Zakon Bazylianów Melkitów Najświętszego Zbawcy

Zakon Świętego Bazylego Wielkiego
Dewiza: Taki był Bazyli Wielki
Pełna nazwaZakon Bazylianów Melkitów Najświętszego Zbawcy
Nazwa łacińskaOrdo Basilianus Sanctissimi Salvatoris Melkitarum
Skrót zakonnyBS
Wyznaniekatolickie
Kościółmelchicki
ZałożycielEutymiusz Saifi
Data założenia1684
Data zatwierdzenia1717
Liczba członków114 (2005)
Cerkiew melkicka w Ottawie

Zakon Bazylianów Melkitów Najświętszego Zbawcy (vel bazylianie; łac. Ordo Basilianus Sanctissimi Salvatoris Melkitarum) – katolicki zakon obrządku greckiego, żyjący według reguły zakonnej Bazylego Wielkiego.

Historia

Powstanie zakonu bazylianów melkickich zbiegło się ze wzmocnieniem wpływów Kościoła rzymskokatolickiego na Bliskim Wschodzie w XVII wieku. Prawosławni kupcy syryjscy czuli się zagrożeni ze strony zarówno Osmanów, jak i piratów maltańskich. Bezpieczeństwo mogła im zapewnić obecność zachodnioeuropejskich konsulów. Aktywna obecność urzędników europejskich pociągnęła za sobą otworzenie misji łacińskich. Część duchowieństwa prawosławnego chętnie współpracowała z katolikami rzymskimi, mając na celu podniesienia poziomu wykształcenia wiernych.

20 grudnia 1683 roku metropolita tyrski i sydoński Eutymiusz Saifi przeszedł na wiarę katolicką, co pozwoliło mu na uniezależnienie się od prawosławnego patriarchy antiocheńskiego oraz na regularne pobieranie subsydiów z Rzymu. Przyjęcie katolicyzmu ułatwiło mu także nawiązanie stosunków ekonomicznych z emirami Druzów i osmańskimi władzami Sydonu.

Położenie geograficzne Sydonu pozwalało na skuteczną działalność misyjną wśród pielgrzymów, podążających do Ziemi Świętej. W 1684 roku Eutymiusz Saifi założył arabską kongregację Al-Muchallis – Zakon Bazylianów Melkitów Najświętszego Zbawcy. W 1711 roku w górach niedaleko Sydonu powstał pierwszym klasztor bazylianów melchickich – Deir-al-Muchallis (Monaster Zbawiciela). 25 grudnia 1717 roku zakon został zatwierdzony przez papieża Klemensa XI.

W 1934 roku kongregacja wspólnie z mniejszymi zakonami melchickimi opracowała nową konstytucję zakonną, która została zatwierdzona w 1956 roku przez papieża Piusa XII. Bazylianie melkiccy mają klasztory w osiemnastu miastach Bliskiego Wschodu – w Libanie, Egipcie, Syrii i Autonomii Palestyńskiej. Prowadzą również parafie w diecezjach Tyru, Sydonie, Akce, Trypolisie, Damaszku. Zakon ma siedem parafii i Seminarium duchowne w Stanach Zjednoczonych. Według danych z 1998 roku zakon liczy stu dwudziestu trzech mnichów, wśród których dziewięćdziesięciu czterech ma święcenia kapłańskie. W 2005 roku zakon liczył stu czternastu mnichów.

Bibliografia

  • Annuario Pontificio per l'anno 2007, Città del Vaticano, 2007, s. 1464.
  • Ordre Basilien Salvatorien, s. [1].

Media użyte na tej stronie