Zamek w Husiatynie
![]() | |
Państwo | |
---|---|
Obwód | |
Miejscowość | |
Typ budynku | zamek |
Rozpoczęcie budowy | 1630 r. |
Zniszczono | 1648 r., 1914-18 |
Pierwszy właściciel | Marcin Kalinowski |
Kolejni właściciele | Kalinowscy, Potoccy, Zabielscy, Gołuchowscy |
Położenie na mapie Ukrainy (c) Karte: NordNordWest, Lizenz: Creative Commons by-sa-3.0 de | |
![]() |
Zamek w Husiatynie – zbudowany w 1630 r. na urwistym brzegu rzeki Zbrucz, na północ od centrum miasta[1].
Historia
Zamek powstał jako fortalicja kresowa z inicjatywy Marcina Kalinowskiego, hetmana polnego koronnego. Kiedy hetman trafił do niewoli tatarskiej w 1648 r., warownia została zdobyta i zniszczona przez Kozaków. Szybko odbudowana zdołała obronić się jeszcze przed Kozakami i Tatarami w 1653 r. i przed wojski moskiewskimi w 1655 r. Pomimo zwycięstwa warownia była poważnie uszkodzona[2]. Zamek był oblegany i zdobyty w czasie wojny polsko-tureckiej w latach 70-80. XVII w. W 1683 r. po klęsce Turków pod Wiedniem został odbity przez wojska polskie pod dowództwem Jędrzeja Potockiego, kasztelana krakowskiego. Jednakże Turcy wycofując się zniszczyli mury obronne miasta i częściowo także zamku[2]. Dotrwał w dobrym stanie do końca I Rzeczypospolitej[1]. Istniejący w stanie wpół ruiny zamek sprzedał Agenor Romuald Gołuchowski w pierwszej połowie XIX wieku miejscowemu rabinowi, który rozebrał budowlę i zbudował dla siebie nowy pałac i bożnicę, które zostały całkowicie zniszczone w latach 1914-18[3], w czasie I wojny światowej[2]. Do naszych czasów dotrwał jako kompletna ruina, z której niewiele się zachowało[1]. Ślady starych murów opierają się końcami o bieg rzeki[4].
Właściciele i goście
Do 1729 r. budowla należała do rodziny Kalinowskich, następnie Potockich, a od 1819 r.[4] zakupili majątek hr. Zabielscy[2], których był własnością do połowy XIX w.[4], kiedy został siedzibą żydowskiego cadyka[1]. W swojej historii na zamku gościli królowie polscy Władysław IV Waza oraz Jan Kazimierz Waza[2].
Przypisy
- ↑ a b c d Aleksander Strojny, Krzysztof Bzowski, Artur Grossman: Ukraina zachodnia: tam szum Prutu, Czeremoszu... Kraków: Wyd. Bezdroża, 2005, s. 278. ISBN 83-921981-6-6.
- ↑ a b c d e Husiatyn. [dostęp 2013-08-10].
- ↑ Roman Aftanazy, Dzieje rezydencji na dawnych kresach Rzeczypospolitej, wyd. drugie przejrzane i uzupełnione, t. 9: Województwo podolskie, Wrocław: Zakład Narodowy im. Ossolińskich, 1996, s. 107-109, ISBN 83-04-04268-1, ISBN 83-04-03701-7 (całość) .
- ↑ a b c Filip Sulimierski, Bronisław Chlebowski, Władysław Walewski: Słownik geograficzny Królestwa Polskiego i innych krajów słowiańskich, t. III. Warszawa: 1880–1902, s. 223-26.
Bibliografia
- Filip Sulimierski, Bronisław Chlebowski, Władysław Walewski, Słownik geograficzny Królestwa Polskiego i innych krajów słowiańskich, t. III, Warszawa, 1880–1902, s. 223-226.
- Ukraina zachodnia: tam szum Prutu, Czeremoszu..., zespół red. A. Strojny, K. Bzowski, A. Grossman, Kraków, Wyd. Bezdroża, 2005, s. 278, ISBN 83-921981-6-6.
Linki zewnętrzne
- Husiatyn, [w:] Słownik geograficzny Królestwa Polskiego, t. III: Haag – Kępy, Warszawa 1882, s. 223 .
- Zamek w Husiatynie
Media użyte na tej stronie
Autor: RosssW, Licencja: CC BY-SA 4.0
Районы Тернопольской области с 17 июля 2020 года
(c) Karte: NordNordWest, Lizenz: Creative Commons by-sa-3.0 de
Location map of Ukraine
Symbol ruin do legendy mapy
Герб Гусятина