Zala 421-08

Zala 421-08
Ilustracja
Dane podstawowe
Państwo

 Rosja

Producent

Zala Aero Group

Typ

UAV

Konstrukcja

kompozytowa

Załoga

0

Historia
Data oblotu

2006

Lata produkcji

2008 – nadal

Liczba egzemplarzy

400

Dane techniczne
Napęd

1 x silnik elektryczny

Wymiary
Rozpiętość

0,8 m

Długość kadłuba

0,41 m

Masa
Własna

1,4 kg

Użyteczna

1 kg

Startowa

2,5 kg

Osiągi
Prędkość maks.

150 km/h

Prędkość przelotowa

65 km/h

Pułap

3600 m

Zasięg

15 km

Długotrwałość lotu

90 min

Dane operacyjne
Użytkownicy
 Rosja

Zala 421-08 – bezzałogowy statek powietrzny (UAV – Unmanned Aerial Vehicle) opracowany przez firmę Zala Aero Group na potrzeby Sił Zbrojnych Federacji Rosyjskiej. W zależności od przenoszonego wyposażenia może być użyty do zadań rozpoznawczych lub kierowania ogniem artylerii[1].

Historia

Dron Zala 421-08 został opracowany przez firmę Zala Aero z siedzibą w Iżewsku, która jest częścią grupy koncernu Kałasznikow. Pierwsza publiczna prezentacja nowej konstrukcji miała miejsce w 2006 r. podczas X Międzynarodowego Forum Państwowych Środków Bezpieczeństwa „INTERPOLITEX-2006”. Jesienią 2006 r. pierwsze egzemplarze zostały przekazane do testów w Centrum Lotniczym Ministerstwa Spraw Wewnętrznych Rosji. W 2007 r. dron został zwycięzcą przetargu ogłoszonego przez służbę graniczną FSB Rosji. W 2008 r. dron przeszedł pomyślnie testy, obejmujące m.in. loty w warunkach polarnych. W ich ramach drony wykonały dziesięć lotów w warunkach dnia polarnego wzdłuż Północnej Drogi Morskiej. W 2009 r. Zala 421-08 został wyposażony w nową stabilizowaną kamerę umożliwiającą obserwację celu zarówno w momencie dolotu do niego, jak i w momencie oddalania się od niego. Ta wersja otrzymała oznaczenie Zala 421-08M[2].

Dwa egzemplarze drona zostały wykorzystane podczas rosyjsko-białoruskich ćwiczeń „Tarcza Związku – 2011”. Do końca 2013 r. zbudowano ok. 400 egzemplarzy drona[3]. Oficjalnie dron został przyjęty na wyposażenie armii rosyjskiej i FSB w styczniu 2014 r[4].

Dron stanowi element zestawu, w skład którego wchodzą dwa UAV, kompaktowa stacja kontrolna, dwa zapasowe komplety baterii oraz plecak do przenoszenia. Masa całego zestawu to ok. 8 kg. System jest przeznaczony do użytku na pierwszej linii działań bojowych, z zastosowaniem do obserwacji celów lądowych i morskich. Zala 421-08 umożliwia przekazywanie obrazów w czasie rzeczywistym oraz nagrywanie filmów o rozdzielczości 720x576 i w formacie MPEG-2. Ze względu na niewielkie rozmiary i zastosowanie silnika elektrycznego, dron jest uważany za trudny do wykrycia[5]. Naziemne stanowisko kontroli umożliwia jednoczesne sterowanie kilkoma UAV, zapis odbieranego sygnału wideo, monitorowanie położenia drona i przesyłanie sygnału do współpracujących systemów walki elektronicznej[6].

Trasa lotu jest wgrywana do autopilota przed startem, ale operator może wprowadzać w nim zmiany, włącznie z całkowitą aktualizacją zadania lotu na dowolnym etapie lotu. Autopilot przesyła do stacji kontrolnej w czasie rzeczywistym kanałem radiowym informacje tj.: współrzędne GPS, stan baterii, prędkość lotu, prędkość wiatru, wysokość lotu nad powierzchnią gruntu względem punktu startu. W przypadku naruszenia kanału transmisji autopilot automatycznie przeprowadza procedurę powrotu UAV do punktu startu[7].

Użycie bojowe

Dron został wykorzystany w rejonie Donbasu. 29 czerwca 2014 r. nad obozem ukraińskich sił zbrojnych został zestrzelony jeden egzemplarz. Również podczas agresji Rosji na Ukrainę drony Zala 421-08 zostały wykorzystane bojowo[8].

Konstrukcja

Dron jest zbudowany w układzie latającego skrzydła i jest całkowicie wykonany z materiałów kompozytowych. Elektryczny silnik napędza dwułopatowe śmigło ciągnące. Start odbywa się z ręki operatora lub katapulty pneumatycznej, lądowanie z wykorzystaniem spadochronu. Wodoodporna konstrukcja umożliwia również wodowanie drona przy lądowaniu[9]. W wersji morskiej lądowanie drona odbywa się za pomocą systemu haków i sieci rozciągniętej nad pokładem statku[10].

Zala 421-08 jest zdolny do wykonywania lotów w trybie półautomatycznym lub automatycznym (jest wyposażony w system automatycznego sterowania „Wostok 228”). Dron możne być wyposażony w kamerę wideo, kamerę pracującą w paśmie podczerwieni oraz aparat fotograficzny o rozdzielczości 10 megapikseli. Dla ułatwienia obserwacji położenia drona jest on wyposażony w ledowe światła pozycyjne[11]. Dron może wykonywać loty w temperaturze do -50 °C oraz przy silnych wiatrach. Konstrukcja została dopracowana tak, aby umożliwiała przeprowadzanie konserwacji i napraw przez operatorów, bez korzystania ze specjalistycznego serwisu[12].

Przypisy

  1. БПЛА ZALA 421-08. Беспилотные летательные аппараты. [dostęp 2022-11-21]. (ros.).
  2. Zala 421-08. Уголок неба. [dostęp 2022-11-21]. (ros.).
  3. ZALA 421-08. Гнездо строителя. [dostęp 2022-11-22]. (ros.).
  4. ZALA 421-08M Micro Unmanned Aerial Vehicle (UAV). Verdict Media Limited. [dostęp 2022-11-22]. (ang.).
  5. Беспилотки на "INTERPOLITEX-2006" ("Интерполитех-2006"). БНТИ. [dostęp 2022-11-21]. (ros.).
  6. Zala Aero ZALA 421-08. Avia.Pro. [dostęp 2022-11-21]. (ros.).
  7. Беспилотный летательный аппарат (БПЛА) "ZALA 421-08". Missiles.ru. [dostęp 2022-11-21]. (ros.).
  8. «Беспилотник Zala неуязвим для украинских РЭБ. Они его не видят». Газета.ru. [dostęp 2022-11-21]. (ros.).
  9. Концерн "Калашников" представил новый разведывательный БЛА. Военного обозрения. [dostęp 2022-11-21]. (ros.).
  10. Российские разработчики испытали корабельные беспилотники. Лента.Ру. [dostęp 2022-11-21]. (ros.).
  11. «Карманный» дрон-разведчик для тактического звена проходит госиспытания в России. ОАО «ТРК ВС РФ «Звезда». [dostęp 2022-11-21]. (ros.).
  12. Беспилотники ZALA впервые применили в Антарктиде. Сделано у нас. [dostęp 2022-11-21]. (ros.).

Linki zewnętrzne

Media użyte na tej stronie

Roundel of the Soviet Union (1945–1991).svg
Roundel of the Soviet Air Forces, Air Defence Forces, and Naval Aviation (1945–1991).
Roundel of Russia.svg
Roundel of the Russian Air Force.
ZALA 421-08 ISSE-2012.jpg
Autor: Vitaly V. Kuzmin, Licencja: CC BY-SA 4.0
ZALA 421-08 at Integrated Safety and Security Exhibition 2012