Zahorany (rejon dokszycki)

Zahorany
Państwo

 Białoruś

Obwód

witebski

Rejon

dokszycki

Sielsowiet

Dokszyce

Położenie na mapie Białorusi
Ziemia54°52′43″N 27°43′06″E/54,878611 27,718333
Portal Białoruś

Zahorany – dawna wieś i majątek. Tereny, na których były położone, leżą obecnie na Białorusi, w obwodzie witebskim, w rejonie dokszyckim, w sielsowiecie Dokszyce.

Historia

W czasach zaborów wieś i folwark w granicach Imperium Rosyjskiego[1].

W dwudziestoleciu międzywojennym wieś i majątek leżały w Polsce, w województwie wileńskim[a], w powiecie dziśnieńskim, do 11 kwietnia 1929 w gminie Dokszyce, następnie w gminie Hołubicze[2][3].

Powszechny Spis Ludności z 1921 roku podał łącznie dane dotyczące miejscowości. Zamieszkiwały tu 122 osoby, 1 była wyznania rzymskokatolickiego, a 121 prawosławnego. Jednocześnie wszyscy mieszkańcy zadeklarowali białoruską przynależność narodową. Było tu 26 budynków mieszkalnych[4]. Zgodnie z Wykazem miejscowości, w 1931 wieś w 25 domach zamieszkiwało 140 osób[5]. Majątek[1] liczył 2 budynki mieszkalne, w których zamieszkiwało 17 osób.

Miejscowość należała do parafii rzymskokatolickiej i prawosławnej w Dokszycach. Podlegała pod Sąd Grodzki w Dokszycach i Okręgowy w Wilnie; właściwy urząd pocztowy mieścił się w Dokszycach[6].

Po miejscowościach pozostał położony w ich sąsiedztwie cmentarz[7].

Uwagi

  1. Przynależność wojewódzka zmieniała się. Wieś leżała w województwie nowogródzkim (1921–1922), w Ziemi Wileńskiej (1922–1926) i w województwie wileńskim (od 1926).

Przypisy

  1. Zahorany, wieś i folwark, powiat borysowski, gmina Dokszyce, [w:] Słownik geograficzny Królestwa Polskiego, t. XIV: Worowo – Żyżyn, Warszawa 1895, s. 281.
  2. Dz.U. z 1929 r. nr 22, poz. 224.
  3. gmina wiejska Hołubicze. Radzima. [dostęp 2019-08-13]. (pol.).
  4. Skorowidz miejscowości Rzeczypospolitej Polskiej: opracowany na podstawie wyników pierwszego powszechnego spisu ludności z dn. 30 września 1921 r. i innych źródeł urzędowych., t. 7, część 2, 1924, s. 21.
  5. Wykaz miejscowości Rzeczypospolitej Polskiej, t. 1, Warszawa 1938, s. 18.
  6. Skorowidz miejscowości Rzeczypospolitej Polskiej z oznaczeniem terytorjalnie im właściwych władz i urzędów oraz urządzeń komunikacyjnych, Przemyśl, Warszawa 1933, s. 1952.
  7. Google Maps.

Linki zewnętrzne

Media użyte na tej stronie