Za dziesięć minut północ

Za dziesięć minut północ (org. 10 to Midnight) – amerykański dramat kryminalny z 1983 roku w reż. J. Lee Thompsona.

Fabuła

Warren Stacy to młody konserwator urządzeń biurowych. Na co dzień nie wyróżnia się niczym szczególnym, jest spokojny i uprzejmy. Ma jednak drugie oblicze – to psychopata i morderca kobiet. Jest przebiegły – zawsze stara się zapewnić sobie alibi, a aby nie pozostawić na miejscu zbrodni śladów – morduje nago i w gumowych rękawiczkach. Śledztwo w sprawie tych morderstw prowadzą detektywi: Leo Kessler i Paul McAnn. Starszy z nich – Kessler, to doświadczony policjant, który domyśla się kto jest mordercą. Nie może jednak niczego udowodnić przebiegłemu Stacy'emu. Kiedy zabójca zaczyna się interesować córką Kesslera – Laurie, policjant postanawia doprowadzić do skazania podejrzewanego Stacy'ego za wszelką cenę i podrzuca obciążające go dowody. Jednak pod wpływem swojego partnera Paula i za sprawą działań adwokata Stacy'ego, na rozprawie sądowej przyznaje się do oszustwa. Stacy zostaje uniewinniony. Kessler nie daje za wygraną i śledzi każdy krok zabójcy. Ten, pewnego wieczoru sprytnie się mu wymyka i dostaje się do mieszkania Laurie i jej koleżanek. Z zimną krwią morduje trzy kobiety, jednak samej Laurie po nierównej walce z udaje się uciec. Gdy Stacy goni ją nago ulicą, nadjeżdża Kessler i zaalarmowana policja. Stacy zdaje się tryumfować – gdy Kessler mierzy do niego z rewolweru, zabójca krzyczy, że policjant musi go aresztować i nikt mu nic nie zrobi bo jest niepoczytalny, śmieje się z Kesslera. Ten pociąga za spust, a Stacy pada martwy z dziurą w głowie.

Główne role

• Gene Davis – Warren Stacy
• Andrew Stevens – Paul McAnn
• Charles Bronson – Leo Kessler
• Lisa Eilbacher – Laurie Kessler
• Geoffrey Lewis – Dave Dante, adwokat Stacy'ego
• Wilford Brimley – kpt. Malone
• Paul McCallum – technik w laboratorium policyjnym

Linki zewnętrzne

• Plakat do filmu
• Za dziesięć minut północ w bazie IMDb (ang.)
• Za dziesięć minut północ w bazie Filmweb
• Za dziesięć minut północ na stronie internetowej Roger Eberta. rogerebert.suntimes.com. [zarchiwizowane z tego adresu (2012-10-04)]. (ang.)