Złotopol

Złotopol

Dzielnica Nowomyrhorodu
Państwo	Ukraina
Miasto	Nowomyrhorod
W granicach Nowomyrhorodu	1959
Położenie na mapie obwodu kirowohradzkiego Złotopol
Położenie na mapie Ukrainy (c) Karte: NordNordWest, Lizenz: Creative Commons by-sa-3.0 de Złotopol
48°52′00″N 31°39′04″E/48,866667 31,651111
Portal Ukraina

Cerkiew w Złotopolu

Złotopol (ukr. Златопіль), do 1787 Hulajpol^[1] – dzielnica Nowomyrhorodu, położona na północ od śródmieścia, na prawym brzegu Wysi Wielkiej; do 1959 miasto.

Historia

W 1659 roku Sejm Rzeczypospolitej nadał dożywotnio Złotopol hetmanowi zaporoskiemu Pawłowi Teterze Morzkowskiemu, co spowodowało jego spór ze Stanisławem Koniecpolskim, który uważał go za swoją własność. Następnie własność Walewskich, a potem Lubomirskich. W XVIII wieku powstały pod miastem korytarze/katakumby.

W 1787 książę Franciszek Ksawery Lubomirski sprzedał Hulajpol razem z innymi dobrami śmilańskimi Grigorijowi Potiomkinowi. W tym czasie Złotopol był stanicą zimową wojsk polskich pod dowództwem Józefa Hoszowskiego, które strzegły pobliskiej granicy Rzeczypospolitej przebiegającej wzdłuż rzeczki Turya.

W XIX wieku znacznie wzrosła liczba ludności żydowskiej, która w 1900 roku stanowiła prawie połowę ludności miasteczka.

Siedziba dawnej gminy Złotopol(ukr.) w powiecie czehryńskim na Ukrainie.

Kościół katolicki

W 1817 roku Maurycy Dziekoński ufundował tu katolicki kościół pod wezwaniem Maryi Niepokalanego Poczęcia. W 1819 roku jego kolatorem był marszałek czerkaski Franciszek Zaleski, a plebanem ksiądz Łukasz Ilnicki. Kościół ten w 1861 roku rozbudowano ze składek wiernych staraniem księdza Jaworowskiego.

Znane osoby

W 1857 w Złotopolu urodziła się Anna Bilińska-Bohdanowiczowa – polska malarka.

Hulajpol w literaturze

W Hulajpolu i okolicach rozgrywa się akcja powieści Stanica hulajpolska (1840–1841) polskiego powieściopisarza Michała Grabowskiego^[2].

Miejscowości nie należy mylić z miastem Huliajpole.

Przypisy