Zastava 750

Zastava 600/750/850
Ilustracja
Zastava 750 sprzed 1968 roku
Inne nazwy

Zastava 600
Zastava 850
Zastava lub Fiat 750Z (Kolumbia)

Producent

Zastava
CCA

Projektant

Dante Giacosa (Fiat 600)

Okres produkcji

1955–1985

Miejsce produkcji

Kragujevac
Kolumbia Bogota

Następca

Zastava/Yugo Koral

Dane techniczne
Segment

A/B

Typy nadwozia

2–drzwiowy fastback

Silniki

Benzynowe:
633 cm³ (600)
767 cm³ (750)
848 cm³ (850)

Skrzynia biegów

4–biegowa manualna

Napęd

silnik z tyłu, napęd na tylne koła

Długość

3295 mm

Szerokość

1378 mm[1]

Wysokość

1405 mm[1]

Rozstaw osi

2000 mm

Masa własna

605 kg[1]

Zbiornik paliwa

30 l[1]

Liczba miejsc

4

Ładowność

4 osoby + 40 kg bagażu

Dane dodatkowe
Modele
bliźniacze

Fiat 600
SEAT 600

Konkurencja

Polski Fiat 126p
Trabant 601
ZAZ-965/965A

Zastava 600/750/850 – odmiana licencyjna samochodu Fiat 600, produkowana w Jugosławii przez zakłady Zastava w latach 1955–1985.

Historia i opis modelu

Produkcję pojazdu jako Zastava 600 rozpoczęto 18 października 1955 roku w jugosłowiańskiej fabryce Zavodi Crvena Zastava w Kragujevacu (Socjalistyczna Republika Serbii)[2]. Pojazd stanowił początkowo montowaną z włoskich części wersję samochodu Fiat 600[3]. Porozumienie o współpracy koncernu Fiat z jugosłowiańskimi zakładami Crvena Zastava, dotyczące różnych modeli samochodów, podpisano 12 sierpnia 1954 roku[2].

W 1960 roku pojawiła się wersja 750, odpowiadająca włoskiemu Fiatowi 600D[a], wyposażona w benzynowy silnik R4 o pojemności 767 cm³ umieszczony wzdłużnie z tyłu. Silnik był chłodzony cieczą, osiągał moc 25 KM przy 4800 obr./min, moment obrotowy wynosił 46 Nm przy 2500 obr./min, a stopień sprężania 7,5. Samochód rozwijał prędkość maksymalną 110 km/h[3]. Oznaczenie „750” dla jugosłowiańskich samochodów przyjęto jako lepiej korespondujące z pojemnością silnika[2].

Z uwagi na duży popyt w Jugosławii na tanie samochody, po rozpoczęciu montażu podjęto decyzję o uruchomieniu ich produkcji licencyjnej, pozwalającej na zwiększenie liczby gotowych pojazdów. Od lat 60. Zastava 750 wytwarzana była od podstaw w Jugosławii, przy tym silniki produkował Zakład im. 21 Maja w Belgradzie[4]. Od 1968 roku produkowano model Zastava 750M, w którym zmieniono kierunek otwierania drzwi, zawieszając je na przedniej krawędzi[5]. W 1969 roku wprowadzono większe reflektory z przodu oraz zrezygnowano z chromowanych kłów na zderzakach[5]. Z biegiem czasu zrezygnowano z chromowanych ozdób przedniego pasa samochodu, pozostawiając jedynie uproszczony znak firmowy pośrodku gładkiego przodu. W 1975 roku zmodernizowano wnętrze, wprowadzając m.in. deskę przyrządów z miękkimi bezpieczniejszymi nakładkami i innym zestawem wskaźników, kierownicę od Fiata 126 i pasy bezpieczeństwa[6]. Podstawowy model wówczas nazywano Zastava 750S, a wersję z lepszym wyposażeniem 750L (Luxe – miała ona m.in. lepsze wykończenie, półkę pod deską rozdzielczą i małe kły na zderzakach, z gumowymi nakładkami; wersja S miała podłużną gumową nakładkę na zderzaku)[6].

W 1978 roku przedstawiono modele 750SC i LC z silnikiem o mocy zwiększonej do 22 kW/30 KM, który rozpędzał auto do prędkości 120 km/h[6]. Od lipca 1980 roku zastąpiły je w produkcji modele 750SE i 750LE, z silnikiem spełniającym europejskie normy czystości, zamkniętym układem chłodzenia z termostatem, dwuobwodowym układem hamulcowym i innymi ulepszeniami[6]. W roku 1980, na salonie samochodowym w Belgradzie, przedstawiono model 850 z silnikiem z Fiata 850 o pojemności 848 cm³, moc 23,4 kW/32 KM rozpędzającym auto do 125 km/h. Produkcję zakończono 18 listopada 1985 roku, powstało 923 487 egzemplarzy modelu[6][7].

Od 1977 do 1984 roku samochód montowany był przez fabrykę Compañía Colombiana Automotriz (CCA) w stolicy Kolumbii – Bogocie, pod nazwą Zastava 750Z lub Fiat 750Z[7]. Po zakończeniu produkcji rozważano sprzedaż oprzyrządowania tureckim zakładom Tofaş, gdzie „ficie” miały być dalej wytwarzane pod marką Yugo, jednak nigdy do tego nie doszło[6].

Pojazd potocznie nazywany jest w krajach byłej Jugosławii „ficią” (Fića (Фићa) lub Fićo (Фићo) w Serbii, Bośni, Czarnogórze i Chorwacji, Fičo lub Fičko w Słowenii oraz Fikjo (Фиќо) w Macedonii). Przydomek pochodzi od nazwy głównego bohatera komiksu publikowanego przez gazetę „Borba” w początkowych latach produkcji samochodu[7]. Samochód odegrał zasadniczą rolę w powszechnym zmotoryzowaniu Jugosławii po II wojnie światowej, podobnie jak inne tanie i proste małe samochody w innych krajach[6]. Auta eksportowano także do innych krajów, początkowo tylko bloku wschodniego z uwagi na warunki licencji[1]. Pierwszym krajem, dokąd je eksportowano, była Polska[1], w latach 1965–1970 (dopóki nie rozpoczęto tam produkcji Polskiego Fiata 126p). Od połowy lat 70. eksportowano je także do Ameryki Łacińskiej[1].

Dane techniczne

WersjaSilnik:Śr. × skok tłoka:St. sprężania:Moc maks:Maks. moment obrotowy0-100 km/h:V-max:
600[8]R4 0,6 l (633 cm³)60 mm x 56 mm7,5:121,5 KM (16 kW) przy 4600 obr./min45 Nm przy 3250 obr./minb.d.100 km/h
750[8]R4 0,8 l (767 cm³)62 mm x 63,5 mm7,5:125 KM (18,5 kW) przy 4800 obr./min46 Nm przy 2500 obr./min54 s110 km/h
750S[9]R4 0,8 l (767 cm³)62 mm x 63,5 mm7,5:130 KM (22 kW) przy 5400 obr./min51 Nm przy 3600 obr./min31,7 s120 km/h
850[10]R4 0,8 l (848 cm³)65 mm x 63,5 mm7,4:132 KM (23,4 kW) przy 5400 obr./min55 Nm przy 2500 obr./min29,4 s125 km/h

Galeria

Uwagi

  1. Według Zastava 750, „Awtoliegendy SSSR i Socstran” nr 178, s.5-6, początkowo montowany Fiat 600D oznaczony był jako Zastava 600D, a w 1962 roku został oznaczony Zastava 750.

Przypisy

  1. a b c d e f g Zastava 750, „Awtoliegendy SSSR i Socstran” nr 178, s.12-13
  2. a b c Zastava 750, „Awtoliegendy SSSR i Socstran” nr 178, s.4-5
  3. a b Grzegorz Gardynik: Jak powstała Zastava 750. klubzastava.pl, 2005. [dostęp 2015-11-10].
  4. Zastava 750, „Awtoliegendy SSSR i Socstran” nr 178, s.6
  5. a b Zastava 750, „Awtoliegendy SSSR i Socstran” nr 178, s.7-10
  6. a b c d e f g Zastava 750, „Awtoliegendy SSSR i Socstran” nr 178, s.10-11
  7. a b c Jason Vuic: The Yugo: The Rise and Fall of the Worst Car in History. Macmillan, 2011, s. 67. ISBN 978-1-4299-4539-4. (ang.).
  8. a b 1964 Zastava 750. automobile-catalog.com, 2015. [dostęp 2015-11-11].
  9. 1977 Zastava 750 SE. automobile-catalog.com, 2015. [dostęp 2015-11-11].
  10. 1980 Zastava 850. automobile-catalog.com, 2015. [dostęp 2015-11-11].

Bibliografia

  • Zastava 750. „Awtoliegendy SSSR i Socstran”. Nr 178, 2016. Moskwa: DeAgostini. ISSN 2071-095X. (ros.). 

Media użyte na tej stronie

Flag of SFR Yugoslavia.svg
Flag of the Socialist Federal Republic of Yugoslavia (1946-1992).
The design (blazon) is defined in Article 4 of the Constitution for the Republic of Yugoslavia (1946). [1]
Flag of Yugoslavia (1946-1992).svg
Flag of the Socialist Federal Republic of Yugoslavia (1946-1992).
The design (blazon) is defined in Article 4 of the Constitution for the Republic of Yugoslavia (1946). [1]
Fičo9.jpg
Zastava 750 (Fičo) on the 1. Oldtimer festival Codelli in Ljubljana, Slovenia
Zastava 850 f.jpg
Autor: Dani 7C3, Licencja: CC-BY-SA-3.0
Zastava 850, Yugoslavia
Zastava 750 Luxe Classic-Gala 2022 1X7A0051.jpg
Autor: Alexander Migl, Licencja: CC BY-SA 4.0
Zastava_750_Luxe at Classic-Gala 2022
Zastava 750 on Reymonta street in Kraków (2).jpg
Autor: SuperTank17, Licencja: CC BY-SA 3.0
Ten plik został załadowany za pomocą narzędzia Commonist.
Fičo1.jpg
Zastava 750 (Fičo) on the 1. Oldtimer festival Codelli in Ljubljana, Slovenia
Zastava 750 Milicija.jpg
Autor: Ex13, Licencja: CC BY-SA 3.0
Zastava 750 - Milicija.