Zbójnicka Ławka

Zbójnicka Ławka
Zbójnicka Ławka widoczna bezpośrednio poniżej bloku szczytowego Małego Lodowego Szczytu
Państwo	Słowacja
Wysokość	ok. 2360 m n.p.m.
Pasmo	Karpaty, Tatry Wysokie
Sąsiednie szczyty	Wielka Zbójnicka Turnia, Mały Lodowy Szczyt
Położenie na mapie Tatr Zbójnicka Ławka
49°11′23″N 20°10′51″E/49,189722 20,180833

Zbójnicka Ławka (słow. Zbojnícke sedlo, niem. Jägerbreitenscharte, węg. Vadászlejtőhorhos) – przełęcz położona na wysokości ok. 2360 m n.p.m. w słowackich Tatrach Wysokich. Znajduje się w ich głównej grani pomiędzy Zbójnickimi Turniami (dokładniej Wielką Zbójnicką Turnią) a Małym Lodowym Szczytem. Zbójnicka Ławka ma dwa siodła rozdzielone niewielką turniczką zwaną Zbójnickim Zębem. Północno-wschodnie siodło to Wyżnia Zbójnicka Ławka, natomiast południowo-zachodnie to Niżnia Zbójnicka Ławka. Zbójnicka Ławka jest wyłączona z ruchu turystycznego, dla taterników stanowi dogodne połączenie dolin Staroleśnej i Jaworowej.

Przełęcz była od dawna znana myśliwym z Jurgowa, którzy wykorzystywali ją jak obecnie taternicy – do przechodzenia między Doliną Staroleśną a Jaworową. Nie ma żadnych danych, aby kiedykolwiek przechodzili przez nią zbójnicy.

Nazwa Zbójnickiej Ławki, podobnie jak innych „zbójnickich” obiektów rozsianych po Dolinie Staroleśnej i okolicach, jest pochodzenia ludowego. Być może pochodzi ona od wspomnianych jurgowskich myśliwych, których ludność mogła określać mianem zbójników.

Historia

Pierwsze wejścia turystyczne:

• T. Hubert, Mieczysław Jeromin, Jan Obrochta i Jędrzej Obrochta, 2 września 1906 r. – letnie,
• Adam Ferens, Zygmunt Mirtyński i Mieczysław Świerz, 17 kwietnia 1924 r. – zimowe.

Bibliografia

• Witold Henryk Paryski: Tatry Wysokie. Przewodnik taternicki. Część XVI. Rozdziele – Czerwona Ławka. Warszawa: Sport i Turystyka, 1973.
• Zofia Radwańska-Paryska, Witold Henryk Paryski: Wielka encyklopedia tatrzańska. Poronin: Wydawnictwo Górskie, 2004. ISBN 83-7104-009-1.
• Jarosław Januszewski, Grzegorz Głazek, Witold Fedorowicz-Jackowski: Tatry i Podtatrze, atlas satelitarny 1:15 000. Warszawa: GEOSYSTEMS Polska Sp. z o.o., 2005. ISBN 83-909352-2-8.