Zachylnikowate
Zachylnik błotny | |
Systematyka[1][2] | |
Domena | eukarionty |
---|---|
Królestwo | rośliny |
Podkrólestwo | rośliny zielone |
Nadgromada | telomowe |
Gromada | naczyniowe |
Klasa | paprocie |
Podklasa | paprotkowe |
Rząd | paprotkowce |
Rodzina | zachylnikowate |
Nazwa systematyczna | |
Thelypteridaceae Newman Hist. Brit. Ferns: 6. 1840[2] |
Zachylnikowate (Thelypteridaceae) – rodzina paproci z rzędu paprotkowców (Polypodiales). Obejmuje dwie podrodziny, 30 rodzajów i ponad 1030 gatunków[2]. Są to paprocie naziemne i naskalne występujące głównie w strefie tropikalnej, z nielicznymi przedstawicielami w klimacie umiarkowanym[3]. Do polskiej flory należą trzy gatunki: zaproć górska Oreopteris limbosperma, zachyłka oszczepowata Phegopteris connectilis i zachylnik błotny Thelypteris palustris[4].
Morfologia
Kłącze płożące, podnoszące się lub wyprostowane, pokryte łuskami na wierzchołku. Liście o jednakowym kształcie (monomorficzne), rzadko zróżnicowane (dimorficzne). Blaszka pierzasto złożona, często z listkami pierzastodzielnymi. Wiązki przewodzące pierzaste, otwarte do siateczkowato łączących się. Kupki zarodni okrągłe do owalnych, rzadko wydłużone wzdłuż żyłek, z nerkowatymi zawijkami lub bez zawijek[3].
Systematyka
W systemie Smitha i in. (2006) rodzina w rzędzie paprotkowców (Polypodiales)[3]. W systemie PPG I (2016) rodzina w obrębie podrzędu Aspleniineae H.Schneid. & C.J.Rothf. 2016 odpowiadającemu kladowi „eupolypods II” w systemie Smitha i in. (2006)[2].
paprotkowce |
| ||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||
- Podział rodziny na podrodziny i rodzaje[2]
podrodzina Phegopteridoideae Salino, A.R.Sm. & T.E.Almeida, 2016
- Macrothelypteris (H.Ito) Ching, Acta Phytotax. Sin. 8(4): 308. 1963
- Phegopteris (C.Presl) Fee, M_em. Foug., 5. Gen. Filic.: 242. 1852 – zachyłka
- Pseudophegopteris Ching, Acta Phytotax. Sin. 8(4): 313. 1963
podrodzina Thelypteridoideae C.F.Reed, Phytologia 17: 254. 1968
- Amauropelta Kunze, Farrnkrauter 1: 86. 1843
- Amblovenatum J.P.Roux, Strelitzia 23: 200. 2009
- Ampelopteris Kunze, Bot. Zeitung (Berlin) 6: 114. 1848
- Chingia Holttum, Blumea 19(1): 31. 1971
- Christella H.L_ev., Fl. Kouy-Tch_eou 472. 1915
- Coryphopteris Holttum, Blumea 19(1): 33. 1971
- Cyclogramma Tagawa, Acta Phytotax. Geobot. 7 (1): 52. 1938
- Cyclosorus Link, Hort. Berol. 2: 128. 1833
- Glaphyropteridopsis Ching, Acta Phytotax. Sin. 8 (4): 320. 1963
- Goniopteris C.Presl, Tent. Pterid.: 181, pl.7, f.9–11. 1836
- Meniscium Schreb., Gen. Pl. ed. 8(a) 2: 757. 1791
- Menisorus Alston, Bol. Soc. Brot., ser. 2. 30: 20. 1956
- Mesophlebion Holttum, Blumea 19(1): 29. 1971
- Mesopteris Ching, Acta Phytotax. Sin. 16(4): 21. 1978
- Metathelypteris (H.Ito) Ching, Acta Phytotax. Sin. 8(4): 305. 1963
- Nannothelypteris Holttum, Blumea 19(1): 38. 1971
- Oreopteris Holub, Folia Geobot. Phytotax. 4 (1): 46. 1969 – zaproć
- Parathelypteris (H.Ito) Ching, Acta Phytotax. Sin. 8: 300. 1963
- Plesioneuron (Holttum) Holttum, Blumea 22: 232. 1975
- Pneumatopteris Nakai, Bot. Mag. (Tokyo) 47: 179. 1933
- Pronephrium C.Presl, Epimel. Bot.: 258. 1851
- Pseudocyclosorus Ching, Acta Phytotax. Sin. 8(4): 322. 1963
- Sphaerostephanos J.Sm., Gen. Fil. (Hooker): pl.24. 1840
- Stegnogramma Blume, Enum. Pl. Javae 2: 172. 1828
- Steiropteris (C.Chr.) Pic.Serm., Webbia 28: 449. 1973
- Thelypteris Schmidel, Icon. Pl. 3: 45–48, pl.11, 13. 1763 – zachylnik
- Trigonospora Holttum, Blumea 19(1): 29. 1971
Przypisy
- ↑ Michael A. Ruggiero i inni, A Higher Level Classification of All Living Organisms, „PLOS ONE”, 10 (4), 2015, e0119248, DOI: 10.1371/journal.pone.0119248, PMID: 25923521, PMCID: PMC4418965 [dostęp 2021-02-28] (ang.).
- ↑ a b c d e f The Pteridophyte Phylogeny Group , A community-derived classification for extant lycophytes and ferns, „Journal of Systematics and Evolution”, 54 (6), 2016, s. 563–603, DOI: 10.1111/jse.12229 .
- ↑ a b c Smith, A. R., K. M. Pryer, E. Schuettpelz, P. Korall, H. Schneider & P. G. Wolf. A classification for extant ferns. „Taxon”. 55 (3), s. 705–731, 2006 (ang.).
- ↑ Zbigniew Mirek, Halina Piękoś-Mirkowa, Adam Zając, Maria Zając: Vascular plants of Poland – a checklist. Krytyczna lista roślin naczyniowych Polski. IB PAN, 2002. ISBN 83-85444-83-1.
- ↑ Samuli Lehtonen. Towards Resolving the Complete Fern Tree of Life. „PLoS ONE”. 6, 10, s. e24851, 2011. DOI: 10.1371/journal.pone.0024851.
- ↑ Carl J. Rothfels, Anders Larsson, Li-Yaung Kuo, Petra Korall, Wen- Liang Chiou, Kathleen M. Pryer. Overcoming Deep Roots, Fast Rates, and Short Internodes to Resolve the Ancient Rapid Radiation of Eupolypod II Ferns. „Systematic Biology”. 61, 1, s. 70, 2012.
Media użyte na tej stronie
Autor: (of code) -xfi-, Licencja: CC BY-SA 3.0
The Wikispecies logo created by Zephram Stark based on a concept design by Jeremykemp.
Autor: MurielBendel, Licencja: CC BY-SA 4.0
Sori of Oreopteris limbosperma (Thelypteridaceae); Zugerberg, Canton of Zug, Switzerland
Autor: Le.Loup.Gris, Licencja: CC BY-SA 3.0
Marsh Fern (Thelypteris palustris Schott). Habitat: edges of an oxbow lake near Volgograd Reservoir (Volga). Engelssky District, Saratov Oblast, Russia.
Autor: Rob Routledge, Sault College, Bugwood.org, Licencja: CC BY 3.0
long beechfern - Phegopteris connectilis (Michx.) Watt (syn. Thelypteris phegopteris) - Hynes Township, Searchmont, Ontario, , Canada