Zbieralnik pary

Ten artykuł od 2017-01 wymaga zweryfikowania podanych informacji. Należy podać wiarygodne źródła, najlepiej w formie przypisów bibliograficznych. Część lub nawet wszystkie informacje w artykule mogą być nieprawdziwe. Jako pozbawione źródeł mogą zostać zakwestionowane i usunięte. Po wyeliminowaniu niedoskonałości należy usunąć szablon {{Dopracować}} z tego artykułu.

Przekrój zbieralnika pary (połączonego w obudowie z piasecznicą – po prawej)

Zbieralnik pary – pojemnik zlokalizowany na szczycie kotła w lokomotywach parowych zbierający parę nasyconą. Jego funkcją jest uniemożliwienie zalania wodą silnika parowego, zwłaszcza podczas jazdy po pochyłościach, co mogłoby spowodować awarię. W starszych parowozach na parę nasyconą z niego prowadził główny przewód zasilający do cylindrów. W parowozach od końca XIX wieku napędzanych parą przegrzaną ze zbieraka pary poprzez przepustnicę para płynęła do przegrzewacza i za nim na rozrząd silnika parowego. Regulacja dopływu ilości pary do silnika za pomocą przepustnicy zlokalizowanej najczęściej w zbieraku, choć były rozwiązania (np. w Ty246) gdzie przepustnica wielozaworowa była na parę przegrzaną (poza zbierakiem pary).

Na szczycie kotła parowozów są zazwyczaj trzy podobne skrzynki - są to, poza zbieralnikiem pary, piasecznica oraz zawór bezpieczeństwa.