You, Me and the Alarm Clock

You, Me and the Alarm Clock – solowy minialbum Johna Bramwella (I Am Kloot). Płyta ukazała się w 1989^[6][2][5] roku nakładem wytwórni Village Records w postaci gramofonowej (12"). John Bramwell zbliżał się wówczas do swoich 24 urodzin i występował pod pseudonimem Johnny Dangerously.

Na album składają się piosenki autorstwa Johna Bramwella, wykonane i wyprodukowane przez niego w Sugarloaf Studios w Abergavenny (południowo-wschodnia Walia)^[2].

Płyta została wydana w niewielkim nakładzie i nie była wznawiana aż do 2012 roku: 7 maja 2012 ukazała się zremasterowana, limitowana reedycja albumu w formie CD^[2][6]. Wznowienie to ukazało się nakładem wytwórni Townsend Music (nr kat. TOWNCD62)^[7]. Na jego okładce zamiast pseudonimu „Johnny Dangerously” znalazło się prawdziwe imię i nazwisko Johna Bramwella^[7].

Jesienią 2006, płyta You, Me and the Alarm Clock znalazła się na liście „Najwspanialszych albumów, których nigdy nie słyszeliście”, opublikowanej przez brytyjski dziennik The Guardian^[8]. Lista złożona była z dwudziestu pozycji wybranych spośród propozycji nadesłanych przez czytelników pisma^[8].

Tuż po premierze You, Me and the Alarm Clock, w listopadzie tego samego roku, John Bramwell odbył krótką trasę koncertową po Anglii, obejmującą miasta: Doncaster, Manchester, Macclesfield, Norwich, Londyn, Bury oraz Cambridge^[9].

Lista utworów

A1.	„Junk Culture”	3:37
A2.	„Pierfront Arcade”	2:28
A3.	„You, Me and the Alarm Clock”	2:46
B1.	„Black and Blue”	2:08
B2.	„This Town and Mary”	2:42
B3.	„Tearing It Down”	2:41
		16:22

Singel „Black and Blue”/„This Town and Mary”

Według słów Johna Bramwella, jego ulubionym utworem z tego albumu jest „Junk Culture”^[2]. Faworytem większości słuchaczy jest jednak „Black and Blue”^[2]. Przed wydaniem You, Me and the Alarm Clock, piosenkę tę Bramwell opublikował za własne pieniądze na singlu^[10][1]. Singel ten, zawierający dwa utwory, „Black and Blue” i „This Town and Mary”, wydane w postaci tzw. podwójnej strony A na płycie gramofonowej (7"), ukazał się w 1987 roku (Small World Records, nr kat. JDB1). Dzięki powodzeniu, jakim cieszył się utwór „Black and Blue”, John Bramwell wystąpił po raz pierwszy w audycji Johna Peela oraz wyruszył w krótką trasę jako support występów Johna Coopera Clarke'a^[2].

Dalsze losy poszczególnych piosenek

Piosenka „Tearing It Down” znalazła się na stronie B singla „Introducing Jane” (1990, Village Records, płyta gramofonowa 12", nr kat. VILT-111) nagranego wspólnie przez grupę The deBuchias i Johna Bramwella.

W 2004 roku piosenka „Junk Culture” została ponownie nagrana i umieszczona na wydawnictwach grupy I Am Kloot:

• singlu „Proof” (2004),
• stronach B odpowiednich wersji singla „Over My Shoulder” (2005),
• kompilacji B (2009).

Piosenka „Black and Blue” ukazała się jako strona B jednej z wersji singla „Fingerprints” (2011) grupy I Am Kloot.

Twórcy

• John Bramwell – produkcja^[2]
• Dave Price – inżynieria^[3][2]
• Tim Mulryan – oprawa graficzna^[3]
• Will Bradley – zdjęcia (na okładce)^[3]

Przypisy

Linki zewnętrzne

• Okładka