Zaśniad groniasty
| ||
| Mola hydatidosa | ||
_complete_type.jpg) Obraz histopatologiczny zaśniadu groniastego całkowitego w barwieniu hematoksyliną i eozyną | ||
| ICD-10 | O01 | |
| O01.0 | Klasyczny zaśniad groniasty | |
| O01.1 | Niezupełny lub częściowy zaśniad groniasty | |
| O01.9 | Zaśniad groniasty, nie określony | |
| DiseasesDB | 6097 | |
| OMIM | 231090 | |
| MedlinePlus | 000909 | |
| MeSH | D006828 | |
Zaśniad groniasty (łac. mola hydatidosa, hydatis – kropla wody) – niezłośliwa postać ciążowej choroby trofoblastycznej. Zaśniad groniasty powstaje w wyniku nieprawidłowego zapłodnienia komórki jajowej, która implantuje się i proliferuje w macicy[1]. Wyróżnia się zaśniad groniasty całkowity i częściowy. W rzadkich przypadkach może rozwijać się jednocześnie zaśniad i normalny, żywy płód. W takiej sytuacji, przy zapewnieniu odpowiedniego nadzoru, często możliwe jest usunięcie zaśniadu i urodzenie dziecka[2].
Częstość występowania wynosi około 1 na 1000 ciąż w Stanach Zjednoczonych i Europie, a w zachodniej Afryce i południowo-wschodniej Azji częstość sięga 1 na 100[3] (przykładowo w Indonezji)[4].
Zaśniad groniasty całkowity
Patogeneza
Zaśniad całkowity powstaje w wyniku zapłodnienia pustej (pozbawionej matczynego materiału genetycznego) komórki jajowej przez 1 lub 2 plemniki, w większości przypadków obserwuje się kariotyp 46,XX ale także 46XY gdyż materiał genetyczny pochodzący od ojca ulega duplikacji po zapłodnieniu. Możliwy jest również kariotyp 23X .
Dochodzi do nieprawidłowego rozwoju łożyska. Macica zawiera masy tkanki trofoblastycznej pod postacią pęcherzyków, z obrzękiem podścieliska, o typowym makroskopowym obrazie przypominającym kiść winogron. Stwierdza się także torbiele tekaluteinowe, które często osiągają duże rozmiary (skutek hipersekrecji hCG). Nigdy nie stwierdza się błon płodowych pozałożyskowych ani płodu.
Objawy
U pacjentki występują objawy poronienia zagrażającego lub niezupełnego – pierwszym jest zwykle krwawienie z dróg rodnych w czwartym lub piątym miesiącu ciąży[1]. Macica jest większa niż wskazuje wiek ciążowy. Występują nasilone wymioty, zaśniad predysponuje też do wczesnej gestozy.
Diagnostyka
Charakterystyczny jest obraz zamieci (burzy) śnieżnej w USG[5] (może nie występować w I trymestrze ciąży), a w badaniach biochemicznych wysoki poziom hCG (powyżej normy)[6].
Zaśniad groniasty częściowy
Patogeneza
Zaśniad częściowy powstaje w wyniku zapłodnienia komórki jajowej przez 2 plemniki, kariotyp płodu jest triploidalny, materiał genetyczny pochodzi od ojca i matki, powszechne są wady rozwojowe.
W zaśniadzie groniastym częściowym macica zawiera fragmenty rozrostu trofoblastycznego z obrzękiem podścieliska, wśród których może być obecny zwykle nieżywy płód.
Objawy
Zaśniad częściowy objawia się jak poronienie niedokonane.
Diagnostyka
W USG widać część prawidłowego łożyska oraz pola przypominające "zamieć śnieżną", charakterystyczne dla zaśniadu groniastego całkowitego. Zaśniad częściowy rzadko przechodzi w przetrwałą chorobę trofoblastyczną.
Zaśniad inwazyjny
Inwazyjna postać zaśniadu groniastego cechuje się zwykle miejscowym naciekaniem mięśnia macicy z uszkodzeniem naczyń. Występują ogniska krwotoczne.
Leczenie
Zaśniad usuwa się chirurgicznie przez łyżeczkowanie jamy i kanału szyjki macicy, co daje około 80% szans na wyleczenie w przypadku zaśniadu całkowitego i 95% – częściowego. Obowiązuje badanie histopatologiczne wszystkich tkanek wydalonych samoistnie i wydobytych z dróg rodnych. W przypadku kobiet nie planujących więcej ciąż do rozważenia pozostaje histerektomia.
Od 2,5% do 4% zaśniadów ulega transformacji złośliwej do kosmówczaka[3]. Zależnie od kwalifikacji do grupy ryzyka wdraża się monoterapię metotreksatem bądź terapię wielolekową według schematu EMA/CO (etopozyd, metotreksat, aktynomycyna D, cyklofosfamid, winkrystyna).
Przypisy
- ↑ a b Vinay Kumar, Nelson Fausto, Nelso Fausto, Stanley L. Robbins, Abul K. Abbas, Ramzi S. Cotran: Robbins and Cotran pathologic basis of disease. Philadelphia, Pa.: Elsevier Saunders, 2005. ISBN 0-7216-0187-1.
- ↑ Sebire NJ., Foskett M., Paradinas FJ., Fisher RA., Francis RJ., Short D., Newlands ES., Seckl MJ. Outcome of twin pregnancies with complete hydatidiform mole and healthy co-twin.. „Lancet”. 9324 (359), s. 2165–6, czerwiec 2002. DOI: 10.1016/S0140-6736(02)09085-2. PMID: 12090984.
- ↑ a b Grzegorz H Bręborowicz, Beata Banaszewska: Położnictwo i ginekologia. T. 1, Położnictwo. Warszawa: Wydawnictwo Lekarskie PZWL, 2007, s. 171. ISBN 978-83-200-3540-7 (t. 1).
- ↑ Di Cintio E., Parazzini F., Rosa C., Chatenoud L., Benzi G. The epidemiology of gestational trophoblastic disease.. „Gen Diagn Pathol”. 2-3 (143), s. 103-8, listopad 1998. PMID: 9443567.
- ↑ Woo JS., Hsu C., Fung LL., Ma HK. Partial hydatidiform mole: ultrasonographic features.. „Aust N Z J Obstet Gynaecol”. 23. 2, s. 103-7, 1983. DOI: 10.1111/j.1479-828X.1983.tb00174.x. PMID: 6578773.
- ↑ Stephen J. McPhee, Vishwanath R. Lingappa, William F. Ganong: Pathophysiology of Disease: An Introduction to Clinical Medicine (Lange). McGraw-Hill Medical. ISBN 0-07-144159-X.
Bibliografia
- Krasomski G., Brocka U., Gruda J., Pietrzak Z. Ciążowa choroba trofoblastyczna. Onkologia Polska 2006;9/2 ISSN 1505-6732
- Florjański Jerzy: Położnictwo I Ginekologia Crash Course. Panay N.. Wrocław: Urban & Partner, 2006. ISBN 83-89581-88-4.
- Guy I Benrubi, Stanisław Różewicki, Rafał Kurzawa, Andrzej Puchalski: Stany naglące w położnictwie i ginekologii. Warszawa: Springer PWN, 1997. ISBN 83-86637-61-7.
Przeczytaj ostrzeżenie dotyczące informacji medycznych i pokrewnych zamieszczonych w Wikipedii.
Media użyte na tej stronie
The Star of Life, medical symbol used on some ambulances.
Star of Life was designed/created by a National Highway Traffic Safety Administration (US Gov) employee and is thus in the public domain.