Zabogoniki

Zabogoniki
Забагонікі
Забогоники
Państwo Białoruś
Obwódgrodzieński
Rejongrodzieński
SielsowietWiercieliszki
Populacja (2009)
• liczba ludności
13[1]
Położenie na mapie obwodu grodzieńskiego
Mapa konturowa obwodu grodzieńskiego, po lewej znajduje się punkt z opisem „Zabogoniki”
Położenie na mapie Białorusi
Ziemia53°42′31″N 24°05′40″E/53,708611 24,094444
Portal Białoruś

Zabogoniki (biał. Забагонікі, Zabahoniki; ros. Забогоники, Zabogoniki) – wieś na Białorusi, w obwodzie grodzieńskim, w rejonie grodzieńskim, w sielsowiecie Wiercieliszki.

Historia

Do końca XVIII wieku miejscowość należała do ekonomii grodzieńskiej w województwie trockim Wielkie Księstwa Litewskiego. W XIX wieku leżała w granicach Imperium Rosyjskiego, w guberni grodzieńskiej[2]. W latach 1921–1939 wieś leżała w Polsce, w województwie białostockim, w powiecie grodzieńskim, w gminie Wiercieliszki[3][4].

Według Powszechnego Spisu Ludności z 1921 roku w 21 budynkach mieszkalnych zamieszkiwały 103 osoby, 4 było wyznania rzymskokatolickiego, 100 prawosławnego. Jednocześnie 3 mieszkańców zadeklarowało polską przynależność narodową, 100 białoruską[3]..

Miejscowość należała do parafii rzymskokatolickiej w Jeziorach i prawosławnej w Wiercieliszkach. Podlegała pod Sąd Grodzki i Okręgowy w Grodnie; właściwy urząd pocztowy mieścił się w Wiercieliszkach[5].

W wyniku napaści ZSRR na Polskę we wrześniu 1939 miejscowość znalazła się pod okupacją radziecką. 2 listopada została włączona do Białoruskiej SRR. 4 grudnia 1939 włączona do nowo utworzonego obwodu białostockiego[6]. Od czerwca 1941 roku pod okupacją niemiecką. 22 lipca 1941 r. włączona w skład okręgu białostockiego III Rzeszy[7]. W 1944 miejscowość została ponownie zajęta przez wojska radzieckie i włączona do obwodu grodzieńskiego Białoruskiej SRR.

Od 1991 wchodzi w skład Białorusi.

Przypisy

  1. ↑ Liczby ludności miejscowości obwodu grodzieńskiego na podstawie spisu ludności wg stanu na dzień 14 października 2009 roku (ros.).
  2. ↑ Bojary, pow. grodzieński, gm. Wiercieliszki, [w:] Słownik geograficzny Królestwa Polskiego, t. XV, cz. 1: Abablewo – Januszowo, Warszawa 1900, s. 187.
  3. ↑ a b Skorowidz miejscowości Rzeczypospolitej Polskiej: opracowany na podstawie wyników pierwszego powszechnego spisu ludności z dn. 30 września 1921 r. i innych źródeł urzędowych., t. T. 5, województwo białostockie, 1924, s. 42.
  4. ↑ Mapa Administracyjna Rzeczypospolitej Polskiej 1:300 000, Województwo Białostockie, GUS, Warszawa 1937
  5. ↑ Skorowidz miejscowości Rzeczypospolitej Polskiej z oznaczeniem terytorjalnie im właściwych władz i urzędów oraz urządzeń komunikacyjnych, Przemyśl, Warszawa 1933, s. 1937.
  6. ↑ Карманный атлас СССР. 11-е изд. – Ленинград: ГУГК при СНК СССР, 1940, karta 39
  7. ↑ Bezirk Bialystok, www.territorial.de [dostęp 2020-04-02].

Bibliografia

  • Witold Sienkiewicz, Elżbieta Olczak: Dzieje Polski. Atlas ilustrowany. Warszawa: Demart SA, 2007. ISBN 978-83-7427-363-3.

Linki zewnętrzne

Media użyte na tej stronie

Grodno region location map.svg
Autor: Ta ^specifik^ z W3C grafika wektorowa została stworzona za pomocą Adobe Illustrator., Licencja: CC BY-SA 4.0
Location map of Grodno region

Equirectangular projection. Geographic limits of the map:

  • N: 55.03° N
  • S: 52.71° N
  • W: 23.45° E
  • E: 26.75° E