Zadni Rzeżuchowy Przechód

Zadni Rzeżuchowy Przechód
Zadná Žeruchová priehyba
Ilustracja
Widok z Zielonej Doliny Kieżmarskiej
Państwo Słowacja
Wysokośćok. 1855 m n.p.m.
PasmoTatry, Karpaty
Sąsiednie szczytySkrajna Rzeżuchowa Turnia, Zadnia Rzeżuchowa Kopa
Położenie na mapie Tatr
Mapa konturowa Tatr, po prawej znajduje się punkt z opisem „Zadni Rzeżuchowy Przechód”
Ziemia49°13′01,8″N 20°13′17,3″E/49,217167 20,221472

Zadni Rzeżuchowy Przechód (słow. Zadná Žeruchová priehyba[1]) – niewybitna przełęcz w słowackiej części Tatr Wysokich, położona na wysokości ok. 1855 m w dolnym fragmencie Koziej Grani. Oddziela Skrajną Rzeżuchową Turnię na południowym zachodzie od Zadniej Rzeżuchowej Kopy na północnym wschodzie. Znajduje się tuż poniżej wierzchołka tego ostatniego wzniesienia[2].

Stoki północno-zachodnie opadają z przełęczy do Doliny Białych Stawów, południowo-wschodnie – do Doliny Zielonej Kieżmarskiej. Na północ od Zadniego Rzeżuchowego Przechodu, w Niżniej Rzeżuchowej Kotlinie, znajduje się Niżni Rzeżuchowy Stawek. Do Doliny Zielonej Kieżmarskiej opada spod przełęczy trawiaste zbocze, w którym łączą się dwa żleby zbiegające spod sąsiednich wzniesień. Tereny te częściowo porośnięte są kosodrzewiną[2].

Na Zadni Rzeżuchowy Przechód, podobnie jak na inne obiekty w Koziej Grani, nie prowadzą żadne znakowane szlaki turystyczne. Najdogodniejsze drogi dla taterników wiodą na siodło od północy z Niżniej Rzeżuchowej Kotliny oraz granią ze Skrajnego Rzeżuchowego Przechodu[2].

Nazwy Rzeżuchowych Turni i sąsiednich obiektów pochodzą od Rzeżuchowych Stawków (Niżniego i Wyżniego), nad którymi obficie rośnie rzeżucha gorzka[3].

Przypisy

  1. Endre Futó: Tatry Wysokie. Czterojęzyczny słownik nazw geograficznych. [dostęp 2014-01-26].
  2. a b c Witold Henryk Paryski: Tatry Wysokie. Przewodnik taternicki. Część XXIV. Czerwona Turnia – Przełęcz pod Kopą. Warszawa: Sport i Turystyka, 1984, s. 229–230. ISBN 83-217-2472-8.
  3. Zofia Radwańska-Paryska, Witold Henryk Paryski: Wielka encyklopedia tatrzańska. Poronin: Wydawnictwo Górskie, 2004. ISBN 83-7104-009-1.

Media użyte na tej stronie