Złoty Lampart
Złoty Lampart (wł. Pardo d'oro) – główna nagroda przyznawana przez jury Międzynarodowego Festiwalu Filmowego w Locarno dla najlepszego filmu w konkursie głównym.
Nagroda nosiła różne nazwy od początku istnienia imprezy. W czasie pierwszych dwóch edycji festiwalu nazywała się po prostu Najlepszy film, później przez kilka lat była Wielką Nagrodą, a następnie Złotym Żaglem. Nazwa Złoty Lampart funkcjonuje od 1968.
Statystyki
Najwięcej filmów nagrodzonych Złotym Lampartem pochodziło jak dotychczas ze Stanów Zjednoczonych (11), Włoch (10) i Francji (9). Dziesięciokrotnie reżyserami filmów wyróżnionych główną nagrodą były kobiety: Swietłana Proskurina, Clara Law, Claire Denis, Hélène Angel, Sabiha Sumar, Andrea Staka, Guo Xiaolu, Milagros Mumenthaler, Ralitza Petrova i Júlia Murat.
Jak dotychczas dwóch reżyserów uhonorowano Złotym Lampartem dwukrotnie. Byli to:
- Francuz René Clair – nagrody za filmy A potem nie było już nikogo (1946) i Milczenie jest złotem (1947);
- Czech Jiří Trnka – za filmy Bajaja (1954) i Dobry wojak Szwejk (1955).
Polscy twórcy filmowi trzykrotnie sięgali w Locarno po Złotego Lamparta. Byli to: Andrzej Jerzy Piotrowski za film Znaki na drodze, Krzysztof Zanussi za Iluminację i Janusz Zaorski za Jezioro Bodeńskie.
Zestawienie państw, których filmy zdobywały Złotego Lamparta (od 1968) lub analogiczną najważniejszą nagrodę na festiwalu (do 1967), przedstawia się następująco (stan na październik 2022):
Państwo | Złoty Lampart |
---|---|
Stany Zjednoczone | 11 |
Włochy | 10 |
Francja | 9 |
Wielka Brytania | 6 |
Czechosłowacja | 5 |
Chiny | 4 |
Japonia | 4 |
Szwajcaria | 4 |
Polska | 3 |
Węgry | 3 |
ZSRR | 3 |
Brazylia | 2 |
Iran | 2 |
Korea Południowa | 2 |
Portugalia | 2 |
Argentyna | 1 |
Belgia | 1 |
Bułgaria | 1 |
Chile | 1 |
Filipiny | 1 |
Grecja | 1 |
Hiszpania | 1 |
Hongkong | 1 |
Indie | 1 |
Indonezja | 1 |
Jugosławia | 1 |
Kazachstan | 1 |
Mauretania | 1 |
Meksyk | 1 |
Niemcy | 1 |
NRD | 1 |
Pakistan | 1 |
RFN | 1 |
Singapur | 1 |
Turcja | 1 |
Laureaci Złotego Lamparta
Następujące filmy zdobyły główną nagrodę w konkursie głównym festiwalu[1]:
Rok | Film | Reżyser | Państwo |
---|---|---|---|
1946 | A potem nie było już nikogo (And Then There Were None) | René Clair | Stany Zjednoczone* |
1947 | Milczenie jest złotem (Le silence est d'or) | René Clair | Francja* |
1948 | Niemcy – rok zerowy (Germania, anno zero) | Roberto Rossellini | Włochy* |
1949 | Farma siedmiu grzechów (La ferme des sept péchés) | Jean Devaivre | Francja |
1950 | When Willie Comes Marching Home | John Ford | Stany Zjednoczone |
1951 | |||
1952 | Ścigany (Hunted) | Charles Crichton | Wielka Brytania* |
1953 | Juliusz Cezar (Julius Caesar) Czarodziej Glinka (Композитор Глинка / Kompozitor Glinka) Szklany mur (The Glass Wall) | David Bradley Grigorij Aleksandrow Maxwell Shane | Stany Zjednoczone ZSRR* Stany Zjednoczone |
1954 | Dzikie owoce (Les fruits sauvages) Bajaja Wrota piekieł (地獄門 / Jigokumon) Brunatna pajęczyna (Rotation) Pięcioraczki (Le mouton à cinq pattes) | Hervé Bromberger Jiří Trnka Teinosuke Kinugasa Wolfgang Staudte Henri Verneuil | Francja Czechosłowacja* Japonia* NRD* Francja |
1955 | Czarna Carmen (Carmen Jones) Dobry wojak Szwejk (Dobrý voják Švejk) | Otto Preminger Jiří Trnka | Stany Zjednoczone Czechosłowacja |
1956 | |||
1957 | Krzyk (Il grido) | Michelangelo Antonioni | Włochy |
1958 | Człowiek, którego już nie ma (Ten North Frederick) | Philip Dunne | Stany Zjednoczone |
1959 | Pocałunek mordercy (Killer's Kiss) | Stanley Kubrick | Stany Zjednoczone |
1960 | Piękny Antonio (Il bell'Antonio) | Mauro Bolognini | Włochy |
1961 | Ognie polne (野火 / Nobi) | Kon Ichikawa | Japonia |
1962 | Un cœur gros comme ça | François Reichenbach | Francja |
1963 | Transport z raju (Transport z ráje) | Zbyněk Brynych | Czechosłowacja |
1964 | Czarny Piotruś (Černý Petr) | Miloš Forman | Czechosłowacja |
1965 | Czwarta nad ranem (Four in the Morning) | Anthony Simmons | Wielka Brytania |
1966 | Odwaga na co dzień (Každý den odvahu) | Evald Schorm | Czechosłowacja |
1967 | Ziemia w transie (Terra em Transe) | Glauber Rocha | Brazylia* |
1968 | Wizjonerzy (I visionari) | Maurizio Ponzi | Włochy |
1969 | Charles, martwy lub żywy (Charles mort ou vif) Trzeba przejść i przez ogień (В огне брода нет / W ognie broda niet) Trzy smutne tygrysy (Tres tristes tigres) Okularnicy (Szemüvegesek) | Alain Tanner Gleb Panfiłow Raúl Ruiz Sándor Simó | Szwajcaria* ZSRR Chile* Węgry* |
1970 | Koniec drogi (End of the Road) Lilika (Лилика) Przemijanie (無常 / Mujô) Soleil Ô | Aram Avakian Branko Pleša Akio Jissôji Med Hondo | Stany Zjednoczone Jugosławia* Japonia Mauretania* |
1971 | Zmiana oblicza (Hanno cambiato faccia) In punto di morte Przyjaciele (Les amis) Private Road Znaki na drodze | Corrado Farina Mario Garriba Gérard Blain Barney Platts-Mills Andrzej Jerzy Piotrowski | Włochy Włochy Francja Wielka Brytania Polska* |
1972 | Ponure chwile (Bleak Moments) | Mike Leigh | Wielka Brytania |
1973 | Iluminacja | Krzysztof Zanussi | Polska |
1974 | Ulica Strażacka 25 (Tüzoltó utca 25.) | István Szabó | Węgry |
1975 | Syn Amira nie żyje (Le fils d'Amr est mort) | Jean-Jacques Andrien | Belgia* |
1976 | Le grand soir | Francis Reusser | Szwajcaria |
1977 | Antonio Gramsci: Dni więzienia (Antonio Gramsci: i giorni del carcere) | Lino Del Fra | Włochy |
1978 | Leniuchy z żyznej doliny (Οι Τεμπέληδες της εύφορης κοιλάδας / Oi tembelides tis eforis koiladas) | Nikos Panayotopoulos | Grecja* |
1979 | Stado (Sürü) | Zeki Ökten | Turcja* |
1980 | Maledetti vi amerò | Marco Tullio Giordana | Włochy |
1981 | Chakra (चक्र) | Rabindra Dharmaraj | Indie* |
1982 | |||
1983 | Księżniczka (Adj király katonát!) | Pál Erdöss | Węgry |
1984 | Inaczej niż w raju (Stranger Than Paradise) | Jim Jarmusch | Stany Zjednoczone |
1985 | Alpejski ogień (Höhenfeuer) | Fredi M. Murer | Szwajcaria |
1986 | Jezioro Bodeńskie | Janusz Zaorski | Polska |
1987 | O Bobo | José Álvaro Morais | Portugalia* |
1988 | Dalekie głosy, spokojne życie (Distant Voices, Still Lives) Motyle (Schmetterlinge) | Terence Davies Wolfgang Becker | Wielka Brytania RFN* |
1989 | Dlaczego Bodhi-Dharma wyruszył na wschód? (달마가 동쪽으로 간 까닭은? / Dharmaga tongjoguro kan kkadalgun) | Bae Yong-kyun | Korea Południowa* |
1990 | Przypadkowy walc (Случайный вальс / Słuczajnyj wals) | Swietłana Proskurina | ZSRR |
1991 | Johnny Suede | Tom DiCillo | Stany Zjednoczone |
1992 | Jesienny księżyc (秋月 / Qiu yue) | Clara Law | Hongkong* |
1993 | Azghyin ushtykzyn'azaby | Yermek Shinarbayev | Kazachstan* |
1994 | Słój (خمره / Khomreh) | Ebrahim Forouzesh | Iran* |
1995 | Raï | Thomas Gilou | Francja |
1996 | Nenette i Boni (Nénette et Boni) | Claire Denis | Francja |
1997 | Lustro (آینه / Ayneh) | Dżafar Panahi | Iran |
1998 | Pan Zhao (赵先生 / Zhao xiansheng) | Lü Yue | Chiny* |
1999 | Skóra człowieka, krew bestii (Peau d’homme, cœur de bête) | Hélène Angel | Francja |
2000 | Ojciec (冤家父子 / Baba) | Wang Shuo | Chiny |
2001 | Citroenem ku rewolucji (Alla rivoluzione sulla due cavalli) | Maurizio Sciarra | Włochy |
2002 | Das Verlangen | Iain Dilthey | Niemcy* |
2003 | Cicha woda (خاموش پانی / Khamosh Pani: Silent Waters) | Sabiha Sumar | Pakistan* |
2004 | Private | Saverio Costanzo | Włochy |
2005 | Dziewięć kobiet (Nine Lives) | Rodrigo García | Stany Zjednoczone |
2006 | Dziewczyna (Das Fräulein) | Andrea Staka | Szwajcaria |
2007 | Odrodzenie (愛の予感 / Ai no yokan) | Masahiro Kobayashi | Japonia |
2008 | Parque vía | Enrique Rivero | Meksyk* |
2009 | Chinka (She, a Chinese) | Guo Xiaolu | Wielka Brytania |
2010 | Ferie zimowe (寒假 / Han jia) | Hongqi Li | Chiny |
2011 | Powrót do domu (Abrir puertas y ventanas) | Milagros Mumenthaler | Argentyna* |
2012 | Dziewczyna znikąd (La fille de nulle part) | Jean-Claude Brisseau | Francja |
2013 | Historia mojej śmierci (Història de la meva mort) | Albert Serra | Hiszpania* |
2014 | Z tego, co było, po tym, co było (Mula sa kung ano ang noon) | Lav Diaz | Filipiny* |
2015 | Teraz dobrze, wtedy źle (지금은맞고그때는틀리다 / Jigeumeun matgo geuttaeneun teullida) | Hong Sang-soo | Korea Południowa |
2016 | Bez Boga (Безбог / Bezbog) | Ralitza Petrova | Bułgaria* |
2017 | Pani Fang (方绣英 / Mrs. Fang) | Bing Wang | Chiny |
2018 | Wyśniona kraina (A Land Imagined) | Yeo Siew Hua | Singapur* |
2019 | Vitalina Varela | Pedro Costa | Portugalia |
2020 | |||
2021 | Pieniądze dla was, mi wystarczy zemsta (Seperti Dendam, Rindu Harus Dibayar Tuntas) | Edwin | Indonezja* |
2022 | Reguła 34 (Regra 34) | Júlia Murat | Brazylia |
*Pierwsza wygrana dla danego państwa.
Przypisy
- ↑ Palmarès. Locarno Festival. [dostęp 2018-03-29]. [zarchiwizowane z tego adresu (2017-08-21)]. (ang.).
Linki zewnętrzne
- Strona internetowa Festiwalu w Locarno. pardo.ch. [zarchiwizowane z tego adresu (2017-07-28)].
Media użyte na tej stronie
The flag of Navassa Island is simply the United States flag. It does not have a "local" flag or "unofficial" flag; it is an uninhabited island. The version with a profile view was based on Flags of the World and as a fictional design has no status warranting a place on any Wiki. It was made up by a random person with no connection to the island, it has never flown on the island, and it has never received any sort of recognition or validation by any authority. The person quoted on that page has no authority to bestow a flag, "unofficial" or otherwise, on the island.
Flag of Portugal, created by Columbano Bordalo Pinheiro (1857-1929), officially adopted by Portuguese government in June 30th 1911 (in use since about November 1910). Color shades matching the RGB values officially reccomended here. (PMS values should be used for direct ink or textile; CMYK for 4-color offset printing on paper; this is an image for screen display, RGB should be used.)
Łatwo można dodać ramkę naokoło tej grafiki
Autor: Pedro A. Gracia Fajardo, escudo de Manual de Imagen Institucional de la Administración General del Estado, Licencja: CC0
Flaga Hiszpanii
The Flag of India. The colours are saffron, white and green. The navy blue wheel in the center of the flag has a diameter approximately the width of the white band and is called Ashoka's Dharma Chakra, with 24 spokes (after Ashoka, the Great). Each spoke depicts one hour of the day, portraying the prevalence of righteousness all 24 hours of it.
bendera Indonesia
Flag of the Socialist Federal Republic of Yugoslavia (1946-1992).
The design (blazon) is defined in Article 4 of the Constitution for the Republic of Yugoslavia (1946). [1]
Flag of the Socialist Federal Republic of Yugoslavia (1946-1992).
The design (blazon) is defined in Article 4 of the Constitution for the Republic of Yugoslavia (1946). [1]
Flag of Mauritania, adopted in 2017. The National Assembly added red stripes to the top and bottom edges to represent “the blood shed by the martyrs of independence”.