Zamek w Mikulińcach

Zamek w Mikulińcach
Zamek w Mikulińcach,
Микулинецький замок,
замок у Микулинцях
Ilustracja
Fragment ruin zamku w Mikulińcach
Państwo

 Ukraina

Obwód

 tarnopolski

Miejscowość

Mikulińce

Typ budynku

zamek

Ukończenie budowy

1550

Pierwszy właściciel

Anna Jordanowa

Kolejni właściciele

Zborowscy, Stanisław Koniecpolski, Sieniawscy, Lubomirscy, Mniszchowie, Konopkowie

Położenie na mapie obwodu tarnopolskiego
Mapa konturowa obwodu tarnopolskiego, w centrum znajduje się punkt z opisem „Zamek w Mikulińcach”
Położenie na mapie Ukrainy
Ziemia49°23′N 25°36′E/49,383333 25,600000

Zamek w Mikulińcachzamek wybudowany w 1550 r. w Mikulińcach przez Annę Jordanową[1] z rodu Sieniawskich, małżonkę Wawrzyńca Spytka Jordana[2] z Zakliczyna, kasztelana krakowskiego[3].

Historia

Zamek w Mikulińcach. Schemat
Rynek i pałac w dali, na starej pocztówce

Warownia położona na górze, na prawym brzegu Seretu, była często napadana i najeżdżana, ponieważ stała na tak zwanym szlaku tatarskim. W 1675 roku podczas najazdu Ibrahima Szyszmana zamek został oblężony przez Turków, po 15-dniowej obronie poddał się pod warunkiem, że załoga i mieszkańcy zostaną puszczeni wolno. Najeźdźcy nie dotrzymali umowy. Dowództwo (m.in. komendant zamku niejaki Orchyjowski z trzema synami) zostali zamordowani poprzez nabicie na pale, resztę obrońców uprowadzono w niewolę.[4][3] Przez pewien okres warownia była siedzibą rodu Zborowskich, przekazana jako wiano przez Zofię, córkę Wawrzyńca Spytka Jordana[5], która poślubiła Samuela Zborowskiego[6][7]. W 1637 r. warownię zakupił Stanisław Koniecpolski, kasztelan krakowski, hetman wielki koronny[3]. Kolejnymi posiadaczami zamku byli Sieniawscy, Lubomirscy i Mniszchowie[3]. Pod koniec XIX w. zamek został przebudowany na stajnie.

Pałac w Mikulińcach

Od połowy XVIII w. właścicielką zamku była Ludwika Potocka z rodu Mniszchów, kasztelanka krakowska, która dobra te odkupiła od Lubomirskich i zbudowała obecny pałac[3]. W 1792 r. posiadaczem pałacu była rodzina bar. Konopków[3]. Na początku XIX w. Jan Konopka urządził w części sal zamkowych fabrykę sukna, która nie mogła wytrzymać konkurencji z fabrykami istniejącymi w zachodnich prowincjach austriackich[3]. W pałacu obecnie funkcjonuje sanatorium fizykoterapeutyczne. Dawne wnętrza zaadaptowano na działalność medyczną i nie posiadają już stylowych cech[7].

Architektura

Zamek w XVI wieku był budynkiem mieszkalnym posiadającym cztery skrzydła o długości 75 m i duże piwnice. Jego zewnętrzne mury były grube na 2 m. Wewnątrz warowni był dziedziniec, do którego prowadziły bramy wjazdowe, znajdujące się od wschodniej i zachodniej strony. Baszty wysokie na trzy kondygnacje ze strzelnicami na działa stały w trzech narożach[7].

Galeria zdjęć

Przypisy

  1. Anna Sieniawska. genealogia.grocholski.pl. [dostęp 2014-01-09].
  2. Roman Aftanazy, Dzieje rezydencji na dawnych kresach Rzeczypospolitej, wyd. drugie przejrzane i uzupełnione, t. 7: Województwo ruskie, Ziemia Halicka i Lwowska, Wrocław: Zakład Narodowy im. Ossolińskich, 1995, s. 116-123, ISBN 83-04-04229-0, ISBN 83-04-03701-7 (całość).
  3. a b c d e f g Mikulińce, [w:] Słownik geograficzny Królestwa Polskiego, t. VI: Malczyce – Netreba, Warszawa 1885, s. 412.
  4. Aleksander Czołowski, Wojna polsko-turecka 1675 r.: początki wojny - bitwa pod Lwowem - oblężenie Trembowli, polona.pl, 1894 [dostęp 2022-01-29].
  5. Spytek Wawrzyniec Jordan. genealogia.grocholski.pl. [dostęp 2014-01-09].
  6. Samuel Zborowski. genealogia.grocholski.pl. [dostęp 2014-01-09].
  7. a b c Mikulińce. [dostęp 2013-08-25].

Bibliografia

Linki zewnętrzne

Media użyte na tej stronie

Ternopil Oblast location map.svg
Autor: RosssW, Licencja: CC BY-SA 4.0
Районы Тернопольской области с 17 июля 2020 года
Микулинці замок.png
Микулинці замок
Legenda ruiny.svg
Symbol ruin do legendy mapy
Pocztowka z Mikuliniec.jpg
Pocztówka z początku XX wieku
Zamek wMikulincach Schemat.jpg
Autor: Tomasz Leśniowski, Licencja: CC BY-SA 4.0
Zamek w Mikulińcach. Schemat
Forteca mykulynci 1.jpg
Autor: Bumbaka, Licencja: CC-BY-SA-3.0
Микулинці