Złoty Kopiniak

Złoty Kopiniak

Złoty Kopiniak największy w środkowej części zdjęcia
Państwo	Słowacja
Pasmo	Tatry, Karpaty
Położenie na mapie Tatr Złoty Kopiniak
Położenie na mapie Karpat Złoty Kopiniak
49°12′09,9″N 20°13′12,1″E/49,202750 20,220028

Złoty Kopiniak (słow. Pavúkova veža) – turnia w słowackiej części Tatr Wysokich, znajdująca się w obrębie północnej ściany Małego Kieżmarskiego Szczytu. Jest najbardziej wysuniętą na północny wschód z trzech kulminacji tworzących zewnętrzne obramowanie Niemieckiej Drabiny – ukośnego żlebu dzielącego ścianę na dolne i górne piętro. Wierzchołek Złotego Kopiniaka stanowi zatem krańcowy punkt dolnego piętra ściany. Na zachodzie turnia graniczy ze Złotą Basztą, od której oddzielają go ostro wcięta Wyżnia Złota Szczerbina i krótki, skalisty Złoty Mur, natomiast na wschodzie sąsiaduje ze Złotym Kopiniaczkiem – wybitną turniczką oddzieloną Złotą Szczerbiną. Jest to najniższa z turni w kulisie ograniczającej Niemiecką Drabinę – pozostałe to Złota Baszta oraz Złota Turnia położona już w obrębie północno-zachodniej grani Małego Kieżmarskiego Szczytu. Na wschód od Złotego Kopiniaka znajduje się Kieżmarski Kopiniak, tworzący ze wspomnianymi trzema turniami pewną całość, należący jednak już do północnej ściany Kieżmarskiej Kopy^[1].

Na Złotego Kopiniaka nie prowadzą żadne szlaki turystyczne. Północna ściana Złotego Kopiniaka opada w kierunku Zielonego Stawu Kieżmarskiego w Dolinie Zielonej Kieżmarskiej. Jego urwiska stanowią lewą część dolnego piętra północnej ściany Małego Kieżmarskiego Szczytu, przez którą biegną liczne drogi taternickie. Ich prawym ograniczeniem jest Komin Stanisławskiego, przekształcający się w wyższych partiach w Srebrny Kocioł podchodzący pod Złoty Mur. Na dole północna ściana Złotego Kopiniaka ograniczona jest skalną ostrogą, u stóp której znajduje się Srebrny Ogródek (Kotol Weberovky), spory kociołek. Poniżej niego w ścianę wcina się duża piarżysta zatoka. Ze Srebrnego Ogródka w lewą stronę pnie się natomiast Srebrny Komin, dochodzący do Złotej Szczerbiny między szczytowymi partiami Złotego Kopiniaka i Złotego Kopiniaczka. Srebrny Komin i Komin Stanisławskiego razem z depresją w rejonie Srebrnego Ogródka tworzą ogromną literę Y. Ostatnim na lewo z kominów związanych ze ścianą Złotego Kopiniaka jest Złoty Komin opadający ze Złotego Kotła, oddzielający ścianę od północnej ściany Kieżmarskiego Kopiniaka^[1].

Wszystkie drogi biegnące północną ścianą są nadzwyczaj trudne (co najmniej V+ w skali UIAA). Drogi po osiągnięciu wierzchołka lub wschodniej grani Złotego Kopiniaka schodzą na Niemiecką Drabinę. Z tego żlebu szczyt jest najłatwiej osiągalny^[1].

Pierwsze wejścia:

• letnie – O. Blecha i V. Kanyar, 29 września 1966 r.,
• zimowe – Pavel Pochylý i Jiří Unger-Zrůst, 18 marca 1967 r.^[1]

Słowacką nazwą turni jest upamiętniony Pavel Pochylý, słowacki wspinacz i fotograf górski nazywany Pająkiem (Pavúk), współautor pierwszego przejścia zimowego ściany^[2]. Polska nazwa, podobnie jak i innych okolicznych obiektów, wiąże się z poszukiwaniem złota w Miedzianych Ławkach przez rodzinę Fabri z Kieżmarku^[3].

Przypisy