Zanokcica skalna

	Zanokcica skalna
	Zanokcica skalna
	Systematyka
Domena	eukarionty
Królestwo	rośliny
Podkrólestwo	rośliny zielone
Nadgromada	telomowe
Gromada	naczyniowe
Klasa	paprocie
Podklasa	paprotkowe
Rząd	paprotkowce
Rodzina	zanokcicowate
Rodzaj	zanokcica
Gatunek	zanokcica skalna
	Nazwa systematyczna
	Asplenium trichomanes L.; Sp. Pl.: 1080 (1753)
Synonimy
	Athyrium trichomanes (L.) Shafer; Chamaefilix trichomanes (L.) Farw.;
	Athyrium trichomanes (L.) Shafer; Chamaefilix trichomanes (L.) Farw.;

Zanokcica skalna (Asplenium trichomanes L.) – gatunek należący do rodziny zanokcicowatych. Występuje w Europie, Azji, Afryce, Australii, Nowej Zelandii i Ameryce Północnej^[4]. W Polsce częsta na południowym niżu i w górach.

Morfologia

Pokrój

Pokrój: Roślina trwała o wysokości od 15 do 20 cm^[5].
Liście: Podłużnie jajowate, pojedynczo pierzaste, o odcinkach siedzących lub prawie siedzących, o ogonkach u nasady kłącza błyszcząco czerwonawych, o osi wraz z najwyższą częścią ogonka zielonych. Odcinki liściowe na krótkich, cienkich ogonkach.

Biologia i ekologia

Zarodnikuje od lipca do sierpnia. Rośnie w szczelinach zacienionych skał. Gatunek charakterystyczny klasy Asplenietea rupestria^[6]. Liczba chromosomów 2n = 72^[7].

Zastosowanie

Ziele zanokcicy skalnej (Herba Adianthi rubri) zawiera rzadki aminokwas N-acetylornitynę. Było ono stosowane w medycynie naturalnej jako środek wykrztuśny.

Przypisy

↑ Michael A.M.A. Ruggiero Michael A.M.A. i inni, A Higher Level Classification of All Living Organisms, „PLOS ONE”, 10 (4), 2015, e0119248, DOI: 10.1371/journal.pone.0119248, PMID: 25923521, PMCID: PMC4418965 [dostęp 2021-02-28] (ang.).
↑ The Pteridophyte PhylogenyT.P.P. Group The Pteridophyte PhylogenyT.P.P., A community-derived classification for extant lycophytes and ferns, „Journal of Systematics and Evolution”, 54 (6), 2016, s. 563–603, DOI: 10.1111/jse.12229 .
↑ ^a ^b Asplenium trichomanes L.. W: Plants of the World online [on-line]. Royal Botanic Gardens, Kew. [dostęp 2020-12-28].
↑ Asplenium trichomanes na Germplasm Resources Information Network (GRIN) [dostęp 2014-01-24].
↑ F. Činčura, V. Feráková, J. Májovský, L. Šomšak, J. Záborský: Pospolite rośliny środkowej Europy. Warszawa: Państwowe Wydawnictwo Rolnicze i Leśne, 1990, s. 70. ISBN 83-09-01473-2.
↑ WładysławW. Matuszkiewicz WładysławW., Przewodnik do oznaczania zbiorowisk roślinnych Polski, Warszawa: Wydawnictwo Naukowe PWN, 2001, ISBN 83-01-13520-4, OCLC 749271059 .
↑ Asplenium trichomanes na Flora of China [dostęp 2014-01-24].

Bibliografia

Bolesław Broda, Jakub Mowszowicz: Przewodnik do oznaczania roślin leczniczych, trujących i użytkowych. Warszawa: Państwowy Zakład Wydawnictw Lekarskich, 1973.

[ruggiero-1] Michael A.M.A. Ruggiero Michael A.M.A. i inni, A Higher Level Classification of All Living Organisms, „PLOS ONE”, 10 (4), 2015, e0119248, DOI: 10.1371/journal.pone.0119248, PMID: 25923521, PMCID: PMC4418965 [dostęp 2021-02-28] (ang.).

[ppgI-2] The Pteridophyte PhylogenyT.P.P. Group The Pteridophyte PhylogenyT.P.P., A community-derived classification for extant lycophytes and ferns, „Journal of Systematics and Evolution”, 54 (6), 2016, s. 563–603, DOI: 10.1111/jse.12229 .

[powo-3] Asplenium trichomanes L.. W: Plants of the World online [on-line]. Royal Botanic Gardens, Kew. [dostęp 2020-12-28].

[4] Asplenium trichomanes na Germplasm Resources Information Network (GRIN) [dostęp 2014-01-24].

[prse90-5] F. Činčura, V. Feráková, J. Májovský, L. Šomšak, J. Záborský: Pospolite rośliny środkowej Europy. Warszawa: Państwowe Wydawnictwo Rolnicze i Leśne, 1990, s. 70. ISBN 83-09-01473-2.

[6] WładysławW. Matuszkiewicz WładysławW., Przewodnik do oznaczania zbiorowisk roślinnych Polski, Warszawa: Wydawnictwo Naukowe PWN, 2001, ISBN 83-01-13520-4, OCLC 749271059 .

[7] Asplenium trichomanes na Flora of China [dostęp 2014-01-24].

[1]

[2]

[3]

[4]

[5]

[6]

[7]

Navigation

Nawigacja

Portale tematyczne