Zaprzeczenie
Zaprzeczenie – nieświadomy mechanizm obronny w psychologii i psychoanalizie[1]. Klasyfikowany jako niedojrzały lub prymitywny mechanizm obronny.
Zaprzeczanie to fałszowanie obrazu teraźniejszości poprzez nieprzyjmowanie do wiadomości realnych faktów, w celu odsunięcia negatywnych myśli i uczuć, które mogłyby się z tym wiązać. Spostrzeganie rzeczywistości zachodzi z unikaniem uświadomienia sobie jej przykrych aspektów.
Stosowanie przez daną osobę mechanizmu obronnego jakim jest zaprzeczanie jest często w sprzeczności z obrazem społecznym danej osoby - wydaje się sprzeczne z jej wykształceniem, pozycją czy poziomem inteligencji.
Przykłady
- Alkoholik, który twierdzi, że nie jest uzależniony, bo może w każdej chwili przestać.
- Rodzic, który nie wierzy w śmierć dziecka i wciąż czeka na jego powrót do domu.
- Osoba cierpiąca na nieuleczalną chorobę, twierdząca, że jest zdrowa.
- Osoba uzależniona np. od papierosów czy alkoholu negująca całkowicie ich negatywny wpływ na zdrowie.