Zarzecze (Wilno)

Zarzecze
—Rejon Wilna—
Ilustracja
Zarzecze, ulica Zarzeczna (2005)
Państwo Litwa
Okręgwileński
RejonWilno
MiastoWilno
Położenie na mapie Wilna
Mapa konturowa Wilna, w centrum znajduje się punkt z opisem „Zarzecze”
Położenie na mapie Litwy
Ziemia54°40′50″N 25°17′49″E/54,680556 25,296944
Portal Litwa, Łotwa i Estonia
Zarzecze, most Zarzeczny
Tablica graniczna dzielnicy

Zarzecze[1] (lit. Užupis) – część Wilna, na Starym Mieście i Rossie, na prawym brzegu Wilejki, na wschód od Starego Miasta i na zachód od Belmontu.

We wschodniej części Zarzecza znajduje się cmentarz Bernardyński[2].

Zabytkowa dzielnica Wilna. Od centralnej części starego miasta oddzielona rzeką Wilejką, z czym związana jest także jej nazwa. Zgodnie z aktualnym podziałem administracyjnym większa część Zarzecza wchodzi w skład Starego Miasta, zaś wschodnie peryferie w skład dzielnicy Rossa.

Uchodzi za jedną z najbardziej urokliwych części miasta, choć była do niedawna niezwykle zaniedbana. Przed wojną zamieszkana przez dużą społeczność żydowską. Później znana była jako ulubione miejsce bohemy artystycznej i ludzi z marginesu społecznego[3]. Zarzecze, czasami również nazywane jest wileńskim Montmartre.[3].

W latach 1934–1936[4] na Zarzeczu mieszkali Konstanty Ildefons i Natalia Gałczyńscy, tam też urodziła się córka poety Kira Gałczyńska[5][3]. Na Zarzeczu dzieciństwo spędził Bernard Ładysz[3].

Przy ul. Zarzecznej 24 znajduje się Dom Laskarysów, w którym mieszkał m.in. Ferdynand Ruszczyc[6].

Przypisy

  1. ↑ Skorowidz miejscowości Rzeczypospolitej Polskiej. T. 1: Województwo wileńskie. Warszawa: Główny Urząd Statystyczny Rzeczypospolitej Polskiej, 1938, s. 63.
  2. ↑ Przemysław Włodek: Wilno. Przewodnik. Wyd. 2. Pruszków: Oficyna Wydawnicza Rewasz, 2005, s. 207. ISBN 83-89188-36-8.
  3. ↑ a b c d Przemysław Włodek: Wilno. Przewodnik. Wyd. 2. Pruszków: Oficyna Wydawnicza Rewasz, 2005, s. 203-204. ISBN 83-89188-36-8.
  4. ↑ Literatura polska : przewodnik encyklopedyczny. T. 1: A–M. Warszawa: Państwowe Wydawnictwo Naukowe, 1984, s. 284. ISBN 83-01-05368-2.
  5. ↑ Oficjalna witryna K.I. Gałczyńskiego (pol.). [dostęp 2010-11-06].
  6. ↑ Waldemar Wołkanowski, Michał Węsławski, biografia prezydenta Wilna w latach 1905-1916, Wydawnictwo Nowik Sp.j., Opole 2015, ​ISBN 978-83-62687-73-2​

Media użyte na tej stronie

Lithuania Vilnius Užupis sign.jpg
Autor: Wojsyl, Licencja: CC-BY-SA-3.0
Užupis sign in Vilnius, Lithuania
Uzupio-tiltas.jpg
Bridge in Uzupis, Vilnius, Lithuania
Vilniaus miesto zemelapis.png
Autor: Tocekas, Licencja: CC BY-SA 3.0
Vilniaus miesto žemėlapis.
Vilnius Uzupio Respublica.jpg
Autor: Autor nie został podany w rozpoznawalny automatycznie sposób. Założono, że to Wojsyl (w oparciu o szablon praw autorskich)., Licencja: CC-BY-SA-3.0
« L'Ange d'Uzupis », statue de la République d'Uzupis.