Zamek w Horożance

Zamek w Horożance
Państwo

 Ukraina

Obwód

 tarnopolski

Miejscowość

Horożanka

Typ budynku

zamek

Ukończenie budowy

XVI

Ważniejsze przebudowy

XIX

Pierwszy właściciel

Makowieccy

Kolejni właściciele

Chojeccy, Stanisław Malinowski,

Położenie na mapie obwodu tarnopolskiego
Mapa konturowa obwodu tarnopolskiego, po lewej nieco na dole znajduje się punkt z opisem „Zamek w Horożance”
Położenie na mapie Ukrainy
Ziemia49°09′N 24°55′E/49,150000 24,916667

Zamek w Horożance – obronny zameczek wybudowany w XVI w. przez ród Makowieckich herbu Pomian[1].

Położenie, historia

Warownia usytuowana była na zachodnim brzegu Horożanki, która jest dopływem Dniestru[2]. Zamek w trakcie wielu wojen i napaści był niszczony, po czym zawsze stawiano go na nowo[1].

Architektura

Do budowy zamku zastosowano grubo ciosany kamień. Warownia wybudowana na rzucie prostokąta składała się z budynku mieszkalnego z basztami na rogach, który otaczał spory wał i fosa. Do budynku prowadziła sień przechodząca w korytarz. Z korytarza można było dostać się do paru pokoi[1]. Wjazd do zamku wiódł przez most zwodzony. Pod budynkiem mieszkalnym znajdowały się piwnice z tunelem ucieczkowy do lasu długości 5 km. W kolejnych latach wejście do tunelu zamurowano. W XIX w. rozebrano średniowieczny most zwodzony, zniwelowano wały ziemne i zasypano fosy[1].

Dwór

Przez wieki warownia zamieniła się w ruinę, na której resztkach zbudowano dwór[2]. Do starej kondygnacji z ciosanego kamienia dobudowano drugą z cegły i drewna. Resztki baszt przebudowano na pokoje basztowe a całość nakryto czterospadowym dachem. Parter wiekowego zamku oraz gotyckie piwnice stały się ozdobą nowego wybudowanego dworu. Na początku XIX w. majątek należał do rodu Chojeckich, a następnie do Stanisława Malinowskiego od 1850 r.[2] herbu Ślepowron, który miał trzy córki. Horożanka przypadła Joannie[1].

Przypisy

  1. a b c d e Horożanka. [dostęp 2013-08-10].
  2. a b c Filip Sulimierski, Bronisław Chlebowski, Władysław Walewski: Słownik geograficzny Królestwa Polskiego i innych krajów słowiańskich, t. III. Warszawa: 1880–1902, s. 155.

Bibliografia

  • Filip Sulimierski, Bronisław Chlebowski, Władysław Walewski, Słownik geograficzny Królestwa Polskiego i innych krajów słowiańskich, t. III, Warszawa, 1880–1902, s. 154-55.
  • Aftanazy Roman, Dzieje rezydencji na dawnych kresach Rzeczypospolitej. Województwo ruskie, Ziemia Halicka i Lwowska, T. 7, wyd. 2 przejrzane i uzupełnione, Zakład Narodowy im. Ossolińskich, Wrocław, Warszawa, 1995, ISBN 83-04-03701-7 całość, ISBN 83-04-04229-0 t. 7, ss. 74-76

Linki zewnętrzne

Media użyte na tej stronie

Ternopil Oblast location map.svg
Autor: RosssW, Licencja: CC BY-SA 4.0
Районы Тернопольской области с 17 июля 2020 года
Legenda ruiny.svg
Symbol ruin do legendy mapy