Zarzecze (Wilno)
| ||||
| ||||
 Zarzecze, ulica Zarzeczna (2005) | ||||
| Państwo |  Litwa | |||
| Okręg | wileński | |||
| Rejon | Wilno | |||
| Miasto | Wilno | |||
Położenie na mapie Wilna  | ||||
Położenie na mapie Litwy  (c) Karte: NordNordWest, Lizenz: Creative Commons by-sa-3.0 de | ||||
 54°40′50″N 25°17′49″E/54,680556 25,296944 | ||||
Portal  Litwa, Łotwa i Estonia | ||||
Zarzecze[1] (lit. Užupis) – część Wilna, na Starym Mieście i Rossie, na prawym brzegu Wilejki, na wschód od Starego Miasta i na zachód od Belmontu.
We wschodniej części Zarzecza znajduje się cmentarz Bernardyński[2].
Zabytkowa dzielnica Wilna. Od centralnej części starego miasta oddzielona rzeką Wilejką, z czym związana jest także jej nazwa. Zgodnie z aktualnym podziałem administracyjnym większa część Zarzecza wchodzi w skład Starego Miasta, zaś wschodnie peryferie w skład dzielnicy Rossa.
Uchodzi za jedną z najbardziej urokliwych części miasta, choć była do niedawna niezwykle zaniedbana. Przed wojną zamieszkana przez dużą społeczność żydowską. Później znana była jako ulubione miejsce bohemy artystycznej i ludzi z marginesu społecznego[3]. Zarzecze, czasami również nazywane jest wileńskim Montmartre.[3].
W latach 1934–1936[4] na Zarzeczu mieszkali Konstanty Ildefons i Natalia Gałczyńscy, tam też urodziła się córka poety Kira Gałczyńska[5][3]. Na Zarzeczu dzieciństwo spędził Bernard Ładysz[3].
Przy ul. Zarzecznej 24 znajduje się Dom Laskarysów, w którym mieszkał m.in. Ferdynand Ruszczyc[6].
Przypisy
- ↑ Skorowidz miejscowości Rzeczypospolitej Polskiej. T. 1: Województwo wileńskie. Warszawa: Główny Urząd Statystyczny Rzeczypospolitej Polskiej, 1938, s. 63.
- ↑ Przemysław Włodek: Wilno. Przewodnik. Wyd. 2. Pruszków: Oficyna Wydawnicza Rewasz, 2005, s. 207. ISBN 83-89188-36-8.
- ↑ a b c d Przemysław Włodek: Wilno. Przewodnik. Wyd. 2. Pruszków: Oficyna Wydawnicza Rewasz, 2005, s. 203-204. ISBN 83-89188-36-8.
- ↑ Literatura polska : przewodnik encyklopedyczny. T. 1: A–M. Warszawa: Państwowe Wydawnictwo Naukowe, 1984, s. 284. ISBN 83-01-05368-2.
- ↑ Oficjalna witryna K.I. Gałczyńskiego (pol.). [dostęp 2010-11-06].
- ↑ Waldemar Wołkanowski, Michał Węsławski, biografia prezydenta Wilna w latach 1905-1916, Wydawnictwo Nowik Sp.j., Opole 2015, ISBN 978-83-62687-73-2
Media użyte na tej stronie
(c) Karte: NordNordWest, Lizenz: Creative Commons by-sa-3.0 de
Location map of Lithuania
Autor: Wojsyl, Licencja: CC-BY-SA-3.0
Užupis sign in Vilnius, Lithuania
Bridge in Uzupis, Vilnius, Lithuania
Autor: Autor nie został podany w rozpoznawalny automatycznie sposób. Założono, że to Wojsyl (w oparciu o szablon praw autorskich)., Licencja: CC-BY-SA-3.0
« L'Ange d'Uzupis », statue de la République d'Uzupis.