Yvonne Loriod
Imię i nazwisko | Yvonne Loriod-Messiaen |
---|---|
Data i miejsce urodzenia | 20 stycznia 1924 |
Pochodzenie | |
Data i miejsce śmierci | 17 maja 2010 |
Instrumenty | |
Gatunki | |
Zawód | |
Odznaczenia | |
Yvonne Loriod zamężna Messiaen (ur. 20 stycznia 1924 w Houilles, zm. 17 maja 2010 w Saint-Denis) – francuska pianistka, pedagog i kompozytorka; żona Oliviera Messiaena i prawykonawczyni jego utworów[1][2].
Życiorys
Naukę gry na fortepianie zaczęła w wieku 6 lat u Nelly Eminger-Sivade. W wieku czternastu lat jej repertuar obejmował wszystkie koncerty fortepianowe Mozarta, wszystkie sonaty Beethovena, 48 preludiów i fug Bacha, a także standardowe utwory klasyczne i romantyczne[3].
Na początku lat 40. wstąpiła do Konserwatorium Paryskiego. Studiowała harmonię, fugę, orkiestrację i kompozycję pod kierunkiem Lazare’a Lévy’ego, Marcela Ciampi, Oliviera Messiaena i Dariusa Milhauda, zdobywając siedem premier prix[1][2][3].
W 1943 wspólnie z Messiaenem zagrała jego suitę Visions de l’amen na dwa fortepiany podczas prapremiery tego utworu. Odtąd jako pierwsza wykonywała i nagrywała wszystkie jego utwory fortepianowe i partie fortepianowe utworów orkiestrowych[1][2].
W latach 1967–1989 wykładała w Konserwatorium Paryskim oraz na Międzynarodowych Letnich Kursach Nowej Muzyki w Darmstadcie[1][2]. Jej uczniami byli m.in. Michel Béroff, Pierre-Laurent Aimard, David Kim, Roger Muraro, Grzegorz Jastrzębski[1].
Była drugą żoną Oliviera Messiaena (od 1961 do jego śmierci w 1992). Jej siostra, Jeanne Loriod, była wirtuozem gry na falach Martenota[1].
W 1991 powstał poświęcony jej godzinny film dokumentalny Une leçon particulière de musique avec Yvonne Loriod w reżyserii François Manceaux[2][4].
Działalność artystyczna
Preferowała muzykę współczesnych kompozytorów, takich jak: Claude Debussy, Maurice Ravel, Isaac Albéniz, Béla Bartók, Arnold Schönberg; wykonywała też muzykę Bogusława Schaeffera[1]. Dokonała wielu prawykonań utworów muzyki współczesnej. Jej pionierskie nagrania Sonaty Jeana Barraqué’a i II Sonaty Pierre’a Bouleza miały duże znaczenie w czasach, gdy prawie nikt inny nie grał takich utworów[1][2]. Jej amerykański debiut był światową premierą Turangalîla-Symphonie Messiaena w wykonaniu Boston Symphony Orchestra pod dyrekcją Leonarda Bernsteina w 1949 w Bostonie[3].
Loriod wpływała na rozwój faktury muzyki fortepianowej Messiaena, poprzez swój styl gry z charakterystycznym nasyceniem brzmienia, bogactwem barwy i rytmiczną wyrazistością. Messiean mówił, że jej biegłość i maestria dawały mu swobodę i pozwalały na największe nawet ekstrawagancje w kompozycjach fortepianowych, ponieważ miał pewność, że Loriod bez trudu je opanuje[1][2].
Poza działalnością koncertową, Loriod skomponowała kilka utworów, choć jedynie Trois Mélopées africaines doczekał się publicznego wykonania. Miała też swój współudział w redagowaniu teoretycznych prac Messiaena[3].
Odznaczenia
- Komandor Legii Honorowej[5]
- Wielki Oficer Orderu Narodowego Zasługi[5]
- Oficer Orderu Sztuki i Literatury[5]
Kompozycje
- Pièce sur la souffrance na orkiestrę
- Trois Mélopées africaines na flet, fale Martenota i fortepian (1945)
- Grains de cendre na sopran, fale Martenota i orkiestrę kameralną (1946)
Publikacje
- Messiaen, Olivier. Traité de rythme, de couleur, et d’ornithologie (1949–1992) („Traktat o rytmie, kolorze i ornitologii”), spisany przez Yvonne Loriod. 7 części ujętych w 8 tomach. Paris: Leduc, 1994–2002.
- Messiaen, Olivier. Analyses of the Piano Works of Maurice Ravel, pod redakcją Yvonne Loriod, [Paris]: Durand, 2005.
Wybrane nagrania
- Olivier Messiaen: Vingt Regards sur l'Enfant-Jésus
- Label: Erato, 4509-91705-2
- 3 sierpnia 1993
- Olivier Messiaen: Turangalîla Symphonie
- Label: Deutsche Grammophon, 31781
- 12 maja 1992
Przypisy
- ↑ a b c d e f g h i Stankiewicz 1997 ↓, s. 418.
- ↑ a b c d e f g Paul Griffiths: Loriod, Yvonne. [w:] Oxford Music Online. Grove Music Online [on-line]. 2011-10-26. [dostęp 2019-12-30]. [zarchiwizowane z tego adresu (2019-12-30)]. via Oxford University Press. (ang.).
- ↑ a b c d Yvonne Loriod-Messiaen. [w:] Olivier Messiaen org [on-line]. [dostęp 2019-12-30]. [zarchiwizowane z tego adresu (2019-12-30)]. (ang. • fr.).
- ↑ Une leçon particulière de musique avec Yvonne Loriod. [w:] film-documentaire.fr [on-line]. [dostęp 2019-12-30]. [zarchiwizowane z tego adresu (2019-12-30)]. (fr.).
- ↑ a b c The International Who’s Who of Women 2002. London: Europa Publications, 2001, s. 339. ISBN 1-85743-122-7.
Bibliografia
- Jerzy Stankiewicz: Loriod Yvonne. W: Encyklopedia muzyczna PWM. Elżbieta Dziębowska (red.). Wyd. I. T. 5: KLŁ część biograficzna. Kraków: PWM, 1997. ISBN 83-224-3303-4. (pol.).
Linki zewnętrzne
- Yvonne Loriod w bazie AllMusic (ang.)
- Dyskografia Yvonne Loriod w bazie MusicBrainz (ang.)
- Yvonne Loriod w bazie Discogs.com (ang.)
- ISNI: 0000 0000 8181 9376
- VIAF: 113935614
- LCCN: n81012218
- GND: 122126084
- NDL: 01101533
- BnF: 13541306d
- SUDOC: 050721593
- NLA: 36555862
- NKC: pna2006338164
- BNE: XX1007166
- NTA: 10545270X
- BIBSYS: 1070179
- CiNii: DA08515649
- PLWABN: 9810580853205606
- NUKAT: n2010133109
- J9U: 987007271859305171
- CANTIC: a10114853
- LNB: 000119401
- NSK: 000163665
- CONOR: 85300323
- LIH: LNB:jLp;=B2
- WorldCat: lccn-n81012218
Media użyte na tej stronie
Autor: Jakob Voß, influenced by original art designed at PLoS, modified by Wikipedia users Nina and Beao, Licencja: CC0
Closed Access logo, derived from PLoS Open Access logo. Alternative version.
Autor: Agence26, Licencja: CC BY-SA 4.0
Yvonne Loriod interprétant les Vingt Regards sur l'Enfant-Jésus à Caen en 1983
Autor: Borodun, Licencja: CC BY 3.0
Ribbon bar: l'Ordre national du Mérite, Grand Officier
Autor: Boroduntalk, Licencja: CC BY 3.0
Ta ^specifik^ z W3C grafika wektorowa została stworzona za pomocą Inkscape .