Zachodnioeuropejski Egzarchat Rosyjskiego Kościoła Prawosławnego

Zachodnioeuropejski Egzarchat Rosyjskiego Kościoła Prawosławnego
l'Exarchat patriarcal en Europe occidentale
Ilustracja
Sobór Świętej Trójcy w Paryżu – główna świątynia egzarchatu i katedra eparchii chersoneskiej
Państwo

 Francja

Siedziba

Paryż
26, rue Péclet
75015 Paris

Data powołania

21 kwietnia 1921;
28 grudnia 2018 (reaktywacja)

Data zamknięcia

1990

Wyznanie

prawosławne

Kościół

Rosyjski Kościół Prawosławny

Sobór

Świętej Trójcy

Metropolita

metropolita korsuński i zachodnioeuropejski, patriarszy egzarcha Europy Zachodniej Antoni (Siewriuk)

Sufragan

biskup bogorodzki Ambroży (Munteanu)

Dane statystyczne (2019)
Liczba diecezji

5

Położenie na mapie Paryża
Mapa konturowa Paryża, blisko centrum po lewej na dole znajduje się punkt z opisem „Paryż”
(c) Eric Gaba, Wikimedia Commons user Sting, CC BY-SA 3.0
Położenie na mapie Francji
Położenie na mapie Île-de-France
Mapa konturowa Île-de-France, blisko centrum u góry znajduje się punkt z opisem „Paryż”
(c) Eric Gaba, Wikimedia Commons user Sting, CC BY-SA 3.0
Ziemia48°50′27,9″N 2°17′58,3″E/48,841083 2,299528
Strona internetowa

Zachodnioeuropejski Egzarchat Rosyjskiego Kościoła Prawosławnegoegzarchat podległy Patriarchatowi Moskiewskiemu obejmujący obszar Europy zachodniej. Został powołany przez patriarchę moskiewskiego i całej Rusi 21 kwietnia 1921. Funkcjonował do 1990. W 2018 r. został ustanowiony powtórnie.

Historia

Metropolita Eulogiusz (Gieorgijewski)

Egzarchat został powołany dla prowadzenia opieki nad parafiami prawosławnymi w Europie Zachodniej. Początkowo jego zwierzchnikiem był wikariusz metropolity petersburskiego z tytułem zarządzającego parafiami rosyjskimi w Europie Zachodniej. Pierwszym pełniącym tę funkcję był metropolita Eulogiusz (Gieorgijewski), powołany 30 stycznia 1922 przez patriarchę Tichona. Katedrą egzarchatu był paryski sobór św. Aleksandra Newskiego.

W 1931 większość hierarchów egzarchatu na czele z metropolitą Eulogiuszem przeszła pod jurysdykcję patriarchy Konstantynopola tworząc Zachodnioeuropejski Egzarchat Parafii Rosyjskich, by zaprotestować przeciw postępowaniu Rosyjskiego Kościoła Prawosławnego względem władz radzieckich. Kwestia poparcia Cerkwi dla białej emigracji i ruchów antybolszewickich była również tematem polemik prowadzonych przez przedstawicieli egzarchatu z Kościołem Prawosławnym poza granicami Rosji. Zwolennicy apolityczności struktur cerkiewnych związani z egzarchatem zyskali miano „eulogian”. Po II wojnie światowej siedziba egzarchatu najpierw znajdowała się w Paryżu, a następnie w Londynie.

W 1945 metropolita Eulogiusz zdecydował się na powrót pod jurysdykcję patriarchy Moskwy i został przyjęty. Decyzji tej nie przyjęła jednak do wiadomości większość kleru i wiernych egzarchatu, który postanowili pozostać w dotychczasowej jurysdykcji. Ten rozłam w środowiskach rosyjskiej emigracji, pogłębiający jeszcze dotychczasowe spory, przetrwał do końca istnienia egzarchatu. W 1990 sobór biskupów Rosyjskiego Kościoła Prawosławnego, podjął decyzję o reorganizacji zagranicznych eparchii i egzarchatów Kościoła, likwidując egzarchat zachodnioeuropejski[1].

W 2018 r. egzarchat zachodnioeuropejski został erygowany ponownie. Siedzibą egzarchy ponownie został Paryż, a na urząd został powołany biskup Jan (Roszczin). W jurysdykcji egzarchy znalazły się parafie Patriarchatu Moskiewskiego na terytorium Francji, Szwajcarii, Włoch, Holandii, Belgii, Wielkiej Brytanii, Irlandii, Portugalii, Hiszpanii, Andory, Monako, Luksemburga i Liechtensteinu[2].

Egzarchowie zachodnioeuropejscy

HierarchaLata sprawowania obowiązkówUwagi
Eulogiusz (Gieorgijewski)1922–1930odszedł pod jurysdykcję patriarchy Konstantynopola
Eleuteriusz (Bogojawleński)1930–1940równolegle metropolita wileński i litewski; zrezygnował z urzędu z powodu złego stanu zdrowia[3]
Eulogiusz (Gieorgijewski)1945–1946wrócił pod jurysdykcję patriarchy Moskwy
Serafin (Łukianow)1946–1949
Focjusz (Topiro)1950–1951równocześnie metropolita wileński
Borys (Wik)1951–1954równocześnie metropolita Berlina i całych Niemiec, locum tenens
Mikołaj (Jeriomin)1954–1963równocześnie biskup korsuński
Antoni (Bloom)1963–1974równocześnie metropolita suroski, do 1966 locum tenens
Nikodem (Rotow)1974–1978równocześnie metropolita leningradzki i nowogrodzki
Filaret (Wachromiejew)1978–1984równocześnie metropolita miński i słucki
Włodzimierz (Sabodan)1984–1990równocześnie metropolita rostowski i nowoczerkaski
Jan (Roszczin)2018–2019
Antoni (Siewriuk)od 2019

Podział administracyjny

W skład egzarchatu wchodziły w różnych okresach następujące eparchie: suroska, brukselsko-belgijska, zuryska, haska i niderlandzka, chersoneska, berlińska i niemiecka.

Od 28 grudnia 2018 r. w skład reaktywowanego egzarchatu wchodzą następujące administratury:[4]

Zobacz też

Przypisy

Bibliografia

Media użyte na tej stronie

Paris department land cover location map.svg
(c) Eric Gaba, Wikimedia Commons user Sting, CC BY-SA 3.0
Blank land cover map of the city and department of Paris, France, as in January 2012, for geo-location purpose, with distinct boundaries for departments and arrondissements.
France location map-Regions and departements-2016.svg
Autor: Superbenjamin, Licencja: CC BY-SA 4.0
Blank administrative map of France for geo-location purpose, with regions and departements distinguished. Approximate scale : 1:3,000,000
Ile-de-France region location map.svg
(c) Eric Gaba, Wikimedia Commons user Sting, CC BY-SA 3.0
Blank administrative map of the region of Île-de-France, France, as in January 2015, for geo-location purpose, with distinct boundaries for regions, departments and arrondissements.
Japanese Map symbol (Church).svg
Japanese map symbol "Church". U+26EA
Evlogii (Georgievski).jpg
Metropolitan Evlogii (Georgievski) at a church in Kolma.
Paris Tour Eiffel Blick von der 3. Ebene auf die Neue Russisch-Orthodoxe Kathedrale 2.jpg
Autor: Zairon, Licencja: CC BY-SA 4.0
View from the Top/third Floor of the Eiffel Tower to the New Russian Orthodox Cathedral, Paris, Region of Île-de-France, France