Zatopienie HMHS Llandovery Castle

HMHS „Llandovery Castle”

Zatopienie HMHS Llandovery Castle – brytyjski parowiec zbudowany w 1914 roku w Glasgow. Do 1916 roku „Llandovery Castle” służył do transportu wojsk. Począwszy od tego roku został przekwalifikowany przez Brytyjczyków jako okręt szpitalny. W związku z tym faktem otrzymał zgodne z wymogami X konwencji haskiej z 1907 roku oznakowanie okrętu szpitalnego. Fakt ten został przekazany oficjalnie państwom nieprzyjacielskim. „Llandovery Castle” od 1916 do 1918 roku transportował głównie rannych i chorych kanadyjskich żołnierzy z Europy do Kanady. Przeznaczenie i używanie okrętu wyłącznie do tych celów zostało potwierdzone w postępowaniu sądowym w 1921. W dniu 27 czerwca 1918 „Llandovery Castle” szedł rejsem powrotnym z portu w Halifaksie (Kanada) do Anglii, na pokładzie znajdowało się 258 osób w tym 164 członków załogi, 80 członków kanadyjskiego korpusu medycznego i 14 pielęgniarek. O godz. 21.30 czasu lokalnego w odległości 160 mil morskich od Fastnet w Irlandii „Llandovery Castle” został zatopiony przez niemiecki okręt podwodny U-86 pod dowództwem por. Hellmutha Patziga. Zarówno on sam jak i oficerowie U 86 doskonale wiedzieli, że mają przed sobą okręt szpitalny. Na „Llandovery Castle” były zapalone przewidziane dla okrętów szpitalnych światła pozycyjne. Przepisy X konwencji haskiej chroniły okręt szpitalny od działań zaczepnych. Uratowały się 52 osoby a 234 poniosły śmierć. Wydarzenie to jest uznawane jako jedne z największych zbrodni wojennych popełnionych na morzu[1].

Przypisy

  1. Gelewski: Zbrodnie wojenne na morzu w drugiej wojnie światowej. Gdańsk: Wydawnictwo Morskie, 1976, s. 72-73.Sprawdź autora:1.

Bibliografia

  • Gelewski T., Zbrodnie wojenne morzu w drugiej wojnie światowej, Wydawnictwo Morskie, Gdańsk 1976, wydanie pierwsze, s. 72-73.

Media użyte na tej stronie

"HM Hospital Ship, Llandovery Castle".png
"HM Hospital Ship, Llandovery Castle"