Z dymem pożarów

Trzy Polskie Hymny Narodowe

Z dymem pożarów – jedna z pieśni, które u schyłku XIX wieku pełniły rolę hymnu narodowego. Powstała pod wpływem tragicznych wydarzeń, jakimi była rzeź szlachty dokonana przez chłopów w Galicji w 1846 roku, zyskała popularność już w czasie Wiosny Ludów[1].

Historia powstania

Najpierw powstała muzyka – kompozytor Józef Nikorowicz stworzył fortepianowy lub organowy utwór o nazwie „Chorał”. Jego przyjaciel, poeta Kornel Ujejski, będąc pod wpływem melodii napisał do niej tekst. Tekst ten został opublikowany w 1847 roku w tomie Skargi Jeremiego[2]. Pieśń krążyła w licznych odpisach i redakcjach[3]. Spopularyzowana w czasie Wiosny Ludów, szczególnie w zaborze austriackim pełniła funkcję hymnu ogólnonarodowego. Śpiewana była w przededniu powstania styczniowego, stając się hymnem powstańców.
W 1884 roku została wydana w oprawie malarskiej Jana Styki[4].

Pieśń „Z dymem pożarów” została wykorzystana przez rosyjskiego kompozytora Modesta Musorgskiego w cyklu wokalnym „Pieśni i tańce śmierci” (1875-1877).

Zobacz też

Przypisy

  1. ↑ Roman Marcinek, Encyklopedia Polski, Kraków 1996, s. 100.
  2. ↑ Chorał [w:] K. Ujejski, Skargi Jeremiego (1947), s. 81-84, polona.pl [dostęp 2018-02-22].
  3. ↑ Józef Nikorowicz, Z dymem pożarów, polona.pl [dostęp 2018-02-22].
  4. ↑ Jan Styka, Z dymem pożarów : chorał Kornela Ujejskiego w obrazach Jana Styki (1893), polona.pl [dostęp 2018-02-22].

Media użyte na tej stronie

Trzy Polskie Hymny Narodowe.jpg
Trzy Polskie Hymny Narodowe: Boże coś Polskę, Jeszcze Polska nie zginęła, Z dymem pożarów