Zakłady Naprawcze Taboru Kolejowego w Słupsku

Zakłady Naprawcze Taboru Kolejowego w Słupsku
Państwo

 Polska

Siedziba

Słupsk

Adres

Słupsk
ul. Kołłątaja 25

Data założenia

1869

Data likwidacji

1997

Położenie na mapie Słupska
Mapa konturowa Słupska, blisko centrum u góry znajduje się punkt z opisem „ZNTK Słupsk (zlikwidowane)”
Położenie na mapie Polski
Położenie na mapie województwa pomorskiego
Mapa konturowa województwa pomorskiego, u góry po lewej znajduje się punkt z opisem „ZNTK Słupsk (zlikwidowane)”
Ziemia54°28′17,7″N 17°01′05,4″E/54,471583 17,018167

Zakłady Naprawcze Taboru Kolejowego w Słupsku – nieistniejący obecnie podmiot zaplecza kolejowego w Słupsku.

Historia do 1945 roku

Zakłady powstały około 1869 jako zaplecze naprawcze taboru miejscowej jednostki kolejowej Bahnbetriebswerk Stolp. Po kilku latach nadano im nazwę Głównego Warsztatu Naprawczego (Hauptwerkstatte Stolp). W latach 1924-1925 zakład w Słupsku okresowo funkcjonował jako wydział (BAbt.) zakładów naprawczych w Stargardzie (Eisenbahn-Ausbesserungswerk Stargard); zatrudniał 218 pracowników. W 1925 na jego bazie utworzono wagonownię (Betriebswagenwerk), zarządzaną przez miejscowy oddział mechaniczny (Maschinenamt Stolp), której zmieniono nazwę najpierw na Bahnbetriebswagenwerk Stolp [Bww Stp], a później Reichsbahnausbesserungswerk Stolp. W 1941 zatrudnienie wynosiło 110 osób.

Außenarbeitslager Stolp

Pod koniec II wojny światowej (1944-1945) na terenie zakładu było też zatrudnionych 620 więźniów narodowości żydowskiej z obozu koncentracyjnego w Stutthof - w Podobozie Pracy Słupsk (Außenarbeitslager Stolp). Więźniowie byli zatrudnieni przy naprawie i czyszczeniu wagonów, pracach torowych. Zakwaterowani byli w jednej z hal oraz w sali gimnastycznej. Komendantem podobozu był SS-Hauptscharführer Julius Sakowski. Funkcje wartownicze pełnili strażnicy ochrony kolei (Banschutzmänner)[1].

Na miejscu b. podobozu współcześnie odsłonięto pomnik ku czci więźniów podobozu, umieszczając napis:

Pamięci ofiar hitlerowskiego bestialstwa - 800 więźniom obozu koncentracyjnego Stutthof, męczonych i mordowanych od lipca 1944 do lutego 1945 na terenie wagonowni w Słupsku.

.

Historia po 1945 roku

Po wyzwoleniu w zabudowaniach przy ul. Kołłątaja pomieszczono w 1945 Warsztaty wagonowe, na bazie których funkcjonowała w nich Wagonownia (1954-1967). 1 kwietnia 1967 Wagonownię przeniesiono na drugą stronę torów do obiektu b. dworca kolei wąskotorowej przy ul. Grunwaldzkiej, który dotychczas użytkowała służba drogowa PKP, zaś infrastrukturę oraz 70 pracowników przekazano ZNTK w Gdańsku. Niedługo potem utworzono samodzielne ZNTK w Słupsku, które funkcjonowało do połowy lat dziewięćdziesiątych, zaś ich infrastrukturę ponownie przekazano ZNTK w Gdańsku. Ostatnich pracowników zwolniono 30 czerwca 1997. Następnie teren sprzedano inwestorom, którzy wybudowali w 2006 w tym miejscu hipermarket sieci "Kaufland".

Ostatnim Kierownikiem ZNTK Słupsku był Ryszard Możejko, przed nim Roman Chaciński.[2]

Zobacz też

Bibliografia

  • Geoffrey P. Megargee (red.): The United States Holocaust Memorial Museum encyclopedia of camps and ghettos 1933-1945, Indiana University Press Bloomington 2009, ISBN 978-0-253-00350-8
  • Jerzy Baranowski (red.): Kolej na Pomorzu Zachodnim 1843-2013, INES Szczecin 2013, wyd. IV, 256 s., ISBN 978-83-910427-9-3

Linki zewnętrzne

Przypisy

  1. Mirosław Gliński: Podobozy i większe komanda zewnętrzne obozu Stutthof (1939-1945), Zeszyty Muzeum Stutthof, nr. 3 1979, s. 158180, [w:] [1]
  2. Jerzy Baranowski (red.): Kolej na Pomorzu Zachodnim 1843-2013, INES Szczecin 2013, s. 155

Media użyte na tej stronie

Słupsk location map2.png
Autor:
OpenStreetMap contributors
, Licencja: CC BY-SA 2.0
Mapa Słupska, Polska
Pomeranian Voivodeship location map.svg
Autor: SANtosito, Licencja: CC BY-SA 4.0
Location map of Pomeranian Voivodeship. Geographic limits of the map:
  • N: 54.92 N
  • S: 53.40 N
  • W: 16.65 E
  • E: 19.75 E
Industriegebiet.png
Autor: Sal73x, Licencja: CC BY-SA 3.0
Sign for industry