Zasławscy-Mścisławscy
Zasławscy-Mścisławscy – ród kniaziowski (książęcy) pochodzenia litewskiego, będący gałęzią dynastii Giedyminowiczów[1].
Bezpośrednim przodkiem kniaziów Zasławskich-Mścisławskich był krótko panujący wielki książę litewski Jawnuta Iwan Giedyminowicz (zmarły po 1366 roku), syn wielkiego księcia litewskiego Giedymina, i brat wielkich książąt Olgierda oraz Kiejstuta[2].
Początkowo jego potomkowie pisali się tylko jako kniaziowie Zasławscy od Zasławia (obecnie na terytorium Białorusi, niedaleko Mińska), wcześniej Żesławia, a jeszcze wcześniej Izasławia. Wraz z nadaniem Mścisławia (po wymarciu męskiej linii kniaziów Mścisławskich) zaczęli się pisać, od początku XVI wieku, jako Mścisławscy[1]. Nazwisko Zasławski-Mścisławski jest więc nazwiskiem umownym, mającym na celu odróżnienie tego rodu od rodu kniaziów Zasławskich z Wołynia, potomków Rurykowiczów, oraz od rodu kniaziów Mścisławskich, potomków Lingwena Siemiona Olgierdowicza.
W 1526 roku kniaź Fedor Mścisławski, nie mogąc porozumieć się ze swoim ojcem, kniaziem Michałem Zasławskim-Mścislawskim (tym samym, który był mężem księżniczki Julianny Mścisławskiej i otrzymał od króla polskiego Mścisław po swoim teściu), zbiegł do Moskwy, gdzie zostały mu nadane liczne dobra oraz gdzie się ożenił z Anastazją księżniczką kazańską[1].
Ród Zasławskich-Mścisławskich przetrwał tam do pierwszej połowy XVII wieku, po czym wygasł w czwartym pokoleniu[3].