Zachylnik błotny

Zachylnik błotny

Systematyka[1][2]
Domena	eukarionty
Królestwo	rośliny
Podkrólestwo	rośliny zielone
Nadgromada	telomowe
Gromada	naczyniowe
Klasa	paprocie
Podklasa	paprotkowe
Rząd	paprotkowce
Rodzina	zachylnikowate
Rodzaj	zachylnik
Gatunek	zachylnik błotny
Nazwa systematyczna
Thelypteris palustris Schott Gen. fil. t. 10. 1834
Synonimy
Dryopteris thelypteris (L.) A. Gray.
Kategoria zagrożenia (CKGZ)[3]
najmniejszej troski

Zachylnik błotny, nerecznica błotna (Thelypteris palustris) – gatunek należący do rodziny zachylnikowatych. Występuje w północnej Eurazji i Ameryce Północnej. W Polsce gatunek pospolity.

Morfologia

Liść

Roślina osiąga od 30 do 60 cm wysokości. Kłącze czołgające się. Liście dwukrotnie pierzaste, w zarysie lancetowate, u nasady słabo zwężone, jasnozielone, młode pod spodem pokryte rzadkimi łuskami i gruczołowatymi włoskami, rozwinięte gładkie i bez włosów. Odcinki pierwszego rzędu równowąskolancetowate, u nasady silnie zwężone, głęboko pierzastosieczne. Odcinki drugiego rzędu całobrzegie, lancetowate. Na dychotomicznie rozgałęzionych nerwach końcowych osadzone są kupki. Zawijki drobne.

Ekologia

Jest to roślina trwała. Występuje od lipca do sierpnia na bagnach, bagnistych łąkach, w olszynach, częsta na niżu, w górach rzadsza. Wraz z trzciną lub pałką jest gatunkiem charakterystycznym zespołu szuwaru paprociowego (pła nerecznicowego) Thelypteridi-Phragmitetum.

Przypisy

Bibliografia

• Bolesław Broda, Jakub Mowszowicz: Przewodnik do oznaczania roślin leczniczych, trujących i użytkowych. Warszawa: Państwowy Zakład Wydawnictw Lekarskich, 1973.