Zamek Nijō
![]() Pałac Ni-no-maru na terenie zamku | |
Państwo | |
---|---|
Miejscowość | |
Rozpoczęcie budowy | 1603 |
Ukończenie budowy | 1626 |
![]() | |
Strona internetowa |
Zamek Nijō (jap. 二条城 Nijō-jō) – zamek w Kioto, w Japonii. Należy do zespołu zabytkowego dawnego Kioto, Uji i Ōtsu wpisanego na listę światowego dziedzictwa UNESCO w 1994 roku. Jest też zaliczany do Skarbów Narodowych Japonii.
Historia
Budowę zamku – jako swojej rezydencji – rozpoczął w 1603 roku Ieyasu Tokugawa (1543–1616), a zakończył po 23 latach jego wnuk, Iemitsu Tokugawa (1604–1651), rozbudowując o pięciopiętrową wieżę tenshu[1]. W 1750 roku drewniana wieża spłonęła od uderzenia pioruna i nigdy nie została odbudowana[2].
Po upadku siogunatu Tokugawa w 1867 roku zamek był przez pewien czas używany jako pałac cesarski, a następnie został podarowany miastu i udostępniony publiczności jako miejsce historyczne. Jego budynki są prawdopodobnie najlepiej zachowanymi przykładami architektury zamkowych pałaców z epoki feudalnej Japonii[3].
Funkcje
Kompleks zamkowy Nijō można podzielić na trzy obszary: honmaru (główny, centralny krąg obrony), ni-no-maru (drugi krąg) i niektóre ogrody na zewnątrz od nich. Całość jest otoczona murami i fosą[3].
Główna, wewnętrzna część obronna zamku, honmaru, mieściła drugi kompleks pałacowy i pięciopiętrowy donżon (tenshu). Obie konstrukcje zostały zniszczone przez pożary w XVIII wieku i nigdy nie zostały odbudowane.
Po upadku siogunatu (restauracja Meiji) cesarska rezydencja została przeniesiona z willi Katsura do zamku Nijō i pozostaje tam do dziś jako pałac Honmaru Goten[3].
Pałac Ni-no-maru Goten służył jako rezydencja i urząd sioguna podczas jego wizyt w Kioto. Zachowany w pierwotnej formie składa się z wielu oddzielnych pawilonów, które są połączone ze sobą korytarzami ze „słowiczymi podłogami” (uguisu-bari), które wydają ćwierkający dźwięk, gdy się po nich chodzi. Miało to na celu zapewnienie bezpieczeństwa osób przebywających wewnątrz przed różnego rodzaju intruzami. Pokoje pałacowe są pokryte tatami i mają bogato zdobione sufity i przesuwne panele fusuma[3].
Galeria
Przypisy
- ↑ Pascal Japonia 2015 ↓, s. 96.
- ↑ Japan Castle ↓.
- ↑ a b c d Nijo Castle (Nijojo). japan-guide.com, 2021. [dostęp 2021-05-26]. (ang.).
Bibliografia
- Jagna Nieuważny, Agata Fijałkowska: Japonia. Bielsko-Biała: Wydawnictwo Pascal, 2015. ISBN 978-83-7642-609-9.
- Nijo Castle. Guide to Japan castles. [dostęp 2021-02-10]. (ang.).
Media użyte na tej stronie
Autor: Maximilian Dörrbecker (Chumwa), Licencja: CC BY-SA 3.0
Location map of Japan
Equirectangular projection.
Geographic limits to locate objects in the main map with the main islands:
- N: 45°51'37" N (45.86°N)
- S: 30°01'13" N (30.02°N)
- W: 128°14'24" E (128.24°E)
- E: 149°16'13" E (149.27°E)
Geographic limits to locate objects in the side map with the Ryukyu Islands:
- N: 39°32'25" N (39.54°N)
- S: 23°42'36" N (23.71°N)
- W: 110°25'49" E (110.43°E)
- E: 131°26'25" E (131.44°E)
Autor: Keith Pomakis, Licencja: CC BY-SA 2.5
Panoramic view of buildings containing Ninomaru reception rooms at Nijo Castle in Kyoto, Japan. Stitched from 2 images using Canon PhotoStitch 3.1.
Autor: DXR, Licencja: CC BY-SA 3.0
One of the buildings of Honmaru Palace, part of Nijo Castle, Kyoto