ur. 16 września 1949 w m. Mobara, zm. 4 maja 2012 w Warszawie) – japoński przedsiębiorca żyjący w Polsce^[1], działacz opozycji demokratycznej w okresie PRL.

Życiorys

Był synem Ryōchū Umedy. Jego ojciec w 1921 postanowił przyjechać na studia filozoficzne do Berlina. W drodze z Dalekiego Wschodu poznał polskich oficerów wracających z Syberii, wśród nich Stanisława Michowskiego, z którym się zaprzyjaźnił. Podjął wówczas decyzję o osiedleniu się w Warszawie. II wojnę światową Ryōchū Umeda spędził w Bułgarii, po jej zakończeniu nie mógł przez pewien czas przyjechać do komunistycznej Polski. Przed samą śmiercią w 1962 przyjął chrzest i przybrał imię Stanisław. Wyraził także wolę, aby jeden z jego synów na stałe osiadł w Polsce. Uzgodnił z profesorem Konradem Jażdżewskim, aby to on zaopiekował się jego synem w Polsce^[2].

Yoshiho Umeda, gdy miał trzynaście lat^[3], przyjechał do Polski i zamieszkał w Łodzi z rodziną Jażdżewskich. W latach 1968–1975 studiował filologię polską i historię sztuki na Uniwersytecie Warszawskim, pracował w polskich przedstawicielstwach japońskich przedsiębiorstw^[4]. Był autorem publikacji z dziedziny energetyki.

Od 1976 był zaangażowany w działalność opozycyjną jako współpracownik Komitetu Obrony Robotników i Komitetu Samoobrony Społecznej „KOR”^[4]. Zajął się sprowadzaniem do Polski materiałów poligraficznych na potrzeby drugiego obiegu (sprowadził ponad 5 tys. matryc powielaczowych)^[5]. Od 1980 związany z „Solidarnością”, uczestniczył w I Krajowym Zjeździe Delegatów w Gdańsku, współtworzył Radio „S” działające w Regionie Mazowsze związku. Zorganizował w Tokio Centralne Archiwum Polskie, wydające przez kilka lat periodyk „Biuletyn Polski”^[4][5].

Po wprowadzeniu stanu wojennego został w 1982 wydalony z Polski, zajął się organizowaniem pomocy zagranicznej (m.in. jako działacz Komitetu Koordynacyjnego „Solidarności” we Francji i pracownik Biura Koordynacyjnego w Brukseli oraz przedstawiciel NSZZ „S” na Azję). Pod koniec lat 80. powrócił do Polski, gdzie prowadził spółkę prawa handlowego. Działał na rzecz wdrożenia protokołu z Kioto^[4]. Dwukrotnie (w różnych procesach) zeznawał przed sądem w sprawie pacyfikacji KWK „Wujek”, potwierdzając zeznania autorów raportu taterników i opisując swoje kontakty z Jackiem Jaworskim.

Był mężem japonistki Agnieszki Żuławskiej (córki Juliusza Żuławskiego). Miał troje dzieci: Tomoho, Julię i Hanę^[6], nauczycielkę klasycznego tańca jiutamai^[7]. Należał do Stowarzyszenia Wolnego Słowa^[8]. Na podstawie biografii Yoshiho Umedy i jego ojca powstał w 1995 film dokumentalny Góral z Tokio (scenariusz: Jan Strękowski, reżyseria: Bożena Garus-Hockuba)^[9].

Pochowany na cmentarzu Powązki Wojskowe w Warszawie (kwatera A29/5/30)^[10].

W pierwszą rocznicę śmierci Yoshiho Umedy ukazała się jego biografia, napisana przez Annę Nasiłowską i zatytułowana Wolny agent Umeda i druga Japonia^[11].

Odznaczenia

W 2006 został odznaczony przez prezydenta Lecha Kaczyńskiego Krzyżem Oficerskim Orderu Odrodzenia Polski^[12]. W 2015 został przez prezydenta Bronisława Komorowskiego pośmiertnie wyróżniony Krzyżem Komandorskim z Gwiazdą Orderu Zasługi Rzeczypospolitej Polskiej^[13].

Przypisy