Zachar Prilepin

Ten artykuł od 2020-09 zawiera treści, przy których brakuje odnośników do źródeł. Należy dodać przypisy do treści niemających odnośników do wiarygodnych źródeł. (Dodanie listy źródeł bibliograficznych lub linków zewnętrznych nie jest wystarczające). Dokładniejsze informacje o tym, co należy poprawić, być może znajdują się w dyskusji tego artykułu. Po wyeliminowaniu niedoskonałości należy usunąć szablon {{Dopracować}} z tego artykułu.

Zachar Prilepin

Захар Прилепин

Zachar Prilepin (2020)
Pełne imię i nazwisko	Евгений Николаевич Прилепин
Imię i nazwisko po urodzeniu	Jewgienij Nikołajewicz Prilepin
Data i miejsce urodzenia	7 lipca 1975 Iljinka
Okres	od 1996
Przynależność polityczna	Partia Narodowo-Bolszewicka

Zachar Prilepin (ros. Захар Прилепин, ur. 7 lipca 1975 roku w Iljince koło Skopina w obwodzie riazańskim, jako Jewgienij Nikołajewicz Prilepin – (ros. Евгений Николаевич Прилепин) – rosyjski dziennikarz i pisarz^[1]. Od 1996 roku jest aktywistą Partii Narodowo-Bolszewickiej. Weteran obydwu wojen czeczeńskich.

Życiorys

Urodził się 7 lipca 1975 roku we wsi Iljince w obwodzie riazańskim w rodzinie nauczyciela i pielęgniarki. Ukończył Państwowy Uniwersytet im. N. Łobaczewskiego w Niżnym Nowogrodzie. Służył jako kapitan specnazu OMON-u podczas operacji w Czeczenii w 1996 i 1999 r. Brał udział w wojnie na wschodzie Ukrainy po stronie separatystów. Był zastępcą dowódcy batalionu^[2][3], a po powrocie do Rosji był zapraszany w związku z tym do telewizji, dzięki czemu rozszerzył swoją popularność i rozpoznawalność^[4].

W 2020 r. zarejestrował ugrupowanie Za Prawdę, które wystawiło listy na wybory regionalne, zdobywając przy niskiej frekwencji ponad 100 tysięcy głosów i przekraczając pięcioprocentowy próg wyborczy w obwodzie riazańskim, gdzie Prilepin był liderem na jej liście^[4].

Decyzją z dnia 28 lutego 2022 r. Rada Unii Europejskiej nałożyła na Prilepina sankcje za aktywne wspieranie lub realizację działań podważających integralność terytorialną, suwerenność i niezależność Ukrainy, a także stabilność i bezpieczeństwo na Ukrainie^[1].

Twórczość

Pierwsze utwory publikował w „Gazecie Literackiej” oraz organie Partii Narodowo-Bolszewickiej „Limonka”. Pierwszą książkę, poświęconą wojnie czeczeńskiej powieść – Patologie opublikował w 2005 roku. W 2006 roku ukazała się jego książka Sańkja. W 2007 wydana została powieść Grzech, która przyniosła Prilepinowi uznanie krytyków i nagrodę Narodowy Bestseller. Prilepin jest także autorem zbiorów opowiadań (Wojna, Rewolucja), esejów (Przyszedłem z Rosji) i wierszy. W 2010 r. wydał biografię radzieckiego pisarza Leonida Leonowa.

Dzieła

Powieści

• Patologie (2005)
• Sańkja (2006)
• Grzech (2007)
• Czarna Małpa (2011)
• Klasztor (2014)

Opowiadania

• Buty pełne gorącej wódki (2008)
• Wojna (antologia opowiadań) (2008)
• Rewolucja (antologia opowiadań) (2009)

Eseje

• Przyszedłem z Rosji (2008)
• Terra Tartarara (2009)

Inne

• Imieniny serca. Rozmowy z rosyjską literaturą (2009)
• Leonid Leonow. Jego gra była ogromna (2010)

Nagrody

Prilepin jest laureatem wielu prestiżowych nagród, w tym Rosyjskiej Nagrody Literackiej Bestseller Narodowy 2008 za powieść Grzech. Za Sańkję otrzymał nagrodę Jasnej Polany oraz tytuł najlepszej powieści obcojęzycznej w Chinach. Była ona także nominowana do nagrody Rosyjskiego Bookera i nagrody Evrika w 2006 roku.

Życie prywatne

Mieszka w Niżnym Nowogrodzie. Żonaty, ma czworo dzieci.

Przypisy

Linki zewnętrzne

• Zachar Prilepin – strona oficjalna
• Oficjalny blog Zachara Prilepina
• Sańkja – strona oficjalna. sankya.ru. [zarchiwizowane z tego adresu (2016-02-10)].