Zachari Sotirow

Zachari Sotirow, bułg. Захари Сотиров (ur. 3 stycznia 1973 w Samokowie) – bułgarski skoczek narciarski, olimpijczyk, w latach 1991–2009 rekordzista Bułgarii w długości skoku narciarskiego.

W 1989 zajął szóste miejsce w konkursie drużynowym na zimowej uniwersjadzie w Sofii. W tym samym roku zwyciężył w międzynarodowym konkursie skoków w Rovaniemi w kategorii juniorów. W 1993 zajął ósme i dziesiąte miejsce w indywidualnych konkursach na zimowej uniwersjadzie w Zakopanem.

W 1991 uczestniczył w konkursach mistrzostw świata w narciarstwie klasycznym w Val di Fiemme, w których zajął 53. (skocznia duża) i 56. (skocznia normalna) miejsce. Rok później wziął udział w igrzyskach olimpijskich w Albertville. W konkursach skoków uplasował się na 56. (skocznia normalna) i 55. (skocznia duża) miejscu.

Trzykrotnie wziął udział w mistrzostwach świata juniorów. Najlepszy rezultat osiągnął w 1991 w Reit im Winkl, kiedy to zajął 16. miejsce w rywalizacji indywidualnej.

W latach 1989–1993 startował w zawodach Pucharu Świata. W debiutanckim sezonie (1989/1990) zajął 10. miejsce w konkursie w Libercu i tym samym zdobył pierwsze i jedyne w karierze punkty do klasyfikacji generalnej. Dokonał tego jako drugi bułgarski skoczek w historii po Władimirze Brejczewie. Zdobyte przez Sotirowa punkty pozwoliły mu zająć 48. miejsce w klasyfikacji końcowej PŚ.

Ponadto jeszcze siedmiokrotnie plasował się w pierwszej trzydziestce zawodów Pucharu Świata, jednak występy te nie dały mu punktów do klasyfikacji^[a]. W sezonie 1989/1990 w Sapporo zajął 22. miejsce, w sezonie 1990/1991 był 27. w Thunder Bay, dwukrotnie 23. w Sapporo, 20. i 25. w Tauplitz, a w kolejnym sezonie – 26. w Thunder Bay.

W lutym 1991 roku oddał najdłuższy w karierze skok na odległość 162 metrów. Wynik ten był rekordem Bułgarii w długości skoku aż do 2009 roku, kiedy to poprawił go Petyr Fyrtunow.

Życie prywatne

Zachari Sotirow urodził się 3 stycznia 1973 w Samokowie. W rodzinnym mieście ukończył szkołę sportową. Pracuje jako menadżer projektu w Agencji Rozwoju Regionalnego „Riła” (АРРР) w Samokowie, w której odpowiada za promowanie sportu^[1].

Do jego zainteresowań należą: jazda na nartach, snowboarding, tenis i surfing^[1].

Przebieg kariery

Skocznie Ještěd w Libercu, gdzie Sotirow zdobył pierwsze punkty Pucharu Świata (zdjęcie z 2015)

Skocznia Kulm w Tauplitz, gdzie Sotirow oddał najdłuższy skok w karierze i poprawił rekord kraju (zdjęcie z 2011)

Skocznie olimpijskie Tremplin du Praz w Courchevel, gdzie Sotirow wystąpił na igrzyskach olimpijskich w 1992 w Albertville (zdjęcie z 2010)

W styczniu 1986 wystąpił w juniorskim międzynarodowym konkursie skoków w Harrachovie i zajął w nim 23. miejsce wśród 25 sklasyfikowanych zawodników^[2]. Na przełomie stycznia i lutego tego roku wystartował w dwóch konkursach Pucharu Beskidów w Szczyrku i Wiśle, gdzie uplasował się na 65. i 72. miejscu.

Pod koniec stycznia 1988 zadebiutował w zawodach Pucharu Europy, zajmując 20. miejsce w Borowcu^[3]. Kolejny jego występ w zawodach tej rangi miał miejsce 12 lutego 1989 w węgierskiej miejscowości Mátraháza. Tam Sotirow zajął dziesiąte miejsce^[4] i zdobył jedyne w karierze punkty do klasyfikacji Pucharu Europy^[5].

W marcu 1989 uczestniczył w zimowej uniwersjadzie w Sofii. W drużynowym konkursie skoków na skoczni w Borowcu zajął szóste miejsce, występując w zespole międzynarodowym Inter A, w skład którego poza nim weszli Jugosłowanin Iztok Golob i Amerykanin Dan Williams. Zespół uzyskał notę łączną 470,2 punktu, czyli o 188,5 punktu mniej niż zwycięzcy rywalizacji – reprezentanci Niemieckiej Republiki Demokratycznej^[6]. Dziewięć dni później po raz pierwszy w karierze wziął udział w mistrzostwach świata juniorów w narciarstwie klasycznym. W konkursie skoków zajął 43. miejsce w stawce 62 zawodników^[7]. 30 marca 1989 zwyciężył w międzynarodowym konkursie skoków juniorskich w Rovaniemi^[8]. Dzień później na tej samej skoczni rozegrano zawody seniorskie zaliczane do klasyfikacji Pucharu Europy. W nich Sotirow wyprzedził sześciu zawodników i zajął 32. miejsce^[9]. W sezonie letnim 1989 uczestniczył w zawodach w Hinterzarten i we Frenštácie pod Radhoštěm. Raz uplasował się na pozycji punktowanej, zajmując 14. miejsce w pierwszym konkursie w Hinterzarten^[10].

W grudniu 1989 zadebiutował w Pucharze Świata^[5]. W pierwszym swoim występie w zawodach tej rangi zajął 51. miejsce na obiekcie w Sapporo, wyprzedzając dziewięciu zawodników^[11]. Na początku 1990 roku wziął udział w Turnieju Czterech Skoczni. Wystartował w dwóch konkursach – w Garmisch-Partenkirchen, gdzie zajął 52^[12], a w Innsbrucku 43. miejsce^[13]. W klasyfikacji generalnej turnieju był 73^[14]. Tydzień po zakończeniu Turnieju Czterech Skoczni rozegrano Turniej Czeski. Sotirow wziął udział w konkursach w Harrachovie i Libercu. W Libercu zajął dziesiąte miejsce i tym samym zdobył pierwsze w karierze punkty Pucharu Świata^[15]. Został jednocześnie drugim, po Władimirze Brejczewie, bułgarskim zawodnikiem, który zdobył punkty do klasyfikacji Pucharu Świata. Występ Sotirowa był trzecim w historii przypadkiem, że Bułgar zakończył rywalizację w czołowej dziesiątce konkursu PŚ^[16]. Sotirow wystartował we wszystkich konkursach PŚ do końca sezonu, jednak ani razu nie powtórzył wyniku z Liberca. Najbliżej zdobycia punktów był podczas dwóch konkursów w Lahti, w których zajął dwukrotnie 33. miejsce^[17][18]. W końcowej klasyfikacji PŚ sezonu 1989/1990 zajął 48. miejsce z dorobkiem sześciu punktów^[19].

W sezonie 1989/1990 wystąpił również w konkursie skoków na festiwalu w Holmenkollen. Zajął w nim jedenaste miejsce wśród 75 zawodników^[20]. W rozegranych pod koniec marca mistrzostwach świata juniorów w Szczyrbskim Jeziorze został sklasyfikowany na 39. miejscu^[21].

Latem 1990 wystąpił w międzynarodowych konkursach w Kandersteg i Stams, w zawodach w Hinterzarten oraz w Grand Prix we Frenštácie pod Radhoštěm. Najwyższe miejsce osiągnął w Kandersteg, gdzie był czwarty w gronie 65 zawodników. Przegrał wówczas tylko ze Stefanem Zündem, Andreasem Felderem i Alexandrem Pointnerem^[22]. W sezonie zimowym piętnastokrotnie wystąpił w Pucharze Świata, jednak ani razu nie znalazł się na pozycji punktowanej. Najbliżej tego osiągnięcia był 23 lutego 1991 w Tauplitz, gdzie zajął dwudzieste miejsce^[23]. Dzień później, również na skoczni Kulm skoczył 162 metry^[24]. Wynik ten był jego najdłuższym skokiem w karierze i zarazem rekordem Bułgarii w długości skoku narciarskiego aż do 2009 roku, kiedy to rezultat ten poprawił Petyr Fyrtunow (163,5 m w Planicy)^[25][26]. Poza występem z Tauplitz najlepszymi osiągnięciami Sotirowa w sezonie 1990/1991 Pucharu Świata były miejsca w trzeciej dziesiątce, zajmowane łącznie czterokrotnie^[5].

W lutym 1991 Sotirow wystartował na mistrzostwach świata w Val di Fiemme. W konkursach skoków uplasował się na 53. miejscu na obiekcie dużym^[27] i na 59. miejscu na normalnym^[28]. W marcu po raz trzeci w karierze wziął udział w mistrzostwach świata juniorów. W konkursie skoków w Reit im Winkl zajął szesnaste miejsce, co było jego najlepszym wynikiem w zawodach tej rangi^[29].

W sezonie letnim 1991 ponownie wystąpił w zawodach w Hinterzarten i Kandersteg, tym razem plasując się jednak pod koniec stawki, tj. na 64. i 56. miejscu^[30][31]. Zimą dziewięciokrotnie uczestniczył w indywidualnych zawodach Pucharu Świata, w tym siedmiokrotnie w konkursach głównych^[b]. Najwyższą lokatę osiągnął w swoim pierwszym starcie, 1 grudnia w Thunder Bay, kiedy to został sklasyfikowany na 26. miejscu^[32]. W styczniu 1992, wraz z Emiłem Zografskim i Władimirem Brejczewem zajął ostatnie, trzynaste miejsce w drużynowym konkursie Pucharu Świata^[33].

W lutym 1992 wziął udział w igrzyskach olimpijskich w Albertville. Został tym samym piątym w historii bułgarskim skoczkiem narciarskim po Władimirze Brejczewie, Walentinie Bożiczkowie, Angełu Stojanowie i Emiłu Zografskim, który wystąpił na zimowych igrzyskach olimpijskich^[34][35][36]. Sotirow zajął w konkursach 56. miejsce na skoczni normalnej i 55. na skoczni dużej^[37][38].

Latem 1992 Sotirow wystąpił w pięciu konkursach w Hinterzarten, Stams i Predazzo, rozgrywanych między innymi w ramach Central European Tour. Najwyższe miejsce zajął w pierwszych zawodach w Hinterzarten, gdzie był 29^[39]. W zimowym sezonie 1992/1993 sześciokrotnie uczestniczył w zawodach Pucharu Świata, jednak czterokrotnie starty zakończył na udziale w kwalifikacjach. W zawodach głównych uczestniczył tylko podczas dwóch konkursów w Sapporo i zajął w nich 64. i 53. miejsce^[40][41]. W lutym 1993 uczestniczył w obu konkursach indywidualnych na zimowej uniwersjadzie w Zakopanem. W pierwszym z nich, rozegranym na Średniej Krokwi, uplasował się na dziesiątym miejscu ze stratą 56,7 punktu do triumfatora konkursu – Naoto Itō^[42]. W zawodach na Wielkiej Krokwi Sotirow zajął ósme miejsce i stracił 61 punktów do zwycięzcy – Yukitaki Fukity^[43].

Sezon 1992/1993 był ostatnim, w którym Sotirow wystąpił w Pucharze Świata. W latach 1993–1997 sporadycznie pojawiał się w zawodach Pucharu Kontynentalnego. Ani razu nie znalazł się jednak w czołowej trzydziestce zawodów, w związku z czym nigdy nie zdobył punktów do klasyfikacji PK. Zadebiutował w Pucharze Kontynentalnym startem 11 grudnia 1993 w Oberwiesenthal (47. miejsce^[44]), natomiast ostatni jego występ w zawodach tej rangi miał miejsce 23 marca 1997 w Harrachovie (45. miejsce^[45]). Pozycja zajęta w ostatnim starcie była jednocześnie najlepszym jego rezultatem w konkursie Pucharu Kontynentalnego^[5].

Osiągnięcia

Igrzyska olimpijskie

Miejsce	Dzień	Rok	Miejscowość	Skocznia	Punkt K	Konkurs	Skok 1	Skok 2	Nota	Strata	Zwycięzca
56.	9 lutego	1992	Albertville	Tremplin du Praz	K-90	ind.	74,0	75,5	157,2	65,6	Ernst Vettori[38]
55.	16 lutego	1992	Albertville	Tremplin du Praz	K-120	ind.	80,0	87,0	92,3	147,2	Toni Nieminen[37]

Mistrzostwa świata

Miejsce	Dzień	Rok	Miejscowość	Skocznia	Punkt K	Konkurs	Skok 1	Skok 2	Nota	Strata	Zwycięzca
53.	10 lutego	1991	Predazzo	Trampolino Dal Ben	K-115	ind.	93,0	89,5	119,0	98,5	Franci Petek[27]
56.	16 lutego	1991	Predazzo	Trampolino Dal Ben	K-90	ind.	73,0	70,0	134,8	88,1	Heinz Kuttin[28]

Mistrzostwa świata juniorów

Miejsce	Dzień	Rok	Miejscowość	Skocznia	Punkt K	Konkurs	Skok 1	Skok 2	Nota	Strata	Zwycięzca
43.	18 marca	1989	Hamar	Lierberget	K-84	ind.	67,5	71,0	168,1	55,7	Kent Johanssen[7]
39.	29 marca	1990	Szczyrbskie Jezioro	MS 1970 B	K-88	ind.	76,5	62,5	149,6	67,3	Heinz Kuttin[21]
16.	9 marca	1991	Reit im Winkl	Franz-Haslberger-Schanze	K-90	ind.	77,0	80,0	192,5	28,6	Martin Höllwarth[29]

Uniwersjada

Miejsce	Dzień	Rok	Miejscowość	Skocznia	Punkt K	Konkurs	Skok 1	Skok 2	Nota	Strata	Zwycięzca
6.	9 marca	1989	Borowec	Musała	K-90	druż.[c]	70,5	70,0	470,2 (152,6)	118,5	NRD[6]
10.	7 lutego	1993	Zakopane	Średnia Krokiew	K-85	ind.	68,5	72,5	161,1	56,7	Naoto Itō[42]
8.	14 lutego	1993	Zakopane	Wielka Krokiew	K-115	ind.	106,0	95,0	168,6	61,0	Yukitaka Fukita[43]

Puchar Świata

Miejsca w klasyfikacji generalnej

Miejsca w poszczególnych konkursach Pucharu Świata

Sezon 1989/1990
																									punkty
-	-	-	-	51	22	-	52	43	-	57	10	34	48	54	47	65	51	33	33	69	37	68	47	52	6
Sezon 1990/1991
																						punkty
45	56	27	60	23	23	50	q	38	59	44	20	25	-	-	-	-	-	-	41	37	-	0
Sezon 1991/1992
																					punkty
26	39	32	56	q	42	q	49	52	-	-	-	-	-	-	-	-	-	-	-	-	0
Sezon 1992/1993
																	punkty
q	q	-	64	53	q	q	-	-	-	-	-	-	-	-	-	-	0
Legenda
1 2 3 4-10 11-15 poniżej 15  -  – zawodnik nie wystartował lub zajął miejsce poniżej 15.

Turniej Czterech Skoczni

38. Turniej Czterech Skoczni
				Nota	Miejsce[14]
–	52.	43.	–	275,5	73.
39. Turniej Czterech Skoczni
				Nota	Miejsce[49]
50.	q	38.	59.	192,7	57.
40. Turniej Czterech Skoczni
				Nota	Miejsce[50]
q	42.	q	49.	157,3	64.
41. Turniej Czterech Skoczni
				Nota	Miejsce[51]
q	q	–	–	–	–

Turniej Czeski

Turniej Szwajcarski

Puchar Świata w lotach narciarskich

Puchar Kontynentalny

Miejsca w klasyfikacji generalnej

Miejsca w poszczególnych konkursach Pucharu Kontynentalnego

Sezon 1993/1994
																																				punkty
-	-	47	59	88	63	-	-	-	-	-	-	-	-	-	-	-	-	-	-	-	-	-	-	-	-	-	-	-	-	-	-	-	-	-	-	0
Sezon 1994/1995
																																											punkty
-	-	-	-	-	dq	-	-	-	-	-	-	-	-	-	-	-	-	-	-	73	87	-	71	52	78	-	-	-	-	-	-	-	-	-	-	-	-	-	-	-	-	-	0
Sezon 1995/1996
																																										punkty
-	-	-	-	-	-	-	-	-	-	q	78	-	-	-	71	53	60	-	-	-	-	-	-	-	-	-	-	-	-	-	-	-	-	-	-	-	-	-	-	-	-	0
Sezon 1996/1997
																																														punkty
-	-	-	-	-	-	-	-	-	-	-	-	-	-	-	-	-	-	-	-	-	-	-	-	-	-	-	-	-	-	-	-	-	-	-	-	-	-	-	-	-	-	51	45	-	-	0
Legenda
1 2 3 4-10 11-30 poniżej 30 - – zawodnik nie wystartował lub brak danych  dq  – dyskwalifikacja

Puchar Europy

Miejsca w klasyfikacji generalnej

Miejsca w poszczególnych konkursach Pucharu Europy

Sezon 1987/1988
																								punkty
-	-	-	-	-	-	20	-	-	-	-	-	-	-	-	-	-	-	-	-	-	-	-	-	0
Sezon 1988/1989
																		punkty
-	-	-	-	10	-	-	38	54	56	-	-	-	-	36	32	22	41	6
Sezon 1990/1991
																			punkty
-	-	-	-	-	-	-	-	-	-	-	-	-	-	75	67	-	-	-	0
Sezon 1992/1993
																						punkty
-	-	-	-	86	-	-	-	-	-	-	-	-	-	-	-	-	-	-	-	-	-	0
Legenda
1 2 3 4-10 11-15 poniżej 15 - – zawodnik nie wystartował lub brak danych

Zawody letnie

Uwagi

Przypisy

Bibliografia

• SOTIROV Zacharij (ang.). fis-ski.com. [dostęp 2016-04-24].
• Zakhari Sotirov Bio, Stats, and Results (ang.). sports-reference.com. [dostęp 2016-04-24]. [zarchiwizowane z tego adresu (2012-12-15)].
• Wyniki zawodnika: SOTIROV Zacharij. wyniki-skoki.hostingasp.pl. [dostęp 2016-04-24].