Zaciąg towarzyski
Zaciąg towarzyski – system werbunku, stosowany w Polsce w wojskach narodowego autoramentu.
Polegał na wystawieniu listu przypowiedniego dla rotmistrza, który sam dobierał sobie żołnierzy (towarzyszy), którzy zwykle byli stanu szlacheckiego. Każdy z towarzyszy miał obowiązek wystawienia pocztu, złożonego z kilku-kilkunastu koni i żołnierzy (pocztowych) oraz sług.
Żołd wypłacano "ćwierciami", czyli kwartalnie, tylko towarzyszom, oni natomiast regulowali swoje zobowiązania wobec pocztu.
Formacje zaciągane towarzysko:
- Husaria
- Pancerni
- Jazda kozacka
- Petyhorcy
- Jazda tatarska
- Jazda wołoska
- Piechota węgierska
- Piechota polsko-węgierska
- Piechota polska
Zobacz też
Bibliografia
- Jan Wimmer Wojsko polskie w drugiej połowie XVII wieku, wyd. MON, Warszawa 1965, s. 25-26
- Jerzy Cichowski, Andrzej Szulczyński Husaria, Wyd. MON, Warszawa 1981, s. 21-23 ISBN 83-11-06568-3
- Radosław Sikora, Wojskowość polska w dobie wojny polsko-szwedzkiej 1626-1629. Kryzys mocarstwa, Poznań: Wydawnictwo i Drukarnia Sorus, 2005, s. 76-77, ISBN 83-89949-09-1, OCLC 69482083 .
- Polskie tradycje wojskowe, red. J. Sikorski, Warszawa, 1990, s. 191-199
- Krystyna Bockenheim Dworek, kontusz, karabela Wydawnictwo Dolnoslaskie, Wrocław 2002 ISBN 83-7023-974-9
- Lew Kaltenbergh Kopczyk zacny chwały żołnierskiej w dawnej legendzie, dokumencie, porzekadle, opowieści, przekazie, gadce i pamiętniku Wyd. MON, Warszawa 1966
- Marian Kukiel, Zarys historii wojskowości w Polsce, Poznań: Kurpisz, 2006, ISBN 83-89738-93-7, OCLC 749337612 .
- Paweł Jasienica, Rzeczpospolita Obojga Narodów, Warszawa: Czytelnik, 1999, ISBN 83-07-02708-X, OCLC 830271159 .