Zamek w Rychtach
![]() Pozostałość zamku | |
Państwo | |
---|---|
Miejscowość | Rychty |
Inwestor | Stefan Humięcki |
Ukończenie budowy | 1507 r. |
Pierwszy właściciel | Humieccy |
Kolejni właściciele | Trzeciescy, Płońscy, Konstanty Podwysocki, Rożałowscy |
Położenie na mapie Ukrainy (c) Karte: NordNordWest, Lizenz: Creative Commons by-sa-3.0 de | |
![]() |
Zamek w Rychtach – wybudowany w 1507 r.[1] przez Stefana[2] Humięckiego[3].
Położenie
Zamek zbudowany na zboczu skalistego wzgórza opadającego ku stawowi[4], który tworzy Żwanczyk[5].
Historia
W czasach, gdy komendantem był Wołodyjowski obronny zamek oblegany był przez wojska kozackie i tureckie. W 1762 r. Turcy zrabowali zamek a mieszkańców złupili, zabijając przy tym 54 osoby. Od 1672 r., przez ponad dwadzieścia lat, zamek był pod władaniem Turków[6]. W zamkowych podziemiach trzymano konie baszy i wypuszczano je na okoliczne łąki nad rzeką Kizią. Miejsce to nazwano Paszówką[5]. W kolejnych latach zamek był własnością rodziny Humieckich herbu Junosza, która przebudowała zamek, potem do rodziny Trzecieskich a od 1815 r. do Płońskich. Od 1848 r. właścicielem był znany badacz przeszłości Konstanty Podwysocki, po którego śmierci drogą wiana przeszedł do Rożałowskich[5].
Pałac
W połowie XIX w. Konstanty Podwysocki wybudował dwupiętrowy pałac z wykorzystaniem starych murów zamkowych[3], do którego wejście prowadziło przez bramę w ryzalicie zwieńczonym tympanonem[6]. Dom mieszkalny właściciela, przerobiony z dawnego zamku, bez zmiany pierwotnych jego zarysów, wznosił się na krańcu lasem porosłej skały[5]. Pałac spalony 1917 r. po 1945 r. rozebrano[6].
Architektura, wyposażenie
Obronny zamek był budowlą mała składającą się z prostokąta długiego na 50 a szerokiego na 13 m, otoczonego murem grubym na 1,5 m, po rogach którego znajdowały się cztery dwukondygnacyjne baszty[5]. Przy murze, vis-a-vis bramy głównej, znajdował się budynek mieszkalny[6]. W XIX w. w rogach starego dziedzińca stały relikty dawnej warowni: 4. czworoboczne baszty, kiedyś sprzężone murem i zwieńczone stożkowatym dachem[6]. Pod koniec XIX w. w pałacu znajdowała się cenna biblioteka, licząca 12.000 tomów, oraz inne zbiory naukowe oraz dzieła sztuki, które znalazły się w posiadaniu hr. Działyńskiego[5].
Przypisy
- ↑ Wynika to z tablicy znalezionej przy restauracji domu
- ↑ Antoni Urbański: Z czarnego szlaku i tamtych rubieży: zabytki polskie przepadłe na Podolu, Wołyniu, Ukrainie. Gdańsk: Oficyna Wydawnicza "Graf": 1991, s. 16.
- ↑ a b Roman Aftanazy, Dzieje rezydencji na dawnych kresach Rzeczypospolitej, wyd. drugie przejrzane i uzupełnione, t. 9: Województwo podolskie, Wrocław: Zakład Narodowy im. Ossolińskich, 1996, s. 307-310, ISBN 83-04-04268-1, ISBN 83-04-03701-7 (całość) .
- ↑ Antoni Urbański Z czarnego szlaku i tamtych rubieży : zabytki polskie przepadłe na Podolu, Wołyniu, Ukrainie, Gdańsk: Oficyna Wydawnicza "Graf", 1991, s. 16
- ↑ a b c d e f Filip Sulimierski, Bronisław Chlebowski, Władysław Walewski: Słownik geograficzny Królestwa Polskiego i innych krajów słowiańskich, t. X. Warszawa: 1880–1902, s. 74-75.
- ↑ a b c d e Rychty. [dostęp 2013-09-01].
Linki zewnętrzne
- Rychty, [w:] Słownik geograficzny Królestwa Polskiego, t. X: Rukszenice – Sochaczew, Warszawa 1889, s. 74 .
- Zamek w Rychtach
Media użyte na tej stronie
(c) Karte: NordNordWest, Lizenz: Creative Commons by-sa-3.0 de
Location map of Ukraine
Autor: RosssW, Licencja: CC BY-SA 4.0
Районы Хмельницкой области с 17 июля 2020 года
Autor: Катерина Байдужа (SvartKat), Licencja: CC BY-SA 3.0
To jest zdjęcie miejsca lub budynku wpisanego do Państwowego Rejestru Zabytków Nieruchomych Ukrainy pod numerem: 68-224-0099