Zagłębie Dąbrowskie
| |||||
![]() | |||||
Państwa | |||||
---|---|---|---|---|---|
Stolica |
Zagłębie Dąbrowskie – region geograficzno-historyczny w zachodniej Małopolsce, na pograniczu z Górnym Śląskiem, zlokalizowany w widłach trzech rzek: Białej Przemszy, Czarnej Przemszy oraz Brynicy. Obecnie leży we wschodniej części województwa śląskiego i stanowi północno-wschodnią część Górnośląskiego Okręgu Przemysłowego.
Nazwa
Przymiotnik „dąbrowskie” wziął się od jednego z najsilniejszych ośrodków przemysłowych regionu – Dąbrowy Górniczej. Nazwę „Zagłębie” wymyślił około 1850 r. Józef Cieszkowski, wówczas naczelny zawiadowca kopalni rządowych Zachodniego Okręgu Węglowego w Dąbrowie[2][3]. W niemieckiej literaturze fachowej region nazywany był najczęściej jako das Polnische Kohle(n)becken, czyli Zagłębie Polskie (w opozycji do Zagłębia na Górnym Śląsku), a przymiotnik Dąbrowski był używany w Polsce od lat 80. XIX wieku[4].
Granice
Nie ma pełnej zgodności co do dokładnych granic regionu[5]. Najwyraźniejsza jest zachodnia granica Zagłębia ze Śląskiem, która przebiega wzdłuż podziałów historyczno-kulturowych i opiera się na rzece Brynicy oraz Przemszy Czarnej i Białej[1][5]. Południowa granica przebiega wzdłuż granic zaborów – rosyjskiego i austriackiego[5]. Wschodnie i północne granice regionu są mało ostre[1].
W wąskim znaczeniu
Granice w tym znaczeniu są oparte na dzisiejszych odczuciach i tożsamości mieszkańców[5]. Obejmują one obszar Sosnowca, Dąbrowy Górniczej, Będzina, Czeladzi, Wojkowic i Sławkowa[5].
W szerokim znaczeniu
W szerokim rozumieniu, biorąc pod uwagę historyczne związki i wspólnotę losów oraz etnografię, uznaje się, że Zagłębie Dąbrowskie obejmuje także powiat zawierciański, myszkowski, olkuski, będziński oraz gminę Ożarowice w powiecie tarnogórskim[6][5], choć im dalej na wschód, samoświadomość regionalna mieszkańców tych terenów staje się coraz bardziej dyskusyjna[6][5][7].
Historia
Zagłębie Dąbrowskie jako region uformowało się w XIX wieku i dopiero od tego czasu można mówić o nim jako osobnym regionie. Do czasów rozbiorów Polski obszar ten (Będzin, Sławków) był częścią województwa krakowskiego. Część północno-zachodnia (Siewierz, Czeladź) stanowiła południową część dawnego księstwa siewierskiego.
Okres rozbiorów Polski

Po III rozbiorze teren ten należał krótko (1795–1807) do Prus jako nowo utworzona prowincja pod nazwą Nowy Śląsk, a następnie do Księstwa Warszawskiego w departamencie krakowskim i Królestwa Kongresowego (1815–1914) – najpierw jako część województwa krakowskiego, później guberni radomskiej, a po powstaniu styczniowym guberni piotrkowskiej.
Industrializacja
Od początku XIX wieku region ulegał znacznym przeobrażeniom i napływowi ludności związanym z odkryciem na jego terenie pokładów węgla. Główna Dyrekcja Górnicza w Kielcach utworzyła tu wówczas Dozorstwo Olkusko-Siewierskie, a w 1833 roku, gdy pieczę nad rozwojem rządowych kopalń i hut przejął Bank Polski, zostało ono włączone wraz z dozorstwem pankowskim do nowo powstałego Zachodniego Okręgu Górniczego ze stolicą w Dąbrowie Górniczej. W 1848 roku została ukończona linia kolejowa łącząca Warszawę z Sosnowcem tzw. Kolej Warszawsko-Wiedeńska.
Zrywy niepodległościowe
Pod zaborem rosyjskim miały tu miejsce walki w trakcie powstania styczniowego. Bitwa o Sosnowiec, zakończona sukcesem, pozwoliła na krótki okres kontroli tego terenu przez władze Rządu Narodowego. Podobna sytuacja powtórzyła się w trakcie rewolucji 1905 roku, kiedy to powołano do istnienia Republikę Zagłębiowską.
II Rzeczpospolita
W II Rzeczypospolitej obszar Zagłębia wraz z Częstochową i Kielcami jako stolicą wszedł w skład województwa kieleckiego[8]. 1 stycznia 1927 roku powstał powiat zawierciański, a 12 kwietnia 1928 roku utworzony został powiat grodzki dla miasta Sosnowiec. Zagłębie Dąbrowskie stanowiło najbardziej zurbanizowany obszar województwa kieleckiego. W chwili powstania tego województwa Sosnowiec był największym jego miastem, później zaś drugim takowym, ustępując Częstochowie a wyprzedzając dalsze w kolejności Radom i Kielce. W stolicy województwa, Kielcach, znajdował się oddział wychodzącego w Sosnowcu wysokonakładowego dziennika Expres Zagłębia[9]. W roku 1928 z Zagłębia Dąbrowskiego pochodziło ok. 18% polskiego wydobycia węgla kamiennego, w 1938 – 17%[10].
Do dzisiaj istnieją znaczne różnice kulturowe w porównaniu z sąsiednim Górnym Śląskiem. Granica między Śląskiem a Zagłębiem, mająca charakter historyczny, kulturowy i dialektowy, biegnie rzekami: Brynicą i Czarną Przemszą[11].
Galeria
- Huty, elektrownie i osiedla robotnicze
- Zamki i pałace
- Kościoły
Kościół pw. św. Stanisława Biskupa i Męczennika w Czeladzi
Zobacz też
- Czerwone Zagłębie
- gwara zagłębiowska
- strój zagłębiowski
- Zagłębie Krakowskie
Przypisy
- ↑ a b c Włodzimierz Błaszczyk , Będzin przez wieki, Poznań 1982 [dostęp 2022-12-13] .
- ↑ Renata Dulias , Adam Hibszer , Województwo śląskie. Przyroda, gospodarka, dziedzictwo kulturowe, Krzeszowice: Wydawnictwo Kubajak, 2004, s. 115, ISBN 83-87971-70-7, OCLC 69620445 .
- ↑ Józef Cieszkowski – to on odkrył Zagłębie Dąbrowskie, „Dziennik Zachodni”.
- ↑ Marek Edward Nita: Od Nowego Śląska do Zagłębia Dąbrowskiego. Historia podziałów, Nowe Zagłębie, 2009, s. 26
- ↑ a b c d e f g Granice Zagłębia Dąbrowskiego – WikiZagłębie, wikizaglebie.pl [dostęp 2022-12-13] .
- ↑ a b FdZD - Forum dla Zagłębia Dąbrowskiego (Stowarzyszenie Regionalne) - Obszar i granice, www.zaglebiedabrowskie.org [dostęp 2020-08-14] .
- ↑ Redaktor Naczelny , Kwestia zasięgu terytorialnego Zagłębia Dąbrowskiego. Geneza, Sosnowiec online, 29 marca 2018 [dostęp 2020-08-14] (pol.).
- ↑ Historyczny atlas Polski, Wydawnictwo Demart, Warszawa 2011, ISBN 978-83-7427-323-7.
- ↑ Jarosław Swajdo , Między Wisłą a Pilicą. Dzieje podziałów administracyjnych w regionie kielecko-radomskim do 1975 roku, Kielce: Agencja „JP”, 2005, s. 42-52, ISBN 83-88874-89-6, OCLC 830701128 .
- ↑ Górnictwo i przemysł. „Mały Rocznik Statystyczny 1938”, s. 117, 1938. Warszawa: GUS.
- ↑ Dom Współpracy Polsko-Niemieckiej, Gliwice: Wielojęzyczna (polsko-niemiecko-czeska) mapa Górnego Śląska wraz z trzema mapkami pobocznymi. [dostęp 2011-07-04].
Bibliografia
- Włodzimierz Błaszczyk, Będzin przez Wieki. Dzieje miasta i jego rozwoju urbanistyczno-przestrzennego od średniowiecza do połowy XX w. na podłożu osadnictwa w starożytności i wczesnym średniowieczu, Poznań 1982.
- Marian Kantor Mirski, Sosnowiec, redakcja tekstu i posłowie: Jan Przemsza-Zieliński, Sosnowiec 1991.
- Marian Kantor Mirski, Czeladź, Sosnowiec 1992.
- Marian Kantor Mirski, Dąbrowa Górnicza, opracowanie i przypisy: Jan Przemsza-Zieliński, Sosnowiec-Dąbrowa Górnicza 1994.
- Marian Kantor Mirski, Królewskie miasto Będzin, opracowanie i przypisy: Jan Przemsza-Zieliński, Sosnowiec-Będzin 1996.
- Paweł Sarna, Problematyka regionalnej tożsamości i kultury w ramach polityki Unii Europejskiej – przypadek Zagłębia Dąbrowskiego, w: 10 lat Zagłębia Dąbrowskiego w Unii Europejskiej. ZOW, Sosnowiec 2014, https://depot.ceon.pl/handle/123456789/6009
Linki zewnętrzne
- Zagłębie Dąbrowskie w Encyklopedii Zagłębia Dąbrowskiego
- Zagłębie Dąbrowskie w Encyklopedii Województwa Śląskiego
Media użyte na tej stronie
Flaga Zagłębia Dąbrowskiego
Autor: Andrzej Hajdas, Licencja: CC BY-SA 3.0
Pierwsza wzmianka o istnieniu parafii pw. św. Stanisława BM w Czeladzi pochodzi z 1260 r. kiedy wspomniany został wtedy tamtejszy kapelan, Stefan. Pierwotnie istniał drewniany kościół, który przetrwał do XVI w., kiedy zastąpiono go murowanym. Była to gotycka, otynkowana świątynia o krótkiej nawie i dłuższym, trójbocznie zamkniętym prezbiterium. Kościół ten po wybudowaniu nowej, okazałej świątyni w 1916 r. został rozebrany. Obecna świątynia o cechach neoromańskich, została wybudowana w latach 1904-1913, według projektu Tomasza Pajzderskiego i Hugo Kudera. Jej uroczystego poświęcenia (konsekracji) kościoła 28 września 1958 r. dokonał biskup częstochowski Zdzisław Goliński. Monumentalny kościół wybudowany został na planie krzyża łacińskiego z wielobocznie zamkniętym prezbiterium oraz wieżami umieszczonymi po bokach transeptu i na skrzyżowaniu z nawą główną oraz przy wejściu.
We wnętrzu na uwagę zasługuje m.in. polichromia wykonana w latach 1963-1968 przez Macieja Makarewicza oraz bogata dekoracja rzeźbiarska.
W świątyni od XVII w. istnieje kult Matki Bożej Pocieszenia. Dekret zezwalający na publiczne oddawanie czci Najświętszej Maryi Pannie w Jej wizerunku wydał 5 maja 1651 r. biskup krakowski Piotr Gembicki. Kult trwał nieprzerwanie do 1923 r., a jego odnowienie nastąpiło w 1988 r. z udziałem metropolity częstochowskiego Stanisława Nowaka.Autor: Ewkaa, Licencja: CC-BY-SA-3.0
Pałac Mieroszewskich, Będzin, ul. Świerczewskiego 15
Autor: D T G, Licencja: CC BY-SA 4.0
Granice historyczne wokół Zagłębia Dąbrowskiego:
- nieprzerwana czerwona linia - tradycyjna granica śląsko-małopolska
- przerywana czerwona linia - granica księstwa siewierskiego na podstawie [1]
- fioletowa przerywana linia - granica Nowego Śląska po drugim rozbiorze Polski do 1815 na podstawie [2]
- czarna przerywana linia - współczesna granica woj. śląskiego
- mniejsza czarna kropkowano-liniowa linia - granica woj. śląsko-dąbrowskiego (File:Silesian Voivodeship Administrative Map 1946.png)
- kolor żółty - mniej więcej obszar Zagłębia Dąbrowskiego
Autor: Petr Štefek, Licencja: CC BY 3.0
Huta Katowice, Dąbrowa Górnicza, Polska
Autor: Andrzej Hajdas, Licencja: CC BY-SA 3.0
Osiedle górnicze przy ulicy Krzywej
Autor: Łukasz Śmigasiewicz, Licencja: CC BY-SA 3.0 pl
Będzin - zamek obronny z XIV wieku (zabytek nr A 1/60 z 23.02.1960)
Autor: Lestat (Jan Mehlich), Licencja: CC-BY-SA-3.0
Zamek biskupów krakowskich w Siewierzu.
Autor: t, Licencja: CC BY-SA 3.0
nieoficjalny herb Zagłębia Dąbrowskiego
(c) Arro / fotopolska.eu, CC BY-SA 3.0
Pałac Dietla w Sosnowcu.
Teodor Cieszkowski - pułkownik wojsk powstańczych 1863
Autor: Andrzej Hajdas, Licencja: CC BY-SA 3.0
Kościół Matki Boskiej Anielskiej w Dąbrowie Górniczej
Kraków voivodship in 1827
Autor: Mkos, Licencja: CC BY-SA 3.0 pl
Sosnowiec, ul. Zamkowa 2. Zamek Sielecki, XVII, XIX.
Autor: Andrzej Stempa, Licencja: CC BY-SA 3.0
Sosnowiec. Kościół katedralny p.w. NMP. Wieża kościelna i pomieszczenia handlowe w murze oporowym.
(c) PawelD, CC-BY-SA-3.0
Das Gebiet von Zagłębie Dąbrowskie 1999 (ohne Sławków)