Zaburzenia mowy (rozwojowe)

Rozwojowe zaburzenia mowy – to zaburzenia mowy pojawiające się w dzieciństwie.

Najczęstsze zaburzenia mowy u dzieci

Jąkanie

  • kloniczne – dominują skurcze kloniczne, powodujące powtarzanie dźwięku, np. pa...pa...palto; uważa się, że jest to łagodniejsza i często nieuświadomiona forma jąkania
  • toniczne – dominują skurcze toniczne powodujące tzw. bloki w czasie mówienia; jest to bardziej zaawansowana forma jąkania i odczuwana jako bardzo przykra
  • kloniczno-toniczne – występują skurcze mieszane

Afonia – mutyzm selektywny

Jest to brak lub ograniczenie mówienia przy zachowaniu rozumienia mowy i możliwości porozumiewania się za pomocą pisma. Dziecko może nie mówić w ogóle lub też rozmawia tylko z pewnymi ludźmi i w pewnych sytuacjach, w innych natomiast nie rozmawia. Te ostatnie przejawy, w przypadku mutyzmu selektywnego, spowodowane są niemożnością mówienia wywołaną silnym lękiem społecznym. Afonia polega na uszkodzeniu strun głosowych na tle nerwicowym.

Dyslalia

Zaburzenia mowy polegające na niemożności prawidłowego wymawiania jednego, bądź kilku dźwięków. Jest to zaburzenie dźwiękowej strony języka, wyrażające się w formie zniekształcenia głosek. Wyróżnia się następujące formy dyslalii:

  • jednoraka – jedna głoska wymawiana odmiennie;
  • wieloraka – kilka lub kilkanaście głosek wymawianych odmiennie;
  • całkowita (alalia) – wszystkie głoski wymawiane odmiennie.

Lelanie

Wadliwe wymawianie głoski l, np. lala – jaja.

Reranie (rotacyzm)

Nieprawidłowa wymowa głoski r.

Seplenienie (sygmatyzm)

Jest najczęściej spotykaną wada wymowy. Powstaje najczęściej w okresie rozwoju mowy. Polega na wadliwej realizacji głosek z grupy tzw. trzech szeregów: syczącego, szumiącego i ciszącego, czyli s, z, c, dz, sz, ż, cz, dż oraz ś, ź, ć, dź.

Szeplenienie

Wypowiadanie głoski sz zamiast s.

Kappacyzm

Wada wymowy polegająca na nieprawidłowej realizacji głosek. Jest to nieprawidłowa wymowa głoski k, która często zamieniana jest na głoskę t.

Zobacz też

Linki zewnętrzne