Zamek w Krasiczynie

Zamek w Krasiczynie

nr rej. A-321 z 26.06.1968:
Państwo	Polska
Miejscowość	Krasiczyn
Adres	Krasiczyn 179 37-741
Typ budynku	Zamek
Styl architektoniczny	Manieryzm
Architekt	Galeazzo Appiani
Rozpoczęcie budowy	1580
Ukończenie budowy	1631
Ważniejsze przebudowy	1594-1614
Zniszczono	1726
Odbudowano	od 1970
Pierwszy właściciel	Stanisław Krasicki
Kolejni właściciele	Marcin Krasicki Jan Tarło Leon Ludwik Sapieha
Położenie na mapie gminy Krasiczyn Zamek w Krasiczynie
Położenie na mapie Polski (c) Karte: NordNordWest, Lizenz: Creative Commons by-sa-3.0 de Zamek w Krasiczynie
Położenie na mapie województwa podkarpackiego Zamek w Krasiczynie
Położenie na mapie powiatu przemyskiego Zamek w Krasiczynie
49°46′34″N 22°38′57″E/49,776111 22,649167
Strona internetowa

Zamek w Krasiczynie – zamek wybudowany w stylu renesansowo-manierystycznym, pierwotnie zbudowany na przełomie XVI i XVII w. Budowę zamku rozpoczął Stanisław Krasicki. Charakterystyczne dla niego są 4 odmienne wieże narożne: Boska, Papieska, Królewska i Szlachecka^[1]. Zamek jest otoczony parkiem. Od 20 kwietnia 2018 roku nosi status Pomnika Historii.

Historia

W 3. ćw. XVI w. Jakub Krasicki wzniósł drewniano-murowane fortalicjum na rzucie czworoboku, w skład którego wchodziła murowana brama tkwiąca nadal w skrzydle północnym zamku, drewniany dwór oraz wały ziemne i fosy. Około 1580 r. z inicjatywy kasztelana przemyskiego Stanisława Krasickiego zbudowano murowany zamek na planie czworoboku, z czterema basztami-bastejami w narożach, otoczony stawami^[2]. Wzdłuż muru, po wschodniej stronie, zbudowano skrzydło mieszkalne. Od północy i zachodu pałac otaczały rozlewiska, podnosząc możliwości obrony. Stanisław był także założycielem pobliskiego miasteczka, które powstawało w latach 1615-1620.

Zamek w latach 1598-1633 został rozbudowany na polecenie wojewody podolskiego Marcina Krasickiego, który przekształcił go w manierystyczną siedzibę rezydencjonalno-obronną. Podwyższono wtedy kurtyny i baszty, zaopatrując je w ozdobne, ażurowe attyki. Jedną z baszt przekształcono na kaplicę i nakryto kopułą a bramę w skrzydle zach. nadbudowano o wieżę, tzw. Zegarową, a od strony dziedzińca dodano piętrową loggię. Wzniesiono dwukondygnacyjne mieszkalne skrzydło wschodnie. Od strony dziedzińca wzniesiono parterowe krużganki.

Widok od strony fosy

Wtedy w narożu północno-zachodnim założenia zamkowego powstała Baszta Papieska. Swą nazwę zawdzięcza temu, że znajdowały się tam pokoje gościnne przeznaczone dla wysokich dostojników kościelnych. Prawdopodobnie gościł tam nuncjusz papieski Cosimo de Torres, który to w kaplicy znajdującej się w Baszcie Boskiej wręczyć miał miecz poświęcony przez papieża, starającego się skłonić Polaków do wzięcia udziału w wojnie z Turkami. Sufity w tych komnatach zdobiły dekoracje malarskie i snycerskie. Były tam obrazy związane z elekcją papieża i jego wjazd do Watykanu oraz portrety papieży. Na zewnątrz ozdobiona była dekoracjami sgraffitowymi. Baszta papieska ozdobiona jest attyką.

W latach 1594-1614 rozbudowano skrzydło północne, umieszczając tam pokoje właściciela oraz najbardziej reprezentacyjną komnatę, tzw. Izbę Stołową Wielką Królewską. Zbudowano kolejne baszty, którym nadano nazwy: Boska, Królewska i Szlachecka. Miało to wraz z Basztą Papieską odzwierciedlać wieczny porządek oraz role Kościoła, króla, papieża i szlachty.

W rękach Krasickich zamek pozostawał do 1687 r., kiedy to na krótko przeszedł w ręce Modrzewskich, a następnie Tarłów^[3]. W następnych latach zamek trafił w ręce wojewody lubelskiego Jana Tarły, który był stronnikiem Augusta II, co spowodowało, że w roku 1726 Krasiczyn został najechany przez wojska rosyjskie i Kozaków. Zamek został poważnie zniszczony. Zrabowano wyposażenie komnat, zdewastowano zamkową kaplicę oraz zniszczono Basztę papieską. Podczas odbudowy skrzydło północne zostało podwyższone o jedno piętro i nakryte dachem mansardowym, wykonano nowy hełm wieży zegarowej, przekształcono wnętrza drugiego piętra skrzydła wschodniego oraz zmieniono kształt wielu okien. Elewacje zamku otynkowano, zasłaniając dekoracje sgraffitowe^[3].

W 1834 r. Krasiczyn wraz z innymi wsiami został zakupiony przez Leona Sapiehę i w rękach Sapiehów Krasiczyn pozostał do 1939. Urodził się tu m.in. kardynał Adam Stefan Sapieha. Sapiehowie wprowadzili zwyczaj sadzenia drzew w pałacowym parku po narodzinach każdego dziecka: syna – dębu, córki – lipy. Drzewa te rosną do tej pory.

W 1852 roku w zamku wybuchł pożar powodując znaczne zniszczenia, które usunięto podczas prac remontowo-budowlanych prowadzonych około 1860 roku. Po uszkodzeniach z czasów I wojny światowej, po 1928 roku zamek był restaurowany pod kierunkiem Adolfa Szyszko-Bohusza^[3].

Na początku II wojny światowej zamek został ograbiony przez żołnierzy sowieckich. W 1940 na terenie zamku filmowcy sowieccy kręcili antypolski film pt. „Wiatr ze Wschodu”, uzasadniający inwazję ZSRR na Polskę 17 września 1939. W 1941 istniały w pobliżu umocnienia Linii Mołotowa (Przemyski Rejon Umocniony).

Po II wojnie światowej w zamku mieściło się Technikum Leśne, a od lat 70. XX w. mecenat nad nim sprawowała Fabryka Samochodów Osobowych w Warszawie. Po likwidacji FSO w 1996 roku zamek wraz z parkiem przejęła Agencja Rozwoju Przemysłu i przeprowadziła prace remontowo-budowlane i konserwatorskie.

Obecnie w zespole zamkowo-parkowym znajduje się hotel i restauracja. Niektóre części zamku są udostępnione do zwiedzania w grupach z przewodnikiem. W okresie ferii zimowych oraz wakacji letnich w zamku są organizowane wyjazdy zimowiska i kolonie tematyczne dla dzieci i młodzieży z całej Polski^[4].

W czerwcu 2013 Wojewódzki Sąd Administracyjny w Warszawie uwzględnił skargę Michała Sapiehy, który stara się o zwrot zamku w Krasiczynie. WSA uchylił decyzję ministra transportu, iż zamku nie można zwrócić z powodu „nieodwracalnych skutków prawnych”.

Kolonie tematyczne dla dzieci w Zamku w Krasiczynie.

Architektura

Zamek został wybudowany w stylu renesansowo-manierystycznym na planie czworokąta z wewnętrznym dziedzińcem i czterema basztami:

• Boska, z kopułą na szczycie; mieściła kaplicę
• Papieska, zwieńczona attyką, będącą kopią papieskiej korony Klemensa VIII; znajdowały się w niej pokoje gościnne przeznaczone dla wysokich dostojników kościelnych
• Królewska, z sześcioma małymi narożnymi wieżyczkami; mieściły się w niej apartamenty królewskie
• Szlachecka, zwieńczona koroną – kopią korony króla Zygmunta III Wazy^[5].

• 

  Baszta Boska

• 

  Baszta Papieska

• 

  Baszta Królewska

• 

  Baszta Szlachecka

• 

  Widok ogólny zamku

Zewnętrzne i wewnętrzne ściany zamku pokrywa dekoracja sgraffitowa, w sumie zajmuje ona dużą powierzchnię – 7000 m²^[6].

Wzdłuż południowego i zachodniego skrzydła dziedzińca biegną krużganki.

Przypisy

Bibliografia

• Koperski A., Sprawozdanie z badań archeologiczno-architektonicznych prowadzonych w Krasiczynie, pow. Przemyśl w 1967 roku, Materiały i Sprawozdania Rzeszowskiego Ośrodka Archeologicznego za rok 1967, 1967, s. 157–161
• Kunysz A., Badania archeologiczno-architektoniczne w Krasiczynie, pow. Przemyśl, Sprawozdania Rzeszowskiego Ośrodka Archeologicznego za rok 1965, rok 1966, s. 106–111
• Proksa M., Studia nad zamkami i dworami ziemi przemyskiej od połowy XIV do początków XVIII wieku, Archiwum Państwowe w Przemyślu, Przemyskie Towarzystwo Archiwistyczne “Archiwariusz” w Przemyślu, Przemyśl 2001
• Platowska-Sapetowa I., Kaplica w baszcie Boskiej Zamku w Krasiczynie [w:] I. Platowska-Sapetowa (ed.), Adam Stefan Kardynał Sapieha. Pasterz dobry, książę niezłomny 1867–1951, Wydawnictwo De Arte, Łańcut 2002, s.383–416
• Rudkowski T., Polskie sgraffita renesansowe, Wydawnictwo DiG, Warszawa 2006
• Wolski K., Krasiczyn – rys dziejów zamku i latyfundium krasiczyńskiego, Rocznik Przemyski 9(2) 1962, s.301–336
• Zlat M., Zamek w Krasiczynie [w:] M. Walicki (ed.), Studia renesansowe, 3, Wrocław 1963, Zakład Narodowy im. Ossolińskich, s.5–149

Linki zewnętrzne

• Zamek Krasiczyn
• Kolonie tematyczne dla dzieci i młodzieży w Zamku w Krasiczynie
• Archiwalne widoki zamku w bibliotece Polona
• Najbardziej niezwykłe kolonie i zimowiska w polskich zamkach i pałacach QUATRONUM