Zabij to i wyjedź z tego miasta

Zabij to i wyjedź z tego miasta – polski pełnometrażowy psychologiczny film animowany z 2020 roku w reżyserii Mariusza Wilczyńskiego, zrealizowany na podstawie scenariusza napisanego przezeń wraz z Agnieszką Ścibior.

Fabuła

Film skupia się na dwóch naprzemiennych wątkach. W pierwszym wątku fabularnym, kiedy ośmioletni chłopiec Janek oraz jego ojciec wyjeżdżają z uprzemysłowionego miasta nad morze, matka Janka odczuwa tęsknotę za synem oraz narastające przerażenie rozpadem więzi międzyludzkich i brutalnością życia w jej mieście^[1].

W drugim, autobiograficznym wątku podstarzały Mariusz (alter ego reżysera) próbuje na nowo ułożyć sobie życie po śmierci rodziców. Mariusz w swojej wyobraźni odtwarza wybranych idoli z jego młodości: Andrzeja Wajdę, Tadeusza Nalepę i innych. Gdy zdaje sobie jednak sprawę, że przeszłości nie da się już odwrócić, w symbolicznej scenie nad morzem zasypuje swój świat wspomnień i zanurza się w wodzie, by całkiem zniknąć w morskiej otchłani^[1].

Obsada głosowa

Produkcja

Zabij to i wyjedź z tego miasta był pełnometrażowym debiutem Wilczyńskiego, specjalizującego się dotąd w krótkometrażowych filmach animowanych. Realizacja filmu trwała 14 lat^[2], a intencją reżysera było symboliczne pożegnanie swoich dawnych idoli, którzy „w krótkim czasie odeszli”^[3]. Przemawiający w filmie Wilczyński twierdził: „Nie wierzę w śmierć, oni nie umarli, żyją za to w mojej wyobraźni”^[3].

Odbiór

Nagrody

Film Wilczyńskiego okazał się wielkim sukcesem festiwalowym. Swoją światową premierę miał w sekcji „Spotkania” na 70. MFF w Berlinie. Zdobył pierwsze w historii Złote Lwy dla filmu animowanego na Festiwalu Polskich Filmów Fabularnych w Gdyni; był nagradzany również m.in. na MFF w Wiedniu (Nagroda FIPRESCI) oraz na Międzynarodowym Festiwalu Filmów Animowanych w Ottawie (Grand Prix)^[4]. Film zdobył także Polską Nagrodę Filmową za najlepszy film w 2021 roku^[5].

Recenzje

Darek Arest z „Dwutygodnika” odnalazł w Zabij to i wyjedź z tego miasta „osobiste pożegnanie” i rodzaj „kolektywnego egzorcyzmu”, który pozwala widzowi odbyć „podróż przez historię polskiego kina”^[6]. Arest dopowiadał, że „wizja Łodzi drugiej połowy XX sprawdza się jako podejrzanie uniwersalny obraz kończącego się świata, świata, którego już nie ma i pewnie nigdy nie było”^[6]. Mateusz Demski z czasopisma „Ekrany” twierdził, że „świat pamięci przedstawiony przez Wilczyńskiego jest światem płynnym, niestałym, wrażeniowym”^[7]. Prowadzi to do sytuacji, w której „wyjątkowo trudno zrekonstruować samą fabułę filmu – fragmentaryczną, zawikłaną, pełną sprzeczności, gdzie przeplatają się punkty widzenia bohaterów z różnych porządków, fikcyjnych i prawdziwych”^[7]. Zdaniem Michała Piepiórki z portalu Bliżej Ekranu „trudno nie wsiąknąć w ten wizyjny obraz, bo oblepia nas muzyka Breakoutu, wciągają barwy znanych głosów, wytwarzających nieznany świat, który z miejsca staje się bliski. I wcale nie chce się z niego wyjeżdżać”^[8].

Uwagi

Przypisy

Linki zewnętrzne

• Zabij to i wyjedź z tego miasta w bazie filmpolski.pl
• Zabij to i wyjedź z tego miasta w bazie Filmweb
• Zabij to i wyjedź z tego miasta w bazie IMDb (ang.)