Zawada (nazwisko)

Zawada (forma żeńska: Zawada, Zawadowa, Zawadówna; liczba mnoga: Zawadowie; w śląskiej formie: Zowada, Sowada) – polskie nazwisko (dawniej również: przydomek, przezwisko, miano) notowane od 1410 roku[1]. Według systemu PESEL na początku 2020 roku zamieszkiwały w Polsce około 13353 osoby noszące to nazwisko.[2]

Historia nazwiska

Staropolskie nazwisko (początkowo przezwisko, przydomek) – popularne wśród niższych warstw społecznych Polaków co najmniej od XV wieku[3] m.in. wśród polskich chłopów[4][5][6], mieszczan[3][7], także wiadomo, że dwie osoby o takim przydomku lub nazwisku (za Historya piechoty polskiej) zaciągnięto do „pierwszej znanej nam roty pieszej polskiej rotmistrza Marka z roku 1471[8].

Jedną z rodzin o tym nazwisku (dworzanina królewskiego wraz z braćmi i potomstwem), według zapisów heraldycznych, nobilitowano i adoptowano do herbu Rawicz w 1571 roku[9], przywilejem króla Zygmunta Augusta[10] (zobacz: Zawada - herb szlachecki):

Warszawa, 27.VIII.1571
Zawada Piotr, Walenty, Stanisław, Wacław i Marcin, bracia rodzeni. Tenże Piotr Z.[awada] zasłużył się Izabelli Jagiellonce, królowej węgierskiej, i jej synowi Janowi II. Adopt. do h. Rawa przez Walentego Dembińskiego, kanclerza kor.[11]

Potomkowie Rawicz-Zawadów to rodzina zmarłego już, znanego himalaisty o pełnym pierwotnym nazwisku Maria Andrzej Rawicz-Zawada, którego przodkowie (m.in. Filip Zawada - legionista, Tomasz Rawicz-Zawada - powstaniec styczniowy) brali udział w walkach wyzwoleńczych[12].

Znani przedstawiciele

Osoby o nazwisku o podobnej fonetyce

Postacie fikcyjne o nazwisku Zawada

Zobacz też

Przypisy

  1. Witold Taszycki (1981-1983). Słownik Staropolskich Nazw Osobowych t. VI V-Ź s. 276
  2. https://dane.gov.pl/dataset/1681,nazwiska-osob-zyjacych-wystepujace-w-rejestrze-pesel
  3. a b Sądecczyzna za Jagiellonów z miasty spiskiemi i księstwem oświęcimskiem, t. 2, Szczęsny Morawski, Kraków 1865.
  4. dziesięciny płacą chłopi: (...) Zawada, (...)” [przydomek lub nazwisko], księga uposażeń z czasów biskupa poznańskiego Jana Lubrańskiego z 1510 roku w: Nazwiska Polaków, Kazimierz Rymut, Zakład Narodowy im. Ossolińskich, 1991.
  5. „Zawada (...), gbur”, Księgi Referendarii Koronnej z drugiej połowy XVIII wieku Tom 1., Książka i Wiedza, 1955.
  6. „Zawada z żoną kmieć, dzieci przy sobie 7...”, „Kwartalnik historii kultury materialnej”, t. 18, Instytut Historii Kultury Materialnej (Polska Akademia Nauk), 1971.
  7. „Zawada, złotnik (1753)”, Domy Krakowskie: Ulica Grodzka, t. 1, Adam Chmiel, 1934.
  8. Konstanty Górski, Historya piechoty polskiej, Kraków, 1893, str. 7 i w „przypiskach” doń na str.: 214, 219.
  9. Sławomir Górzyński, Jerzy Kochanowski, Adam Jońca, Herby szlachty polskiej, 1990, s 136.
  10. Bogdan Henryk Łuszczyński, ok. 1850 - ok. 1900 , Silva heraldica t. 9, Z-Ż, s. 102, Zawada h. Rawicz (rękopis) , (edycja elektroniczna)
  11. Zygmunt Wdowiszewski, Adam Heymowski, 1987, Regesty nobilitacji w Polsce (1404-1794) s. 29, w: "Materiały do Biografii, Genealogii i Heraldyki Polskiej", Tom 9
  12. Fundacja Himalaizmu Polskiego im. Andrzeja Zawady