Zatarcza

Zatarcza[1] (łac. postnotum, phragmanotum, l. mn. postnota, phragmanota) – element szkieletu owadów uskrzydlonych, wchodzący w skład grzbietowej części tułowia.

Zatarcza powstaje przez zespolenie się notum danego segmentu skrzydłotułowia z akrotergitem segmentu następnego. Po wewnętrznej stronie zatarczy, z jej grzebienia antekostalnego tworzą się płytkowate fragmy, których łącznie może być w tułowiu do trzech[1][2][3]. Zatarcza jest zwykle silnie wsparta nad pleura dzięki zrośniętym z epimera bocznym wyrostkom postalarnym[2].

Zatarczę śródtułowia określa się jako mesopostnotum, a zatarczę zatułowia jako metapostnotum. U owadów wykorzystujących w locie obie pary skrzydeł rozwinięte są obie zatarcze, u owadów wykorzystujących tylko tylną parę skrzydeł (np. chrząszcze) tylko metapostnotum, a u wykorzystujących tylko przednią parę (np. muchówki) tylko mesopostnotum[2][1].

Zatarcza porównywalna jest ze spinasternum po stronie brzusznej ciała[2].

Przypisy

  1. ↑ a b c Zoologia t. 2 Stawonogi cz. 2 Tchawkodyszne. Czesław Błaszak (red.). Wydawnictwo Naukowe PWN, 2012, s. 59, 497.
  2. ↑ a b c d VIII: The Thorax. W: R. E. Snodgrass: Principles of Insect Morphology. Cornell University Press, 1935.
  3. ↑ Armand R. Maggenti, Scott Lyell Gardner: Online Dictionary of Invertebrate Zoology. 2005, s. 718.