Yvon Petra

Yvon Petra

Państwo	Francja
Data i miejsce urodzenia	8 marca 1916 Chợ Lớn
Data i miejsce śmierci	12 września 1984 Paryż
Gra	praworęczna, jednoręczny backhand
Status profesjonalny	1935
Zakończenie kariery	1955
Gra pojedyncza
Roland Garros	SF (1946)
Wimbledon	W (1946)
US Open	4R (1936–1938)
Gra podwójna
Roland Garros	W (1938, 1946)

Yvon François Marie Petra (ur. 8 marca 1916 w Chợ Lớn, Indochiny, zm. 12 września 1984 w Paryżu) – francuski tenisista, pierwszy powojenny zwycięzca Wimbledonu w grze pojedynczej, reprezentant w Pucharze Davisa, członek Międzynarodowej Tenisowej Galerii Sławy^[1].

Urodzony w Indochinach (obecnie Wietnam), w dzisiejszej chińskiej dzielnicy Ho Chi Minh, tam też nauczył się grać w tenisa. Po powrocie do Francji występy tenisowe łączył z pracą barmana.

Kariera tenisowa

Pierwsze znaczące sukcesy odniósł w 1937 roku w grze mieszanej. Partnerując Simone Mathieu wygrał mistrzostwa Francji (obecnie French Open) i był w finale Wimbledonu (porażka z Donem Budge'm i Alice Marble), z Sylvią Henrotin był w finale mistrzostw USA (obecnie US Open) (porażka z Budge'm i Sarah Palfrey Cooke). Rok później wygrał grę podwójną na mistrzostwach Francji w parze z Bernardem Destremau, po finałowym zwycięstwie nad czołową wówczas parą Don Budge–Gene Mako.

Ciężko ranny na froncie II wojny światowej, trafił do obozu jenieckiego, gdzie ledwie uniknął amputacji nogi. Wyszedł z obozu w 1942 roku. Wkrótce powrócił do tenisa – nie było zakazów uprawiania sportu w okupowanej przez Niemców Francji. Zdobył kilka nieoficjalnych tytułów mistrza Francji w czasie wojny, zarówno w singlu, jak i deblu.

W 1946 roku osiągnął największy sukces w karierze. Został pierwszym powojennym mistrzem Wimbledonu po pokonaniu w finale Geoffa Browna. Petra przeszedł do historii nie tylko jako pierwszy triumfator Wimbledonu po wojnie, ale i jako ostatni mistrz grający w długich spodniach.

W sezonie 1946 wyjątkowo Wimbledon poprzedzał w kalendarzu turniejowym mistrzostwa Francji. W Paryżu Petra doszedł do półfinału, gdzie przegrał z Marcelem Bernardem. Ci dwaj Francuzi stworzyli natomiast zwycięską parę deblową i w finale gry podwójnej pokonali Enrique Moreę i Pancho Segurę.

W latach 1937–1947, z przerwą wojenną, reprezentował Francję w Pucharze Davisa. Mimo gry w tym okresie kilku dobrych tenisistów Francja nie nawiązała do tradycji słynnych „Czterech Muszkieterów Tenisa”.

Finały w turniejach wielkoszlemowych

Gra pojedyncza (1–0)

Końcowy wynik	Nr	Data	Turniej	Nawierzchnia	Przeciwnik	Wynik finału
Zwycięzca	1.	1946	Wimbledon, Londyn	Trawiasta	Geoff Brown	6:2, 6:4, 7:9, 5:7, 6:4

Gra podwójna (2–0)

Końcowy wynik	Nr	Data	Turniej	Nawierzchnia	Partner	Przeciwnicy	Wynik finału
Zwycięzca	1.	1936	French Championships, Paryż	Ceglana	Bernard Destremau	Don Budge Gene Mako	3:6, 6:3, 9:7, 6:1
Zwycięzca	2.	1946	French Championships, Paryż	Ceglana	Marcel Bernard	Enrique Morea Pancho Segura	7:5, 6:3, 0:6, 1:6, 10:8

Gra mieszana (1–2)

Końcowy wynik	Nr	Data	Turniej	Nawierzchnia	Partnerka	Przeciwnicy	Wynik finału
Zwycięzca	1.	1937	French Championships, Paryż	Ceglana	Simone Mathieu	Marie Luise Horn Roland Journu	7:5, 7:5
Finalista	1.	1937	Wimbledon, Londyn	Trawiasta	Simone Mathieu	Alice Marble Don Budge	4:6, 1:6
Finalista	2.	1937	U.S. National Championships, Forest Hills	Trawiasta	Sylvie Jung Henrotin	Sarah Palfrey Cooke Don Budge	2:6, 10:8, 0:6

Przypisy

Bibliografia

• Profil na stronie ATP, Association of Tennis Professionals [dostęp 2013-10-29]  (ang.).
• Profil na stronie ITF, International Tennis Federation [dostęp 2013-10-29]  (ang.).
• Profil na stronie Pucharu Davisa, Davis Cup [dostęp 2013-10-29]  (ang.).
• Zbigniew Dutkowski, Encyklopedia A...Z, w "Tenis", nr 59 z maja 2003, str. 54