Złodziej dzieci

Złodziej dzieci^[1][2] (tytuł oryg. Il ladro di bambini, 1992) – fabularny film obyczajowy w koprodukcji włosko-szwajcarsko-francuskiej i reżyserii Gianniego Amelio z 1992 roku.

Operatorami w tym filmie byli: Tonino Nardi i Renato Tafuri, a muzykę skomponował Franco Piersanti. Film zdobył wiele nagród, z których najważniejsze to nagrody na Festiwalu Filmowym w Cannes w 1992 i nominacja do Złotej Palmy. Otrzymał ponadto Felixa w kategorii Najlepszy Film Fabularny, Srebrną Taśmę za najlepszą reżyserię i scenariusz oraz Nagrodę Młodych Artystów za najlepszą damską rolę dla Valentiny Scalici.

W filmie opowiadającym historię młodego kalabryjskiego karabiniera eskortującego dwójkę nastolatków do zakładu wychowawczego zagrali obok Enrico Lo Verso: Vincenzo Peluso, Celeste Brancato i Florence Darel.

Opis filmu

Film rozpoczyna scena rozgrywająca się w Mediolanie, w rodzinie sycylijskich imigrantów. Matka samotnie wychowuje dziewięcioletniego Luciano i jedenastoletnią Rosettę, którą zmusza do prostytucji, by utrzymać siebie i rodzinę. Luciano ma astmę. W końcu o całym procederze dowiadują się władze. Matka trafia do więzienia. Dzieci muszą udać się do zakładu wychowawczego do Rzymu. Do eskorty zostaje przyznany młody karabinier Antonio. Po drodze napotykają na różnego rodzaju trudności. Antonio zostaje nawet oskarżony o uprowadzenie dzieci.

Przypisy

Bibliografia

• Złodziej dzieci w bazie IMDb (ang.)

Linki zewnętrzne

• Złodzieje dzieci Rosetta w bazie Filmweb