Złodziej z Bagdadu (film 1961)
Gatunek | |
---|---|
Rok produkcji | 1961 |
Data premiery | 23 marca 1961 |
Kraj produkcji | |
Język | |
Czas trwania | 90 min |
Reżyseria | Arthur Lubin |
Scenariusz | Augusto Frassinetti |
Główne role | Steve Reeves |
Muzyka | Carlo Rustichelli |
Zdjęcia | |
Scenografia | Flavio Mogherini |
Kostiumy | Georges K. Benda |
Montaż | Gene Ruggiero |
Produkcja | Mario Basili |
Wytwórnia | Titanus |
Dystrybucja | Titanus (Włochy) |
Strona internetowa |
Złodziej z Bagdadu (tyt. oryg. wł. Il Ladro di Bagdad) – włosko-francusko-amerykański film z 1961 roku w reżyserii Arthura Lubina oraz Brunona Vailati[1]. Remake filmu z 1924 roku.
Fabuła
W czasach nowożytnych miastem Bagdad rządzi sułtan Ali Bajazeth, ale w rzeczywistości jest kontrolowany przez wielkiego wezyra Gamala. Biedni mieszkańcy Bagdadu są wspomagani przez ulicznego złodzieja Karima , którego chce dopaść Gamal. W trakcie jednej z kradzieży ogłoszony jest przyjazd Osmana, księcia Mosulu proszącego o rękę córkę sułtana – Aminę. Karim chcąc zdobyć klejnoty możnych porywa Osmana i podszywa się pod niego. Wkrótce oszustwo wychodzi na jaw i sułtańska straż szuka Karima, który ucieka przy pomocą tajemniczego czarodzieja[2].
Karim w trakcie ucieczki dostrzega Aminę ze służkami, która zakochała się w fałszywym Osmanie i oddaje jej skradziony sułtański pierścień. Wbrew jej woli sułtan zaręcza ją z prawdziwym Osmanem i czyni swym następcą. Amina znieważa Osmana stwierdzeniem, że nie umiał obronić się przed pospolitym złodziejem i tym samym sojusz bagdadzko-mosulski nie ma szans. Na boku Gamal proponuje współpracę z Osmanem w zdobyciu sułtańskiego tronu. W tajemnicy Amina spotyka się z Karimem. Jednej nocy Karim zostaje schwytany wśród ludzi niepłacących podatków i wraz z nimi zesłany na ciężkie roboty[2].
Gamal wręcza Osmanowi miłosny napój, który w przypadku podania go już zakochanej osobie działa jak trucizna. Podają go Aminie bez wiedzy, że kocha się w Karimie. Zapada ona na chorobę i czarodziej, wcześniej pomagający Karimowi, stwierdza, że wyleczy ją jedynie niebieska róża znajdująca się za legendarnymi Siedmioma Drzwiami na Wschodzie. Sułtan oświadcza, że ten przyniesie niebieską różę zostanie mężem Aminy i nowym sułtanem. Dowiedziawszy o tym Karim wymyka się strażnikom i chce dołączyć do oficjalnych poszukiwaczy niebieskiej róży mimo sprzeciwu Osmana i Gamala. Musi znów posiłkować się ucieczką[2].
Karim na skradzionym koniu dociera do karawany poszukiwaczy niebieskiej róży. Tam Osman niszczy innym bukłaki z wodą i wyrusza wcześniej. Karim oddaje konkurentom swój bukłak, czym zaskarbia ich szacunek. Docierają do pierwszych z siedmiu drzwi w formie skalnej formacji, za którą znajduje się las. Nocą drzewa ożywiają i atakują poszukiwaczy. Większość z nich ucieka, a Karim po potyczce odkrywa Drugie Drzwi będące tunelem prowadzącym do równiny siarkowych gejzerów, które wybuchają ogniem. Karim uświadamia sobie, że to iluzja i używa skały, aby się przez nią przebić, znajdując Trzecie Drzwi[2].
Znajduje się w krainie, gdzie Czwarte Drzwi prowadzą do pałacu pięknej Kadigii. Ukazuje mu ona widok, jak Osman przybywa z fałszywą niebieską różą. Oszustwo zostaje ujawnione, co Osman tłumaczy winą czarnej magii. Karim zgadza się zostać na noc u Kadigii, lecz odkrywa swych konkurentów zaklętych w posągi. Podczas wieczerzy podmienia kielichy i to Kadigia zmienia się w posąg. Karim dociera do morza znajdując Piąte Drzwi. Prowadzą do mostu strzeżonego przez niewidzialnego strażnika. Po jego pokonaniu Karim znajduje w ruinach zamku za Szóstymi Drzwiami skrzydlatego konia strzeżonego przez ludzi w czerni. Dolatuje na nim do podniebnego pałacu. Są to ostatnie z Siedmiu Drzwi, a niebieska róża umieszczona jest w szklanej komnacie[2].
Karim jednoczy się z czarodziejem, który wręcza mu magiczny klejnot. Dojeżdża do Bagdadu zaatakowany przez armię Osmana, który bierze za zakładnika Aminę. Magiczny klejnot wyczarowuje wielką armię, które pokonuje tą Osmana, który przegrywa w pojedynku z Karimem. Niestety niebieska róża ulega zniszczeniu. Jednak uczucie Karima i Aminy wyczarowuje nową. Sułtan wita Karima jako swojego zięcia i następcę. Karim dostrzega popiersie czarodzieja, ale sułtan mówi mu, że popiersie przedstawia jego zmarłego wuja, wielkiego sułtana Achima I[2].
Obsada
- Steve Reeves – Karim
- Giuseppe Rinaldi – Karim (głos)
- Giorgia Moll – księżniczka Amina
- Maria Pia Di Meo – księżniczka Amina (głos)
- Arturo Dominici – książę Osman
- Georges Chamarat – czarodziej / sułtan Akim I
- Gino Baghetti – czarodziej / sułtan Akim I (głos)
- Daniele Vargas – wielki wezyr Gamal
- Ferruccio Amendola – wielki wezyr Gamal (głos)
- Antonio Battistella – sułtan Ali Bajazeth
- Giorgio Capecchi – sułtan Ali Bajazeth (głos)
- Fanfulla – Abdul
- Giancarlo Zarfati – Farid
- Gina Mascetti – Aisha
- Wanda Tettoni – Aisha (głos)
- Mohammed Agrebi – wspólnik Karima
- Glauco Onorato – wspólnik Karima (głos)
- Anthony Radecki – Hassan
- Emilio Cigoli – Hassan (głos)
- Edy Vessel – Kadigia
- Rosetta Calavetta – Kadigia (głos)
- Chignone – strażnik mostu
- Fortunato Arena – kapitan straży
- Bruno Persa – kapitan straży (głos)
- Anita Todesco – służebnica
- Mario Passante – medyk
- Gian Paolo Rosmino – szambelan
- Amilcare Pettinelli – szambelan (głos)
- Ignazio Dolce – pretendent do ręki Aminy #1
- Pino Locchi – pretendent do ręki Aminy #1 (głos)
- Franco Cobianchi – pretendent do ręki Aminy #2
- Manlio Busoni – pretendent do ręki Aminy #2 (głos)
- Edoardo Bergamo – pretendent do ręki Aminy #3
- Frazier Rippy – pretendent do ręki Aminy #4
Przypisy
Linki zewnętrzne
- Złodziej z Bagdadu w bazie IMDb (ang.)
- Złodziej z Bagdadu w bazie Filmweb