Zatoka Victoriniego

Zatoka Victoriniego

Państwo	Polska
Województwo	podkarpackie
Lokalizacja	Jezioro Solińskie
Wymiary	dł. 500 m, szer. do 150 m
Położenie na mapie gminy Ustrzyki Dolne Zatoka Victoriniego
Położenie na mapie Polski Zatoka Victoriniego
Położenie na mapie województwa podkarpackiego Zatoka Victoriniego
Położenie na mapie powiatu bieszczadzkiego Zatoka Victoriniego
49°20′42,3″N 22°31′46,2″E/49,345083 22,529500

Zatoka Victoriniego – zatoka Jeziora Solińskiego położona we wschodniej części akwenu (na brzegu wschodnim odnogi), na południe od Zatoki Brosa i naprzeciw Półwyspu Horodek, na terenie gminy Ustrzyki Dolne, w Górach Sanocko-Turczańskich^[1].

Równoleżnikowo położona zatoka jest głęboko wcięta pomiędzy dwa zalesione masywy górskie, które przy wlocie zatoki są strome i stopniowo spłaszczają się ku jej końcowi. Zatoka ma długość około 500 metrów, a szerokość około 150 metrów. Znajduje się tutaj przystań z pomostem. Nad zatoką wznosi się gospodarstwo, które należało do bieszczadzkiego outsidera, Henryka Victoriniego mieszkającego tu przez 40 lat i zostało wzniesione z materiału budowlanego pochodzącego z resztek dawnego pałacu Aleksandry Brandys^[2]. Domostwo to stanowi jedyną pozostałość po wsi Sokole^[1]. Przed II wojną światową we wsi tej istniało ponad 50 domów, a zamieszkiwało ją około czterysta osób, w większości grekokatolików^[2].

Miejsce to stanowiło lubiany punkt pobytowy artystów Akademii Sztuk Pięknych z Krakowa. Znajdowała się tu plaża dla naturystów^[1]. Na jednej z plaż nad zatoką w 2000 znaleziono pozostałości nagrobków i kości ludzkie pochodzące najprawdopodobniej ze zlikwidowanego cmentarza^[3].

Przypisy