Zasada de Saint-Venanta

Zasada de Saint-Venanta głosi[1]:

"Jeżeli dany układ sił - działających na niewielki obszar ciała sprężystego będącego w równowadze - zastąpimy innym układem sił statycznie równoważnym i działającym bezpośrednio na ten obszar, to w odległości przewyższającej jego wymiary, powstają jednakowe, uśrednione stany: naprężenia, odkształcenia i przemieszczenia". Przez równoważne układy sił rozumie się przy tym takie układy, które mają te same wypadkowe wektory siły i momentu.

Zasadę de Saint-Venanta szeroko wykorzystuje się w wytrzymałości materiałów[2].

Saint-Venants principle-diagram.svg

Ilustracją zasady jest rysunek. Pokazuje on pręt rozciągany przez siły przyłożone punktowo w środku ciężkości przekroju na obu końcach. W bezpośredniej bliskości końców stan naprężenia odpowiada rzeczywistemu stanowi obciążenia. W dostatecznej odległości od końców uśrednia się i równy jest sumie sił podzielonej przez pole przekroju pręta.

Przypisy

  1. Gawęcki A., Podstawy mechaniki konstrukcji prętowych, Wyd. Politechniki Poznańskiej, Poznań 1985
  2. Bielajew N.M., Wytrzymałość materiałów, Wyd. MON, Warszawa 1954

Media użyte na tej stronie

Saint-Venants principle-diagram.svg
Autor: Wersję rastrowa: Pawel Wajda, 2004, oraz użytkownik polskiej wersji wikipedii: Jonasz, Zwektoryzował: Krzysztof Zajączkowski, Licencja: GFDL
Zasada de Saint-Venanta